Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

Rozdział I
Rodzice odwożą ośmioletniego Marcina saniami z rodzinnych Gawronek do szkoły początkowej w Owczarach (4 stycznia 1872 roku). Wylękniony chłopiec poznaje nowe miejsce, nauczycieli Wiechowskich, warunki panujące w placówce. Jego matka targuje się z żoną nauczyciela o cenę nauki Marcinka. W końcu następuje spisanie umowy przewidującej opłacanie edukacji chłopca dostawami żywności dla szkoły. Pożegnanie z rodzicami jest bardzo smutne i przygnębiające. Otaczany zawsze troskliwą opieką jedynak czuje się samotny i ma trudności z zaaklimatyzowaniem się. Spędza pierwszą samotną noc w Owczarach, podczas której tęskni za domem. W ciągu kolejnych dni poznaje nowych kolegów i rozpoczyna naukę.

Czwartego stycznia państwo Borowiczowie o godzinie trzynastej po południu odwieźli swego syna Marcina zaprzęgniętymi do koni saniami do oddalonej o piętnaście minut drogi od ich dworku w Gawronkach wioski Owczary. Chłopiec miał tam rozpocząć naukę.

Walenty Borowicz o zaczerwienionej twarzy z ćmiącą fajką w ustach spoglądał w drodze na mknące konie, a Helena Borowiczowa płakała. Na jej niegdyś pięknej twarzy malował się teraz smutek i wyniszczenie, spowodowane „chorobą piersiową”. Ich jedyny syn – ośmioletni Marcin – był jak na swój wiek duży i tęgi. Miał miłą twarz, czarne oczy, gęste brwi, a na jego głowie spoczywała barankowa czapka. Ubrany był w ciepłą bekeszę z futrzanym kołnierzem,. Spoglądał na pozostającą w tyle rodzinną wioskę i lipy okalające dworek.

Minęli las i w końcu wyjechali na pustą, płaską powierzchnię. Podczas drogi ojciec opowiadał o szkole i konieczności uczenia się. W końcu wszyscy zajechali do Owczar. Gdy zatrzymali się przed budynkiem szkoły, nad drzwiami ujrzeli napis: „Naczalnoje Owczarskoje Ucziliszcze”, który oznaczał Szkołę Początkową w Owczarach. Obok budynku stała obórka, plac zaś otaczał płot.

Ze szkoły na powitanie państwa Borowiczów wyszło małżeństwo Wiechowskich, czyli nauczyciel Ferdynand z żoną Marcjanną z Piliszów. Pedagog ubrany był w grube, rude palto i buty, a jego szyję owijał wełniany szalik w prążki. Jego żółtawe wąsy były podkręcone do góry. Z kolei kobieta – osoba przystojna, wielka i otyła – na nosie miała szafirowe okulary. Po przywitaniu zaproszono przybyłych do małego pokoiku. W jednym jego kącie stało wielkie łóżko, w drugim ogromny piec, w trzecim mniejsze łóżko, a na środku kanapa i stolik. Ściany zdobiły obrazy świętych. Przy drzwiach prowadzących do izby szkolnej ujrzeli zawieszony na sznurku duży kalendarz, a na nim: „rzemienną pięciopalczastą dyscyplinę”. W pewnej chwili do izby weszła dziewczynka. Okazało się, że była dziesięcioletnią siostrzenicą księdza Piernackiego, która uczyła i wychowała się w szkole. Nosiła za duże trzewiki, gruby kubrak i cienkie warkoczyki. Grzecznie przywitała się ze zgromadzonymi.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: