Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Charakterystyka pozostałych bohaterów

Autor: Karolina Marl�ga

Lejba Koniecpolski
Był jedynym chłopem w Gawronkach, który nie korzystał z usług sprytnego wyzyskiwacza - Scubioły. Nie posiadał nic, z czego ten mógł czerpać korzyści. Lejba uprawiał swój grunt samodzielnie, zaprzęgając do brony żonę lub siebie. Choć owies i żyto słabo mu obradzało, doczekał się wielu potomków oraz dwóch kóz. Rodzina żywiła się ziemniakami i zajmowała izbę w skrzywionej chacie. Wokół nie było płotu, obory czy chlewa. Lejba był rzemieślnikiem. Robił trepy z drewnianą podeszwą. Zimą skupywał stare obuwie od chłopów. W rządowym lesie po kryjomu ścinał drzewo, które pocięte na kawałki nocą przewoził na wózku do chałupy. Strugał z niego nowe podeszwy. Wiosną sprzedawał nowe trepy. Zawód ten nie przynosił jednak niezwykłych korzyści materialnych. Pieniędzy starczało na krótko. Wówczas chodził do miasta po chleb na kredyt, który we wsi sprzedawał drożej. Zarabiał na tym dwa lub trzy bochenki dla rodziny. Co roku w czerwcu ludzie ze wsi szli na bandos „w pszenne kraje”, na zarobek. Zamykali wówczas chałupy, a wieś pustoszała. Jedynie Lejba im nie towarzyszył, ponieważ nie miał siły i nie potrafił żąć. Wówczas cała jego rodzina przymierała głodem.

Szymon Noga
Był najlepszym strzelcem i myśliwym w Gawronkach i okolicy. Był wysoki, chudy, a z jego twarzy nie schodził uśmiech. W młodości znikał na całe miesiące. Tropił wtedy borsuki, lisy, kaczki, kuropatwy, całe worki zwierzyny sprzedając później klerykowskiej szlachcie. Również nie chodził na bandos, ponieważ niegdyś został postrzelony w rękę. Na zarobek posyłał żonę z córką.

Zyskał sobie sympatię młodego Borowicza. Chodzili całymi dniami po lesie, a Marcin słuchał opowieści mężczyzny o polowaniach, łowach. Raz nawet wybrali się na polowanie na głuszce, które zakończyło się niepowodzeniem (Noga upił się wódką, którą kazał przynieść Borowiczowi, by zapach alkoholu zwabił ptaki).

Kriestiobriodnikow
Został nowym dyrektorem gimnazjum w Klerykowie po tym, jak wprowadzono tam ostre represje przeciw szerzeniu elementów polskości.

Zabielskij
Został nowym inspektorem gimnazjum w Klerykowie po tym, jak wprowadzono tam ostre represje przeciw szerzeniu elementów polskości. Próbował, co mu się udało, manipulować młodym Borowiczem. Udawał jego przyjaciela, by indoktrynować niedoświadczonego chłopaka. Zapraszał go do swego domu, gdzie witał go gościnnie i życzliwie, pokazywał albumy, książki, monety, częstował ciasteczkami i papierosem. Nieustannie uskarżał się, że uczniowie nie chcą go odwiedzać, rozmawiać o swych marzeniach i celach w życiu, przez co zyskał sympatię bohatera, który zakochał się w nim jak w mistrzu, zakładając później związek literatów.

Pietroń
Został nowym nauczycielem języka łacińskiego w gimnazjum w Klerykowie po tym, jak wprowadzono tam ostre represje przeciw szerzeniu elementów polskości. Był Rosjaninem.

Mieszoczkin
Został pomocnikiem gospodarzy klasowych w gimnazjum w Klerykowie po tym, jak wprowadzono tam ostre represje przeciw szerzeniu elementów polskości.

Kostriulew
Został nowym nauczycielem historii w gimnazjum w Klerykowie po tym, jak wprowadzono tam ostre represje przeciw szerzeniu elementów polskości. Był to zagorzały rusyfikator. Na lekcjach poruszał tematy bolesne dla młodzieży polskiej. Czytał im przeróżne skandale o upadku Polski. Przez jego propagandę upadku moralnego mieszkańców tego kraju, Tomasz Walecki został poddany chłoście.

Pewnego razu przytaczał fragmenty jakiejś książki o konfiskacie wielkiego klasztoru żeńskiego w okolicach Wilna. Wynikało z tego, że gdy zakonnice katolickie opuściły klasztor, w podziemiach znaleziono trumienki z martwymi noworodkami. Wówczas wzburzony Walecki zaprotestował i został ukarany.

Antoni Paluszkiewicz
Mieszkał we wsi Pajęczyn Dolny. Był młodym nauczycielem „z powołania”. Choć uczył we dworze dwóch paniczów, postanowił dołożyć wszelkich starań, by wykształcić przypadkowo spotkanego małego Radka. Pokazał chłopcu książki, a z czasem nauczył czytać i pisać. W czasie kilkuletniego pobytu na posadzie korepetytora, Paluszkiewicz uzbierał kilkaset rubli, przeniósł się do Pyrzogłów, zabierając ze sobą swego podopiecznego. Tam zapisał Radka do progimnazjum, płacąc za jego naukę i utrzymanie. Bohaterowie zajmowali małą izdebkę, wynajętą od gospodyni. Antoni stale pomagał Jędrkowi w nauce, lecz zmarł, gdy ten uczęszczał do drugiej klasy. Pozostawił gospodyni skromny fundusz na utrzymanie chłopca, chcąc zabezpieczyć mu przyszłość. Antoni nosił on długie palto i „przydeptane” buty. Ciągle kaszlał, z racji czego wiejskie dzieci nazywały go „kawką” i przedrzeźniały.

strona: 1 2 3 4 5 6 7

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies