Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Charakterystyka Andrzeja Radka

Autor: Karolina Marl�ga

O mały włos, a jego plany na przyszłość zakończyłyby się niepowodzeniem, gdyż koledzy nie ułatwiali mu życia w szkolnych murach. Z prostolinijnego i dobrego chłopca zrobili sobie przedmiot kpin, szydząc z ubrania i mowy Radka. Gdy Andrzejowi zabrakło już sił na ciągłą i nierówną walkę z dyskryminacją, wytykaniem mu chłopskiego pochodzenia, ciągłą biedą i ciężką pracą korepetytora – uległ presji i wdał się w bójkę z nękającym go Tynkiewiczem. Kara za ten czyn dotknęła oczywiście tylko bohatera. Dyrektor gimnazjum natychmiast wydalił Radka ze szkoły, karząc skreślić z listy uczniów. Chłopiec był wstrząśnięty: „- Już po wszystkiem... - wymówiły jego omdlałe wargi. Jak błędny zbliżył się do muru zamykającego podwórze i siadł na kamieniu, który tam leżał. Był to długi, ociosany głaz piaskowca. Spoczywał na tem miejscu pewno od wieków, a przynajmniej od czasu założenia konwiktu przez ojców Jezuitów. W bliskości znać było wybornie udeptane mety do gry w extrę. Dziedziniec był w owej chwili pusty. Wiatr jesienny huczał w nagich konarach kasztanów, zwisających nad murem, garnął na kupę zeschłe, skurczone, ceglaste i żółte liście, strzępki zagryzmolonych papierów i miótł je wirem pospołu ze śmieciami w róg dziedzińca. Jędrek oparł się plecami o ścianę, wyciągnął nogi, a długie ręce zwiesił między kolanami tak bezwładnie, że prawie dotykały ziemi. Głowa jego opadła na piersi. Zanadto niespodziewanie roztrącił go ten przypadek, zbyt szybko zdechły promienne nadzieje. Trza się wynosić z izby, rzec panu Płoniewiczowi, że już nie będę, zabrać manatki, książczęta i iść...”. Na szczęście w niedoli pomógł mu Marcin Borowicz, i, wstawiając się za nowym kolegą u Zabielskiego, cofnął wydalenie. Od tej chwili między chłopcami zrodziła się prawdziwa przyjaźń.

Andrzej Radek jest postacią ciekawą. Choć ma chłopskie korzenie, wychował się pasąc świnie i krowy, w biedzie i z dala od wielkiego miasta, to jednak jest dowodem, na to, iż charakter człowieka zależy od wychowania, a nie miejsca urodzenia. Chłopiec nigdy nie poddał się rusyfikacji, był pewny siebie, dążył do celu z „chłopskim uporem”, czego dowodem może być piesza wędrówka do Klerykowa czy ciężkie życie u Płoniewiczów. Samodzielnie pogłębiał swą wiedzę, kształtując światopogląd w oparciu o lekturę dzieł polskich romantyków.
Nauka nie byłą dla niego obowiązkiem, lecz szansą na lepszą przyszłość. Wyznawane zasady zawdzięczał przede wszystkim Antoniemu Paluszkiewiczowi, lecz i on nie zdziałałby tyle, gdyby chłopiec nie był pracowity, ciekawy świata, koleżeński.

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Charakterystyka Andrzeja Radka

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: