Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Balladyna
Pobyt w Londynie nie wiązał się dla poety z żadnymi ważniejszymi wydarzeniami czy kontaktami towarzyskimi. Słowacki był zbyt zmęczony tempem podróży i trudami kuriera, raczej odpoczywał. 3 września żegnany przez poznanych w Londynie przyjaciół, wyruszył do Paryża. Wiózł listy dyplomatyczne. Wyruszył z Londynu nocą, nad ranem był w Dover. Tu prawie cały dzień oczekiwał na statek. W stolicy Francji był 6 września 1831 roku.
Paryż nieszczególnie go zauroczył, Londyn uznawał za bardziej oryginalne miasto. Przebywając w nim, łudził się nadzieją na wydanie swoich utworów. Tu opublikował między innymi dwa tomy „Poezji” zawierające powieści poetyckie powstałe jeszcze w Polsce: „Żmija”, „Jan Bielecki”, „Hugo”, „Mnich”, „Arab” oraz tragedie: „Maria Stuart”, „Mindowe”. Widać w tej twórczości fascynację Byronem, Mickiewiczem, Szekspirem. Nie urzekała ona emigrantów polskich. Ci długo jeszcze rozpamiętywali klęskę powstania, rozpamiętywał ją i Słowacki. Do nieprzychylnego odbioru dzieł poety przyczynił się także jego rodak – Adam Mickiewicz, który w następujący sposób wyraził się o wydanych tomach: „jest to gmach piękną architekturą stawiony, jak wzniosły kościół – ale Boga w nim nie ma”. Dodatkowo poróżniła wieszczy odmalowana w III części „Dziadów” postać Doktora – jej to Mickiewicz nadał rysy ojczyma Słowackiego – doktora Becu. Słowacki zinterpretował ów fragment jak osobistą zniewagę oraz urażenie czci jego matki – Salomei.
Wkrótce autor „Kordiana” miał wyruszyć do Szwajcarii. Zanim to nastąpiło, odwiedził wraz ze znajomym - Michałem Skibickim i za jego namową paryską wróżkę – pannę Lenormand. Kabalarka, poznawszy jego datę i miejsce urodzenia, ulubione i znienawidzone zwierzę (ulubione: pies, znienawidzone: pająk), preferowany kolor – czarny, ulubiony kwiat – róża, rozłożyła karty i zaczęła wieszczyć przyszłość.
Oto, co przepowiedziała poecie paryska „czarodziejka” - na podstawie informacji zawartych w liście pisanym do matki dn. 30 grudnia 1832 roku: „Wróżby zupełnie pospolite: między innymi powiedziała, że będę się dwa razy kochać – że rozpoczynam podróż, której mi rozpoczynać nie radzi aż do odebrania pewnych wiadomości, (...), że jestem zdatny, ale radzi mi wykończyć to, com naszkicował – że między 27 a 28 rokiem życia będę bardzo szczęśliwy – że w tych latach wiele dla mnie zajdzie wypadków. (...) Michałowi nie powiedziała, że zaczyna podróż – i ponieważ jej powiedział, ze kocha konia, wróżyła mu, że się na polu walki odznaczy. Tumani baba i niczym zbywa chorych na zdrowy rozsądek pacjentów.” Biografia Juliusza Słowackiego
Autor: Ewa PetniakPobyt w Londynie nie wiązał się dla poety z żadnymi ważniejszymi wydarzeniami czy kontaktami towarzyskimi. Słowacki był zbyt zmęczony tempem podróży i trudami kuriera, raczej odpoczywał. 3 września żegnany przez poznanych w Londynie przyjaciół, wyruszył do Paryża. Wiózł listy dyplomatyczne. Wyruszył z Londynu nocą, nad ranem był w Dover. Tu prawie cały dzień oczekiwał na statek. W stolicy Francji był 6 września 1831 roku.
Paryż nieszczególnie go zauroczył, Londyn uznawał za bardziej oryginalne miasto. Przebywając w nim, łudził się nadzieją na wydanie swoich utworów. Tu opublikował między innymi dwa tomy „Poezji” zawierające powieści poetyckie powstałe jeszcze w Polsce: „Żmija”, „Jan Bielecki”, „Hugo”, „Mnich”, „Arab” oraz tragedie: „Maria Stuart”, „Mindowe”. Widać w tej twórczości fascynację Byronem, Mickiewiczem, Szekspirem. Nie urzekała ona emigrantów polskich. Ci długo jeszcze rozpamiętywali klęskę powstania, rozpamiętywał ją i Słowacki. Do nieprzychylnego odbioru dzieł poety przyczynił się także jego rodak – Adam Mickiewicz, który w następujący sposób wyraził się o wydanych tomach: „jest to gmach piękną architekturą stawiony, jak wzniosły kościół – ale Boga w nim nie ma”. Dodatkowo poróżniła wieszczy odmalowana w III części „Dziadów” postać Doktora – jej to Mickiewicz nadał rysy ojczyma Słowackiego – doktora Becu. Słowacki zinterpretował ów fragment jak osobistą zniewagę oraz urażenie czci jego matki – Salomei.
Wkrótce autor „Kordiana” miał wyruszyć do Szwajcarii. Zanim to nastąpiło, odwiedził wraz ze znajomym - Michałem Skibickim i za jego namową paryską wróżkę – pannę Lenormand. Kabalarka, poznawszy jego datę i miejsce urodzenia, ulubione i znienawidzone zwierzę (ulubione: pies, znienawidzone: pająk), preferowany kolor – czarny, ulubiony kwiat – róża, rozłożyła karty i zaczęła wieszczyć przyszłość.
Mimo przestróg wróżbitki Słowacki i tak do Szwajcarii wyjechał. Podróż dyliżansem trwała cztery doby, a po przybyciu na miejsce, poeta zatrzymał się w pensjonacie pani Pattey w Genewie. Zaprzyjaźnił się tutaj z jej trzydziestoletnią córką – Eglantyną, lecz wkrótce do pensjonatu pani Pattey wprowadziła się rodzina Wodzińskich, a wraz z nimi niezbyt urocza, choć nieprzeciętnie inteligentna Maria. W pewnym momencie dziewczęta Eglantyna i Maria zaczęły rywalizować o względy Juliusza. On sam skłaniał się raczej ku Marii, choć zaprzeczał, że okrutnie się w niej zakochał. Z Wodzińskimi odbył podróż do słynnych alpejskich kurortów. Ukoronowaniem tej wyprawy był miłosny poemat „W Szwajcarii”. Pobrzmiewają w nim echa fascynacji młodą Wodzińską (Maria była młodsza od Juliusza o 10 lat). W Genewie powstały też inne utwory artysty: „Kordian”, „Balladyna”, „Horsztyński”, trzeci tom „Poezji”, a w nim zawierał się poemat „Lambro”, ponadto: poemat „Godzina myśli”, liryki, na przykład „Rozłączenie”.
strona: 1 2 3 4
Szybki test:
Kto o pierwszych tomach poezji Słowackiego powiedział: „Jest to gmach piękną architekturą stawiony, jak wzniosły kościół – ale Boga w nim nie ma”?a) Krasiński
b) Czartoryski
c) Śniadecki
d) Mickiewicz
Rozwiązanie
Słowacki:
a) nie lubił swoich urzędniczych obowiązków w Warszawie
b) sprawdzał się jako aplikant urzędu państwowego w Warszawie
c) poświęcał się swojej pracy w Warszawie
d) czerpał satysfakcję ze swoich obowiązków w Warszawie
Rozwiązanie
System filozoficzny Słowackiego nazywamy:
a) mistycznym
b) genezyjskim
c) towiańskim
d) indywidualistycznym
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies