Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

Po powrocie do izby staruszki, zastali tam dwóch panów emerytów, którzy codziennie przychodzili na kawę. Pierwszym okazał się pan radca Symonowicz – starzec zgarbiony, siwy, w długim surducie do kolan, z przystrzyżoną bródką. Drugim mężczyzną był radca Grzebicki – elegancki, o czerwonej skórze i białych włosach. Gdy usłyszeli, że Marcinek dostał się do szkoły, byli oburzeni, że wszyscy chcą się uczuć, choć brakuje krawców, szewców i parobków do pasania świń. W nauce widzieli przyczynę rodzenia się wśród „mądrali” anarchii. Borowiczowa najpierw przysłuchiwała się rozmowie, a potem zatopiła się w swych myślach.

Rozdział V
Marcin rozpoczyna naukę. Ma kłopoty z opanowaniem materiału po rosyjsku. Lubi przyswajać wiedzę na świeżym powietrzu. Narrator przedstawia sylwetki sześciu współlokatorów Borowicza: bracia Daleszowscy, Szwarc, Soraczek, Wiktor Alfons Pigwański. Uczniowie gimnazjum bawią się na dziedzińcu szkolnym podczas przerw, a na lekcjach Romcio Gumowicz jest wyśmiewany przez kolegów i nauczyciela podczas odpowiedzi przy tablicy.
„Niski mur, tu i owdzie rozwalony, zarośnięty trawą i mchem, stanowił granicę podwórza. Za murem płynął kanał w obmurowanem niegdyś łożysku. Z czasem wiele kamieni wysunęło się, wpadło do wody i ugrzęzło w cuchnącym ile dna tej strugi, a bujne krzaki i błotne zielska obsiadły jej brzegi. Dalej, za rowem, ciągnął się czyjś park, rosnący na błotnistym gruncie, zaniedbany tak dalece, że mógł przedstawiać małą puszczę, której nigdy stopa ludzka nie przebyła, i gdzie tylko ptaki mieszkają. Z tej strony muru stała szopa i drwal nie, wybudowane w sposób nadzwyczaj lekkomyślny. Tuż przy szopie, pod samym murem, leżało kilka starych, opalonych i na pół zgniłych belek, o których istnieniu ani właściciel, ani żaden złodziej zapewne nie pamiętał. Pokrzywy i osty usiłowały do cna je zakryć”.
Marcinek często przesiadywał na podwórku, powtarzając wiadomości poznane na lekcjach. Na stancji u „starej Przepiórzycy”, prócz niego mieszkało jeszcze sześciu chłopców. Trzech z nich było braćmi. Nazywali się Daleszowscy. Najstarszy chodził do czwartej klasy, nosił srebrny zegarek. Dwaj młodsi uczęszczali do klasy drugiej. Byli „obywatelskimi synami spod Grzymałowa”.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	„Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Stefan Żeromski - biografia Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: