Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

W przeddzień kontroli nikt nie spał. Panował popłoch i zdenerwowanie. Nazajutrz od Pałyszewskiego – nauczyciela szkoły w Dębicach (wieś odległa od trzy mile od Owczar), przybył posłaniec mówiąc, że naczelnik wizytuje już ową placówkę. Wówczas Wiechowski ubrał się odświętnie. Pokój mieszkalny został przygotowany na poczęstunek dla gościa. Marcinek z Józią musieli się na ten czas schować w kuchni, a reszta dzieci zaś zasiadła w ławkach. W końcu na saniach, w „kareciej budzie” pod budynek zajechał kierownik dyrekcji naukowej, obejmujący swym zasięgiem trzy gubernie. Szkolnictwem początkowym kierowały na ziemiach zaboru carskiego tak zwane dyrekcje naukowe, podległe warszawskiemu kuratorium szkolnemu.

Piotr Nikołajewicz Iaczmieniew był wysokim, lekko przygarbionym czterdziestoletnim mężczyzną o dużej twarzy, rzadkim zaroście, dobrotliwym i łagodnym uśmiechu. Wkroczywszy na szkolną stancję, przywitał się z nauczycielem. Rozpoczęła się kontrola. Wiechowski wywołał do odpowiedzi dwóch najlepszych uczniów: Michcika – czytającego i opowiadającego świetnie po rosyjsku oraz Wicka Piątka – chłopca trochę słabszego od kolegi. Potem dyrektor samodzielnie zaczął przepytywać inne dzieci, które jedynie sylabizowały po rosyjsku. Gdy zapytał, czy uczniowie potrafią czytać po polsku, otrzymał od nich twierdzącą odpowiedź. W końcu Iaczmieniew oznajmił przerażonemu Wiechowskiemu, że źle sprawuje powierzony mu urząd. Choć w wykazach napisał, że dużo dzieci czyta po rosyjsku, okazało się to nieprawdą. Zarzucił nauczycielowi, że w zamian za pensję, mieszkanie, nie spełnia nakazu szkolnictwa, lecz prowadzi polską propagandę. Oburzony, nie korzystając z zaproszenia na poczęstunek – wyszedł z budynku, pozostawiwszy zdruzgotanego dydaktyka. Wiechowski kazał dzieciom iść do domów, a sam płakał, popijając piątą butelką piwa.

Nagle w drzwiach stanął ponownie… uradowany naczelnik. Powiedział, że pomylił się w osądzeniu działalności nauczyciela, przyznając mu podwyżkę. Osłupiały Wiechowski odprowadził Iaczmieniewa do sań. Ujrzał wówczas stojące przed budynkiem wiejskie baby. Nagłą zmianę nastawienia wizytatora zrozumiał po powrocie do izby. Żona opowiedziała mu, że kobiety domagały się od gościa natychmiastowej zmiany nauczyciela na propagującego ich ojczysty język, zarzucając Wiechowskiemu naukę czytania i pisania jedynie w języku rosyjskim. Zebrane kobiety nie zdawały sobie sprawy, jak wielką przysługę uczyniły nielubianemu dydaktykowi, który z radości upił się tak, że do łóżka musiały zawlec go służąca z panią Marcjanną.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: