Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku

Autor: Karolina Marl�ga

Rusyfikacja występowała na ziemiach polskich po upadku powstania listopadowego, a nasiliła się po klęsce 1964 roku. Termin ten oznacza proces celowego narzucania przez państwo rosyjskie jego języka, obyczajów, kultury i wzorców w sztuce, mający na celu wynarodowienie. Aby osiągnąć to zamierzenie, stosowano patriarchat moskiewski, propagowano prawosławie wśród wyznawców innych religii (szczególnie unitów).
Początkiem rusyfikacji były represje po powstaniu listopadowym. Wówczas car Mikołaj I zlikwidował Konstytucję Królestwa i ogłosił w 1832 roku Statut Organiczny, znoszący odrębność Kongresówki. Na mocy tego postanowienia:
·inkorporowano Królestwo Polskie do Imperium Rosyjskiego,
·zlikwidowano sejm i wojsko,
·pozostawiono Radę Stanu, Radę Administracyjną i Bank Polski,
·ograniczono wolności osobiste.

Statut jednak nie wszedł w życie. Zamiast tego wprowadzono w całym Królestwie stan wyjątkowy, czego przejawem może być działalność sądów wojskowych.
Namiestnikiem Kongresówki został namiestnik carski, „zdobywca Warszawy” – Iwan Paskiewicz. Wprowadzono kolejne represji wobec powstańców:
·aresztowania,
·zsyłki w głąb Rosji,
·konfiskatę majątków.

Skarb polski obciążono budową twierdz Modlin i Dęblin oraz utrzymaniem 100-tysięcznej armii rosyjskiej, do której wcielano polskich żołnierzy i wysyłano poza granice Kongresówki (na przykład na Kaukaz lub stepy kazachskie). Służba w armii trwała wiele lat. Wojsko polskie odrębność odzyskało dopiero w 1856 roku. Do wojska nie szła szlachta, która w ramach „podziękowania” organizowała pobór rekruta na wsi, co miało w rezultacie doprowadzić do antagonizmów między wsią a dworem.

Kolejnym przejawem rusyfikacji było wybudowanie w Warszawie Cytadeli z X Pawilonem, w której zamykano politycznych więźniów. Wprowadzono szereg represji gospodarczych, wprowadzając między innymi cła w 1831 roku na towary wwożone do Rosji, co spowodowało przeniesienie części łódzkich tkaczy w rejon Białegostoku.

Rosja podporządkowała sobie administrację, Kościół i oświatę, zamykając Uniwersytet Warszawski, Towarzystwo Przyjaciół Nauk (jego zbiory wywieziono do Petersburga) czy podnosząc znacznie opłaty za szkołę.
Kolejnym krokiem zaborcy było podzielenie Kongresówki w 1837 roku na wzór nazewnictwa w Imperium Rosyjskim na gubernie, w których wprowadzono rosyjski system monetarny (od 1841 roku) i kodeks karny (od 1847 roku).
Wiele represji spotkało Kościół:
·utrudniano kontakty biskupów z papieżem,
·zamykano klasztory i szkoły kościelne,
·w 1839 roku zlikwidowano Kościół unicki (greckokatolicki), siłą łącząc go z prawosławnym,
·prawosławie stało się wyznaniem panującym.
W myśl rozporządzenia władz rosyjskich, dzieci z rodzin mieszanych, czyli katolicko-prawosławnych, należało wychowywać w duchu tej drugiej religii.

Wszystkie wymienione zmiany uległy nasileniu na terenie ziem polskich bezpośrednio włączonych do Rosji. Należy tu wymienić chociażby represje generała gubernatora Michała Murawiewa „Wieszatiela”, zamknięcie Uniwersytetu w Wilnie i Liceum Krzemienieckiego (jako karę za udział jej studentów i uczonych w powstaniu listopadowym), w zamian których założono rosyjski uniwersytet w Kijowie. Zlikwidowano całkowicie polskie teatry, czasopisma, szkoły i stowarzyszenia.

Nasilenie i rozbudowa systemu represji nastąpiła po klęsce powstania styczniowego. Po roku 1964 około czterdzieści tysięcy osób aresztowano i zesłano na Syberię, mnóstwo osób wysiedlono i wywłaszczono. Powołano Komitet Urzędujący do Spraw Królestwa Polskiego sprawował naczelną władzę rosyjską w Królestwie Polskim, mając za zadanie zlikwidowanie resztek odrębności Królestwa. Jego decyzjami było między innymi:
·zniesienie urzędu namiestnika w 1874 roku,

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies