Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku

Autor: Karolina Marl�ga

·podporządkowanie całej administracji generałowi-gubernatorowi zależnemu od Petersburga,
·rozwiązanie Rady Stanu i Banku Polskiego (na jego miejsce utworzono kantor Rosyjskiego Banku Państwa),
·wprowadzenie stanu wojennego, obowiązującego do XX wieku,
·podzielenie kraju na dziesięć guberni.
Rusyfikacji poddano nazwy (Królestwo Polskie zamieniono na Kraj Nadwiślański), administrację (urzędu obsadzano jedynie Rosjanami), szkolnictwo (język rosyjski został językiem urzędowym, odpolszczono Uniwersytet Warszawski, zlikwidowano w 1869 roku Szkołę Główną Warszawską, w 1869 Puławski Instytut Politechniczny, powołując w jego miejsce Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa z wykładowym językiem rosyjskim). Przykładem rusyfikacji architektury Warszawy jest fasada Pałacu Staszica po 1893, zbudowana w stylu bizantyjsko-rosyjskim.
Stopniowo, w latach 1869-1885, następowało całkowite wypieranie języka polskiego z systemu szkolnictwa, zakończone w 1885 sprowadzeniem go do roli języka dodatkowego i nieobowiązkowego.
Kuratorem okręgu warszawskiego został A. Apuchtin („noc apuchtinowska”) – symbol ówczesnych represji. W historii zapisał się jako pomysłodawca wprowadzenia do szkół systemu donosów i szpiclowania.
Kościół Katolicki został całkowicie podporządkowany Petersburgowi. Skonfiskowano majątek kleru, zlikwidowano zakony, rozpoczęto krwawe prześladowania wiernych Kościoła unickiego. Również nasileniu uległy represje gospodarcze. Na ziemiach I Rzeczypospolitej włączonych w granice Rosji po rozbiorach zakazano Polakom nabywania ziemi, nałożono wysokie kontrybucje, uniemożliwiono obejmowanie urzędów.

Na uwagę zasługuje omówienie postaw społeczeństwa wobec rusyfikacji. Po klęsce roku 1864 ludzie zmienili sposób walki z zaborcą. Pojawiły się takie idee, jak praca organiczna czy praca u podstaw. Zrozumiano, że państwo należy wzmocnić poprzez poprawę oświaty i gospodarki. Popierano rozwój handlu. Leopold Kronenberg założył Bank Handlowy. Za jego przykładem poszli inni. Organizowano towarzystwa, fachowe wydawnictwa (tytuły: „Ekonomista”; „Encyklopedia rolnictwa”). Rozwinęło się szkolnictwo zawodowe (Hipolit Wawelberg założył Szkołę Techniczną w Warszawie, a Leopold Kronenberg powołał w tym mieście także Szkołę Handlową). Walczono z analfabetyzmem, zakładano koła tajnego nauczania. Powołano Kasę im. Mianowskiego, która zbierała fundusze na naukę, udzielała stypendiów, zakładała czytelnie czy sieci bibliotek. Poprawiła się liczebność i jakość prasy. Nowymi tytułami były: „Przegląd Tygodniowy”, „Niwa”, „Gazeta Świąteczna”. Oświecanie mas chłopskich i praca organiczna stała się tematem twórczości Elizy Orzeszkowej, Henryka Sienkiewicza czy Bolesława Prusa.

Prócz próby uwolnienia się spod wpływu caratu, były również obecne oczywiście postawy ugodowe. Lojalizm wobec władzy reprezentowali na przykład Erazm Piltz i Włodzimierz Spadkowicz. Na łamach pisma „Kraj” propagowali ugodowość, w której widzieli szansę na poprawę sytuacji kraju. Z kolei serwilizm reprezentował Zygmunt Wielopolski, który opowiadał się za bezwarunkową wiernością carowi.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies