Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

Gdy Borowicz przeczytał Dziady, nie był w stanie z nikim mówić. Uciekł do najbliższego lasu i błąkał się tam: „pożerany przez nieopisane wzruszenie (…)Poezja i literatura epoki Mickiewicza odegrała w życiu Marcina rolę niezmiernie kształcącą. Przechodził wśród tych arcydzieł, jak przez chłostę, jak między szeregami osób, które na niego patrzały ze wzgardą. Dusza jego pod wpływem tej lektury mocowała się z własnemi błędami, ulepszała w sobie i ustaliła się raz na zawsze w kształt niezmienny, niby do białości rozpalone żelazo, rzucone w zimna wodę”.

W każda niedzielą Zygier prowadził również potajemne zebrania u Mańka, na które jedna osoba musiała przedstawiać przygotowaną rozprawkę o przeczytanej książce. Następnie rozpoczynała się dyskusja. Uczono się także bieżących przedmiotów szkolnych. Dołączyli do nich nawet wolno-próżniacy, choć wypracowania z literatury polskiej budziły w nich „abominację” (wstręt).

Był początek kwietnia. Chłopcy umówili się u Mańka na pierwszą wieczorną bibkę. Syn kupca miał dostarczyć wino z piwnicy ojca. Marcin po zakończonych korepetycjach, wieczorem idąc na spotkanie, ujrzał w pobliżu posesji skradającego się Majewskiego, któremu ktoś doniósł o zebraniach. Borowicz ukrył się więc w gąszczu parku i obserwował. Tymczasem profesor przeszedł kładkę i nie mógł znaleźć przejścia w parkanie. Wówczas Marcin przeciągnął kładkę na swą stronę, uniemożliwiając powrót pedagoga. Majewski znalazł się w pułapce. Za plecami miał rzekę (bez kładki), a przed sobą parkan bez przejścia. Widząc, że ktoś zabrał deskę, zaczął prosić intruza o jej zwrot, oferując dziesięć rubli. Chciał zawrócić, lecz nie miał jak. Nie rozpoznał Borowicza w ciemnościach, który obrzucił go błotnymi kulami. Majewski, brudny i upokorzony, przeszedł rzeczkę w bród. Gdy stanął na brzegu, szybciutko oddalił się w stronę ulicy, a Marcin natychmiast położył kładkę z powrotem na rzeczce, przeszedł dziurę w parkanie i powiadomił kolegów zebranych u Mańka (już pili wino) o zajściu. Chłopcy rozeszli się do domu, obawiając się rewizji.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: