Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Język i styl „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

Żeromski starał się w języku powieści odzwierciedlić realne życie uczniów klerykowskiego gimnazjum, metody rusyfikatorów i początek rodzenia się świadomości narodowej.

Analiza użytych środków językowo-stylistycznych według Władysława Słodkowskiego:

· Bogaty i zróżnicowany język artystyczny w narracji i dialogach.

· W narracji próby naukowego i urzędowego stylu wypowiedzi.

· W dialogach i przy charakterystyce środowiskowej, w wypowiedziach przedstawicieli różnych grup społeczeństwa mowa potoczna, nasycona elementami gwary, żargonu środowiskowego, zapożyczeniami (przede wszystkim z rosyjskiego).

· Konkretność i obrazowość wypowiedzi, na przykład stara Przepiórzyca przyjmując Borowicza na stancję, mówi: „- Moja pani Borowiczowa, to ci sumiennie mówię, że tu chłopcu będzie, jak w domu. Ja tam dobra nie jestem, ale i nie kąsam. Do nauki i dobrego zawsze napędzę i cała rzecz. Głodny u nas nie będzie, tego możesz być pewna, a jak mu będzie strasznie źle, to niech zadrze ogona i rwie do Gawronek!...”. W tym samym stylu wypowiada się jedna z przekupek klerykowskich – Jacentowa. Gdy ktoś mówi jej, że profesor Leim idzie w mundurze i w pierogu, odpowiada: „Musi toto być ciężkie, choć i taki cudacki pieróg, bo jak to profesorzyna nadyma się, a dmucha, a chucha, jakby furę drzewa dźwigał na głowie”.

· Postacie posługują się słownikiem nasyconym cechami charakterystycznymi dla ich środowiska. Na przykład podmiejska karczmarka posługuje się zwrotami zawierającymi cechy fonetyczne i gramatyczne, właściwe gwarze chłopskiej. Zwraca się do Radka: „A i cóż to rodzice nie mogli odesłać kumamy, nie żeby zaś piechotą rypać tyli świat? Przecie od nas do Pyrzogłowów, - a bo ja wiem, - będzie pewnie ośm mil z ogunem. Cóż ta za rodzic i taki musi być bez honoru, żeby zaś...”.

· Skażenia językowe ówczesnym językiem rosyjskim urzędowym, na przykład w wypowiedziach pedela gimnazjalnego: „Wospreszcza się gadać po polski!”, „(…)jazda, poka czas. Za szest' sekund zwonok! Stawajta, chłopcy, na łbach - nu! Prawoje pleczo wpieriod – marsz!”.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Język i styl „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: