Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Charakterystyka pozostałych bohaterów

Autor: Karolina Marl�ga

Izrael
Był to stary żydowski kupiec zbożowy, który powiedział Borowiczowej, że profesor Majewski udziela prywatnych korepetycji (po trzy ruble za godzinę)

Pazur
Pełnił ważną funkcję w gimnazjum w Klerykowie. Miał dwadzieścia pięć lat. Za czasów Mikołaja I służył na Kaukazie. Mimo, iż „uprawiał w szkole mowę rosyjską” – nigdy się jej nie nauczył.

Majewski
Ten nauczyciel w gimnazjum w Klerykowie był wysokim mężczyzną, blondynem z jasnym zarostem i przerzedzoną czupryną. Prócz władania językiem rosyjskim, potrafił mówić również po polsku (z ruskim akcentem). Podczas rozmowy z mamą Marcina wyznał, że Rosjaninem „został” dopiero przed dwoma laty i nigdy nie był w Rosji. Zgodził się na udzielenie chłopcu kilku prywatnych lekcji, za które otrzymał dwadzieścia cztery ruble (za osiem jednostek). Podczas egzaminu Borowicza zasiadał w komisji, przepytując dzieci z zakresu gramatyki, recytowania wiersza po rosyjsku, wykonania rozbioru zdania, czytania. Sprawował również funkcję wizytatora. Często odwiedzał stancję, co w czasach ostrych represji przysporzyło mu wielu wrogów w nastolatkach. Wystarczy wspomnieć tu chociażby obrzucenie go błotem przez głównego bohatera.

Sieldew
Był inspektorem gimnazjum w Klerykowie, mężczyzną ogromnego wzrostu. Miał rude włosy i niebieskie oczy. Podczas egzaminu do klasy wstępnej, przeglądał stos papierów kandydatów. Okazał się w toku powieści człowiekiem bojaźliwym i całkowicie podporządkowanych wytycznym władz rosyjskich. Odgrażał się nawet księdzu, gdy ten nie chciał zgodzić się na śpiewanie w kościele w języku zaborcy. W konsekwencji tego został wyrzucony siłą z kaplicy i znieważony.

Wargulski
Ksiądz prefekt przeprowadzał egzamin z religii podczas kilkudniowych starań o przyjęcie dzieci w poczet uczniów gimnazjum w Klerykowie. Był mężczyzną wielkim, zgarbionym, o szerokich ramionach, długich, żylasty i muskularnych rękach, siwych włosach, kwadratowym czole. Pochodził z „gulonów” (mieszczan). Wszyscy zdali u niego na piątkę.

Pani Przepiórowska
Była znajomą Heleny Borowiczowej z czasów, gdy Przepiórowska mieszkała z córkami w sąsiedztwie Gawronek na leśnictwie w Godowym Smugu u syna Teofila. W czasie właściwym powieści mieszkała na Wygwizdowie, gdzie prowadziła stancję dla uczniów. Była kobietą starą, o białych włosach, twarzy pooranej zmarszczkami.

Gdy wiele lat wcześniej umarł jej mąż – oficjalista fabryk żelaznych – została sama z pięciorgiem dzieci w Bełchatowie. Nikt nie wiedział, jak udało jej się przeżyć, a jeszcze wykształcić trzech synów. Najstarszy jej potomek został leśnikiem. Zmarł niestety po ukąszeniu przez żmiję. Wówczas kobieta przeniosła się z dwoma córkami do najmłodszego syna Karola - kancelisty w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim. Z kolei średni potomek objął urząd na poczcie. Gdy wybuchło powstanie, znikł z domu bezpowrotnie… nigdy nie odnalazła jego ciała. Tak samo jak małomówny Karol, jej dwie córki również nie założyły rodzin. Jedna miała około czterdziestu lat, a druga była bardzo brzydka. Ciągle mieszkały z matką, pozostając na utrzymaniu brata.

Przepiórowska zgodziła się przyjąć Marcinka na stację, karmić, gonić do nauki. W zamian żądała sto pięćdziesiąt rubli, furkę drzewa na opał co miesiąc, parę skrzyń ziemniaków i mąki z młyna Borowiczów. Choć kobieta dbała o chłopca, zmieniała mu bieliznę, podsuwała lepsze kąski, tan czuł się bardzo samotny.

Karol Przepiórkowski
Był synem „starej Przepiórzycy” i oficjalisty fabryk żelaznych. Pracował na stanowisku kancelisty w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, gdzie zarabiał pięćdziesiąt rubli w srebrze. Ten czterdziestoletni, łysawy, mizerny, małomówny mężczyzna był kawalerem. Z racji tego nazywano go „synem starej matki”, którą utrzymywał. Ciągle pociągał nosem.

strona: 1 2 3 4 5 6 7

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	„Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Stefan Żeromski - biografia Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies