Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

Szymon Noga był najlepszym strzelcem i myśliwym w Gawronkach i okolicy. Był wysoki, chudy, a jego twarzy nie schodził uśmiech. W młodości znikał na całe miesiące. Tropił wtedy borsuki, lisy, kaczki, kuropatwy, sprzedając później całe worki zwierzyny klerykowskiej szlachcie. On również nie chodził na bandos, ponieważ niegdyś miał był postrzelony w rękę. Na zarobek posyłał żonę z córką.

Marcinek bardzo polubił Szymona. Chodzili całymi dniami po lesie. Borowicz słuchał opowieści mężczyzny o polowaniach, łowach. Noga zwierzył się, jak kiedyś podczas powstania najlepszy myśliwy z Marsławic – Kostur – szedł do Cieplaków przez las z fuzją na ramieniu. Spotkał dwóch Moskali, prowadzących między końmi uwiązanego na postronku bosego powstańca. Bili go „nahają” gdzie popadło, aż w końcu się przewrócił. Wówczas Kostur strzelił i zabił Kozaka. Nie chcąc podzielić losu kolegi, drugi Moskal przeciął postronek i uciekł. Szymon pokazał Marcinowi czarny, spróchniały krzyż wiszący na drzewie, pod którym Kostur pochował zakatowanego powstańca.
Pewnego dnia Borowicz znalazł nagle zbocze wąwozu, zarosłe leszczyną, tatarakiem i krzakami. W półokrągłej pieczarze, z kamieni zbudował ławę. Zrobił sobie tam skrytkę, w której trzymał „romanse pornograficzne, które podówczas klasa czwarta namiętnie czytała”. Wśród krzewów poprowadził ścieżkę. Do pieczary wchodził chyłkiem. To miejsce stało się jego azylem. Nazwał je swoją altanką: „Zbocze najbliższego wąwozu, wysokie na kilkadziesiąt łokci, porastały ogromnie gęste zarośla tarek, leszczyny, jeżyn, kaliny i jałowcu. Wszystkie te krzaki oplatał dziki chmiel, tworząc z tego miejsca istną dziewiczą puszczę, żadna bowiem noga ludzka nie była w stanie przekroczyć tych zarośli. U stóp urwiska było w cieniu wielkich drzew źródło wody bardzo dobrej - i rozlewało się naokół w topiel błotnistą. (...) Do źródełka szło się po wielkich, płaskich kamieniach, rzuconych przez kogoś w czasie bardzo zamierzchłym. Marcinek rozkochał się w tem miejscu dla jego dziwnego uroku i samotności.”.
Noga namówił Marcinka na polowanie na głuszce. Kazał mu przynieść wódkę, a chłopiec z własnej inicjatywy wziął jeszcze kiełbasę, chleb, ser, masło do lasu. Gdy doszło do spotkania, Szymon natarł się gorzałką, karząc się naśladować bohaterowi. Zapach alkoholu miał zwabić ptaki. Podczas długiego czekania Szymon najadł się, wypił całą wódkę i poszedł rozejrzeć się po okolicy. Marcinek jeszcze długo gwizdał przez pozostawioną mu piszczałkę, chcąc zwabić ptaki, tak jak nakazał mu „mentor”. Pod wieczór stracił jednak nadzieję. W czasie powrotu natknął się na śpiącego pod drzewem pijanego Nogę. „Znacznie później Marcinek dowiedział się, że maszynka [piszczałka] służyła do wabienia słomek i że głuszców od wieków w tamtejszych lasach nie było”.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: