Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Śluby panieńskie
”Klara [po krótkim milczeniu] Jak to? – Co to jest? – Wszystko naraz ginie? To żarty – zemsta!
Albin [na stronie] Trzymaj siÄ™, Albinie!
Klara: Jam mu wierzyła! Zdradziłam Anielę!
Albin [na stronie] Aj, płacze!
Klara: Winnam, winnam z każdej strony.
Albin [na stronie] W tym sztuka.
Klara: Ależ… O, jak cierpiÄ™ wiele!
Albin [na stronie] Aj, strach!
Klara: Albinie, już jesteś zemszczony.
Albin [zrywa siÄ™ i siada znowu; na stronie] W tym sztuka!
Klara: Jak to? Więc prawa już nie mam i do litości?
Albin [zrywając się] A, już nie wytrzymam! [do Klary] Ty wzywasz litość prośbą nadaremną?
Klara: Możnaż się pytać, wiedząc, co się dzieje?
Albin: Cóż?
Klara: Radost, Radost chce się żenić ze mną.
Albin: A ty?
Klara: Wprzód umrÄ™. (…)”.
3. w poszczególnych sytuacjach i dialogach, dzięki czemu mamy przykłady komizmu sytuacji.
Kolejnym rodzajem komizmu obecnego na kartach dramatu jest komizm sytuacyjny, widoczny we wszystkich scenach dzieÅ‚a, na przykÅ‚ad w scenie ósmej aktu IV, gdy dochodzi do konfrontacji Radosta i Klary, przekonanej o zamiarach małżeÅ„skich starca. Mężczyzna, nie zdajÄ…c sobie sprawy z plotek rozsianych przez siostrzeÅ„ca, zaczÄ…Å‚ z KlarÄ… rozmowÄ™ o mężczyznach i… Å›lubie. Przerażona, lecz chcÄ…ca zachować pozory oschÅ‚oÅ›ci i silnego charakteru dziewczyna zaczęła zapewniać, że nigdy nie wyjdzie za mąż, a jeżeli już zostanie do tego zmuszona – bÄ™dzie najgorszÄ… żonÄ… na Å›wiecie: roztrwoni majÄ…tek męża, bÄ™dzie oddawaÅ‚a siÄ™ zabawom, chodziÅ‚a na bale, kupowaÅ‚a drogie stroje: „Ależ ja zawsze na przekór mu zrobiÄ™; / On tak - a ja siak; on sobie -ja sobie; / Mąż spi -ja gadam, mąż gada -ja ziewam; / Wzdycham, gdy wesół, kiedy smutny, spiewam; / TrÄ…cam, gdy pisze, a krzyczÄ™, gdy czyta; / Mąż tak - a ja siak! ZÄ…b za zÄ…b! - i kwita! / A ma pedogrÄ™ - depcÄ™ mu po nodze”.
Zapewnienia te szalenie rozbawiÅ‚y starego Radosta, który najpierw zaczÄ…Å‚ udawać przerażenie: „Ej, do kaduka! Nie stanÄ™ na drodze. / Lecz takÄ… rzeczÄ… -- grzesznik to nie lada, / Co dla pokuty zechce ciÄ™ za żonÄ™”, a potem…zainteresowanie: „Chybaby znowu -jak tamten powiada / To szczęście dla mnie byÅ‚o przeznaczone (…) Gdyż ja siÄ™ nie bojÄ™; / SÅ‚owom nie wierzÄ™, a znam serce twoje”. Gdy próbowaÅ‚ wziąć jÄ… za rÄ™kÄ™, wybuchÅ‚a pÅ‚aczem, krzyczÄ…c: „Ja nie chcÄ™, nie chcÄ™!”. Na to Radost zaczÄ…Å‚ podskakiwać i pytać, czy nie nadaje siÄ™ na pana mÅ‚odego… by po chwili, ubawiony, stwierdzić: „Wszak ci to żarty”.JÄ™zyk utworu i rodzaje komizmu w „Åšlubach panieÅ„skich”
Autor: Karolina Marlêga”Klara [po krótkim milczeniu] Jak to? – Co to jest? – Wszystko naraz ginie? To żarty – zemsta!
Albin [na stronie] Trzymaj siÄ™, Albinie!
Klara: Jam mu wierzyła! Zdradziłam Anielę!
Albin [na stronie] Aj, płacze!
Klara: Winnam, winnam z każdej strony.
Albin [na stronie] W tym sztuka.
Klara: Ależ… O, jak cierpiÄ™ wiele!
Albin [na stronie] Aj, strach!
Klara: Albinie, już jesteś zemszczony.
Albin [zrywa siÄ™ i siada znowu; na stronie] W tym sztuka!
Klara: Jak to? Więc prawa już nie mam i do litości?
Albin [zrywając się] A, już nie wytrzymam! [do Klary] Ty wzywasz litość prośbą nadaremną?
Klara: Możnaż się pytać, wiedząc, co się dzieje?
Albin: Cóż?
Klara: Radost, Radost chce się żenić ze mną.
Albin: A ty?
Klara: Wprzód umrÄ™. (…)”.
3. w poszczególnych sytuacjach i dialogach, dzięki czemu mamy przykłady komizmu sytuacji.
Kolejnym rodzajem komizmu obecnego na kartach dramatu jest komizm sytuacyjny, widoczny we wszystkich scenach dzieÅ‚a, na przykÅ‚ad w scenie ósmej aktu IV, gdy dochodzi do konfrontacji Radosta i Klary, przekonanej o zamiarach małżeÅ„skich starca. Mężczyzna, nie zdajÄ…c sobie sprawy z plotek rozsianych przez siostrzeÅ„ca, zaczÄ…Å‚ z KlarÄ… rozmowÄ™ o mężczyznach i… Å›lubie. Przerażona, lecz chcÄ…ca zachować pozory oschÅ‚oÅ›ci i silnego charakteru dziewczyna zaczęła zapewniać, że nigdy nie wyjdzie za mąż, a jeżeli już zostanie do tego zmuszona – bÄ™dzie najgorszÄ… żonÄ… na Å›wiecie: roztrwoni majÄ…tek męża, bÄ™dzie oddawaÅ‚a siÄ™ zabawom, chodziÅ‚a na bale, kupowaÅ‚a drogie stroje: „Ależ ja zawsze na przekór mu zrobiÄ™; / On tak - a ja siak; on sobie -ja sobie; / Mąż spi -ja gadam, mąż gada -ja ziewam; / Wzdycham, gdy wesół, kiedy smutny, spiewam; / TrÄ…cam, gdy pisze, a krzyczÄ™, gdy czyta; / Mąż tak - a ja siak! ZÄ…b za zÄ…b! - i kwita! / A ma pedogrÄ™ - depcÄ™ mu po nodze”.
Komizm sytuacji pogÅ‚Ä™biajÄ… skutki skomplikowanej intrygi sprytnego Gustawa, sentymentalny styl przeżywania miÅ‚oÅ›ci przez Albina, zaÅ›lepienie Radosta w uwielbieniu dla przymiotów charakteru Gucia i brak krytyki mÅ‚odzieÅ„ca czy przekorna zgoda Klary na małżeÅ„stwo z Albinem: „Ach, gdybym mogÅ‚a, na zÅ‚ość bym nie chciaÅ‚a”. Już pierwsza scena dramatu Å›mieszy: sÅ‚użący pilnuje, by nikt nie zbudziÅ‚ Å›piÄ…cego panicza, który w chwilÄ™ potem wchodzi przez okno po caÅ‚onocnej hulance.
Komizm w utworze Aleksandra Fredry nie jest złośliwy, nie ma na celu krytyki czy wyśmiewania. Jest za to subtelny i inteligentny, przez co jest jeszcze większym świadectwem mistrzowskiego pióra i geniuszu autora.
strona: 1 2
Szybki test:
Bohaterowie mówią językiem charakterystycznym dla:a) inteligencji
b) arystokracji
c) mieszczaństwa
d) ziemiaństwa
RozwiÄ…zanie
Aleksander Fredo w „Åšlubach panieÅ„skich”:
a) ma na celu wyśmiewanie
b) jest subtelny i inteligentny
c) jest złośliwy
d) ma na celu krytykÄ™
RozwiÄ…zanie
„Åšluby panieÅ„skie” nie sÄ… przykÅ‚adem:
a) komedii charakteru
b) komedii szekspirowskiej
c) komedii intrygi
d) komedii antyromantycznej
RozwiÄ…zanie
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies