Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Znaczenie tytułu powieści

Autor: Karolina Marl�ga

· Rusyfikacji.
Ów żmudny i długotrwały proces również nosił cechy syzyfowej pracy. Potwierdzeniem tej tezy jest zachowanie uczniów podczas lekcji śpiewu w szkole w Owczarach. Mimo starań Wiechowskiego, uczniowie mylili słowa i melodię pieśni rosyjskiej i zaczęli śpiewać katolicką pieśń „Święty Boże, Święty mocny...”: „Z nauczycielem śpiewał Michcik, ryczał coś Piątek i usiłowało naśladować melodję kilkoro dzieci, widać muzykalniejszych. Reszta śpiewała także. Gdy jednak melodja była poważna, a w tamtej okolicy lud śpiewa tylko na nutę żywego wywijasa, więc dzieci wpadły zaraz na jedyny uroczysty motyw śpiewu, do którego w kościele ucho przyuczyły, i poczęły niesfornemi głosami wrzeszczeć:
«Święty Boże, święty mocny, święty a nieśmiertelny!...»
Kilkakrotnie pan Wiechowski musiał przerywać i zaczynać od początku, gdyż melodja «Święty Boże» zaczynała brać górę nad Kol Sławien”.

Podobnie dzieci zachowywały się na przerwach i, choć rozmowy po polsku nie były ich winą, to jednak potwierdzały małe szanse na „odpolszczenie” malców.

Proces rusyfikacji obserwujemy również w gimnazjum. Tam w pewnym momencie, może się wydawać, że uczniowie poddali się manipulacji (czytali z własnej woli książki rosyjskie, chodzili na przedstawienie obcych twórców, założyli nawet koło rusofilskie!). Tak naprawdę jednak w końcowych rozdziałach młodzi ludzie uświadamiają sobie, że zostali zdezorientowani przez władzę, że połaszczyli się na złudne ideały. Dzieje się tak w największej mierze dzięki, wzorowej, emocjonalnej recytacji Bernarda Zygiera. Od tej chwili wszelkie zabiegi wynaradawiające legną w gruzach.

Tezę, iż w tytule powieści pisarz położył akcent na bezowocne wysiłki caratu, a nie młodzieży, świadczą ponadto inne nazwy o charakterze symbolu. Słodkowski pisze: „Pajęczyn Dolny to wyrazisty symbol zapadłej i prymitywnej kulturalnie wsi, jak i ograniczonego kulturalnie dworu. Nikt tam przecież nie potrafi docenić wartości Paluszkiewicza, nikt nie rozumie sensu dążeń Radka. W pojęciu Klerykowa mieści się symbol równie zacofanego kulturalnie i społecznie miasta, którego mieszkańcy obojętnie patrzą na młodzież borykającą się z naporem rusyfikacyjnym”. Głównym tematem powieści według Artura Hutnikiewicza jest polska młodzież w każdym momencie swego dorastania. Autor monografii Żeromskiego pisał: „Trud Syzyfa to tragiczna, a zarazem pełna pogardy uporczywa niezłomność i wytrwałość w zmaganiu się ciągle na nowo z własnym losem”, co wskazuje powód zatytułowania dzieła nie w aspekcie daremności, lecz siły i uporu młodego pokolenia, które nie daje sobą manipulować i dąży do poznania prawdy, do celu.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Znaczenie tytułu powieści

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: