Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Syzyfowe prace

Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach”

Autor: Karolina Marl�ga

Tadeusz Pini, polski wydawca, krytyk i historyk literatury:
„Pisać recenzję trzeciego wydania znanej powszechnie powieści, i to powieści Żeromskiego, byłoby rzeczą wprost śmieszną. Utwór ten zapisany jest już trwałymi zgłoskami w historii naszej literatury i nie zdawkowej recenzji, ale poważnego studium literackiego wymaga”.

E. Lo Gatto, włoski krytyk twórczości Żeromskiego:
„W tej powieści mogła Polska oglądać dzieje własnego dojrzewania i własnych upadków, własny trud daremny i twórczy, a w samych postaciach dojrzewanie świadomości polskiej”.

Ż. Grotowski:
„[w powieści] problemat narodowy bije najsilniejszym tętnem. Autor uderzył w struny największego bólu społecznego (…) jakim jest zła szkoła”.

J. Hulewicz:
„Syzyfowe Prace pozostaną po wsze czasy wspaniałym pomnikiem martyrologii narodowej młodzieży polskiej, pozostaną jako dokument czasu, jako świadectwo walki z rusyfikatorstwem”.

Julian Krzyżanowski, historyk literatury:
„[powieść rzuca światło] na metamorfozy, które dokonywały się w umysłowości polskiej pod koniec ubiegłego stulecia”.

Wacław Borowy, polski historyk literatury, krytyk literacki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego:
„Niepospolita wartość artystyczna Syzyfowych prac wiąże się z wartością całego wczesnego okresu twórczości Żeromskiego, który wobec późniejszych jego dzieł o większej ambicji i o większym blasku najniesłuszniej bywał pomniejszany”. Z kolei Jampolski stwierdził, że jest to powieść „ogromnej wartości, powieść-dokument i dzieło sztuki, przy czym obie te właściwości przenikają się w sposób nierozerwalny”, a W. Słodkowski pisał: „Istotnie, ta powieść o charakterze dokumentu historycznego, wyrosła z osobistych przeżyć pisarza i współczesnego jemu pokolenia młodzieży, zespoliła w sobie ogromne wartości poznawcze i artystyczne. Najważniejsze problemy ówczesnego życia narodowego w Królestwie zostały przedstawione przez Żeromskiego na kartach Syzyfowych prac w sugestywnym obrazie artystycznym. Po mistrzowsku ukazał pisarz bogaty i złożony świat uczuć i przeżyć młodzieży. Powieść stała się tym samym poematem o młodości, uogólnieniem dziejów pokolenia młodych w latach ucisku narodowego, w szkole apuchtinowskiej”.

Jan Kasprowicz, poeta, dramaturg, krytyk i tłumacz, czołowy przedstawiciel Młodej Polski:
„Według utartych pojęć estetycznych Syzyfowe prace nie są powieścią. Ale co obchodzą utarte pojęcia estetyczne prawdziwego, iskrą bożą obdarzonego artystę? Według własnych tworzy on prawideł, nie pytając się o to, czy zawodowi przyklasną mu szufladkarze?

M. R. Mayenowa:
„Zdarzenia tu rozwijają się w czasie (przechodzenia z klasy do klasy). Istotnym jednak elementem organizującym zdarzenie jest środowisko klasy. Szereg zdarzeń dzieje się równocześnie na tej samej płaszczyźnie”.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
Streszczenie „Syzyfowych prac” „Syzyfowe prace” streszczenie w pigułce	Stefan Żeromski - biografia „Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, ze historia mego czasu była przedmiotem mego badania i bólu mego serca”, czyli powstanie powieści Geneza i autobiografizm „Syzyfowych prac” Czas i miejsce akcji „Syzyfowych prac” Język i styl „Syzyfowych prac” Kompozycja „Syzyfowych prac” Znaczenie tytułu powieści Metody rusyfikacji polskiej młodzieży na podstawie „Syzyfowych prac” Artyzm „Syzyfowych prac” Żeromskiego Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku Szczegółowy plan wydarzeń „Syzyfowych prac” Rusyfikacja ziem polskich w XIX wieku „Syzyfowe prace” na wielkim i małym ekranie Morfologia, składnia oraz stylistyka „Syzyfowych prac” Krytycy i badacze o „Syzyfowych pracach” Żeromski - kalendarium twórczości Twórczość Stefana Żeromskiego Najważniejsze cytaty „Syzyfowych prac” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Marcina Borowicza Charakterystyka Andrzeja Radka Charakterystyka Bernarda Zygiera (Siegera) Charakterystyka pozostałych bohaterów

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies