Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Charakterystyka Marcina Borowicza

Autor: Karolina Marl�ga

Marcin Borowicz jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego – Syzyfowe prace. Przyszedł na świat w rodzinie zubożałego szlachcica Walentego oraz pięknej Heleny. Jego rodzice posiadali folwark w Gawronkach, lecz nie czerpali ze swej działalności korzyści, ponieważ majątek leżał w najbiedniejszej wsi w okolicy.

Ojciec chłopca brał udział w powstaniu styczniowym, za co został skazany na więzienie i carskie represje (odebrano mu między innymi pokaźną część ziemi). Nie chciał wychować jedynaka w duchu patriotyzmu, lecz dokładał wszelkich sił, by umożliwić mu przyzwoity start w dorosłe życie, w czym pomóc miała rzetelna edukacja. Z kolei Borowiczowa, w porównaniu do męża, starała się otoczyć ukochanego syna troskliwą opieką, miłością, jaką ofiarowują jedynie matki.

Rodzice nie poddawali się i robili, co w ich mocy, by Marcin zdobył wykształcenie. Matka zaciągała długi u znajomych, by opłacić jego stancję, ojciec sumiennie i wytrwale pracował na podupadającym gospodarstwie. Najwyraźniejszym chyba wyrazem miłości, jaki dali Marcinkowi, było umieszczenie go w szkole „z internatem”, by tylko zwiększyć jego szanse na lepsze wykształcenie.

Głównego bohatera poznajemy, gdy ma około ośmiu lat i zostaje przywieziony przez rodziców do szkoły przygotowawczej w Owczarach. Wówczas mamy pierwszy opis wyglądu wesołego, beztroskiego, przywiązanego do matki malca, który był - jak na swój wiek - duży i tęgi. Miał miłą twarz, czarne oczy, gęste brwi, a na jego głowie spoczywała barankowa czapka. Ubrany był w ciepłą bekeszę z futrzanym kołnierzem, rękawiczki. Od tego momentu dla Marcinka rozpoczyna się prawdziwa „szkoła życia”. Chroniony przed całym złem świata, musi od tej pory radzić sobie sam. Świadectwem szoku i cierpienia, jakie doznał w tamtej chwili, jest opis pierwszej samotnej nocy, spędzonej w domu Wiechowskich. Gdy się przebudził: „Uczucie osamotnienia, graniczącego z rozpaczą, chwyciło małego szlachcica stalowemł szponami. Wzrok jego latał niespokojnie od przedmiotu do przedmiotu, z miejsca na miejsce, szukając czegoś znajomego i bliskiego. Spoczął wreszcie na tym kącie kanapki, gdzie siedzieli rodzice, ale i tam spał ktoś obcy. Z kątów izby, zasnutych mrokiem, wychylał się strach wielkooki, a widok gratów, stojących w półświetle, zdawał się grozić w sposób złowrogi. Długo malec siedział na posłaniu, patrząc bezsilnie i nie będąc w stanie najsroższem swojem cierpieniem odgadnąć, po co to wszystko z nim zrobiono, co to znaczy, dla jakiej racji tak jest męczony” Nazajutrz ujawniła się jego niesamodzielność podczas ubierania i mycia. Dotychczas w tych czynnościach pomagała mu matka. Teraz musiał wszystkiemu podołać sam.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Charakterystyka Marcina Borowicza

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: