Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Autor: Karolina Marl�ga

Podczas powrotu na gorę kapłan natknął się na przerażonego Marcinka, który wyszedł z kryjówki i chciał niepostrzeżenie dołączyć do chóru. Chłopiec zaczął się tłumaczyć, że chciał wyjść na dwór, a gdy został zapytany, czy widział całe zajście – przytaknął. Obiecał przy tym, że nikomu nic nie powie.

Rozdział VIII
Następuje charakterystyka gimnazjalnych profesorów: Rudolfa Leima (łacina), Iłariona Stiepanycza Ozierskijego (język rosyjski), Sztettera (język polski), Nogackiego (arytmetyka).

Wychowawcą klasy pierwszej A był pan Rudolf Leim – nauczyciel łaciny klas niższych. Należał do najstarszych pracowników szkoły. Choć pochodził z rodziny niemieckiej, w ciągu lat się „spolszczył”. Ukończył Uniwersytet w Lipsku. Wykładał w szkołach wojewódzkich historię powszechną, języki starożytne i język niemiecki. Szkoły wojewódzkie były szkołami średnimi w Królestwie przed rokiem 1864. Naukę prowadzono tam w języku polskim. Gdy w Klerykowie zmieniono szkoły wojewódzkie na gimnazja rosyjskie, pracował dalej, mimo iż słabo mówił po rosyjsku. Przedłużano mu etat „z łaski”.

Leim był wysokim, chudym, ciągle kaszlącym starcem. Resztkę włosów znad uszu zaczesywał na łysą głowę. Miał bardzo białe zęby. Jego żona była Polką. Doczekali się córek, które w Klerykowie organizowały zgromadzenia prelekcyjne. Odczytywały tam zakazane przez cenzurę utwory literatury polskiej. Rudolf był „służbistą”. Nigdy nie opuścił lekcji. Nie znosił hałasowania. W swych wychowankach wzbudzał respekt i strach. Zawsze wyznaczał dyżurnego, do obowiązków którego należało przynieść kredę, dostarczyć atrament i pióro na jego biurko i na tablicy wypisać nazwiska niegrzecznych kolegów. Gdy funkcję tę pełnił Makowicz, napisał, że Borowicz na przerwach mówi po polsku. Za karę bohater musiał po lekcjach spędzić dwie godziny w kozie.

Następnym nauczycielem w gimnazjum był Iłarion Stiepanycz Ozierskij, wykładający język rosyjski. Nie potrafił zapanować nad klasą jak Leim, źle prowadził zajęcia. Miał wielki brzuch, obwisłe policzki, zadarty nos, był tłusty i łysy. Jego frak zawsze był wymazany kredą. Podczas jego zajęć dzieci wrzeszczały, tupały, gwizdały, przesuwały ławki. W klasach drugiej, trzeciej i czwartej sprawdzał, nim usiadł, czy uczniowie nie wykręcili mu nóg z krzesła, czy nie spadnie na niego tablica. Gdy wywoływał kogoś do odpowiedzi na środek, zawsze szedł ten sam chłopiec, mający opanowaną gramatykę rosyjską. Cały rok odpowiadał za innych. Nikt nie wiedział, czy Ozierskij był tego świadom.
Czasami z miasta ów nauczyciel nie potrafił trafić do własnego mieszkania, a napotkany przypadkowo uczeń musiał go zaprowadzać do domu. Wszyscy chłopcy znali jego adres.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Streszczenie „Syzyfowych prac”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: