Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy
W przedmowie swojej pracy poświęconej Witkacemu Daniel Gerould (profesor Literatury Porównawczej i Teatru na City University of New York, najwybitniejszy amerykański znawca teatru polskiego) napisał: „Stanisław Ignacy Witkiewicz stanowił najbardziej niezwykłą i najwszechstronniejszą osobowość artystyczną w Polsce pierwszej połowy XX wieku. Chociaż za życia był przedmiotem burzliwych sporów z powodu swoich oryginalnych poglądów i niekonwencjonalnego trybu życia, współcześni nie doceniali trwałej wartości jego dzieł, a prawdziwe uznanie zyskał pośmiertnie, najpierw w Polsce po liberalizacji roku 1956, a w następnych dziesięcioleciach w Europie i Ameryce”.
Stanisław Ignacy Witkiewicz przyszedł na świat 24 lutego 1885 roku w Warszawie. Jego rodzicami byli Stanisław Witkiewicz, znany wówczas krytyk literacki, a także pisarz i malarz, oraz Maria z domu Petrzkiewicz, nauczycielka muzyki. Zarówno ojciec jak i matka od samego początku zadbali rozwój artystyczny i intelektualny swojego syna. O tym, iż Stanisław Ignacy zaraz po narodzinach został namaszczony na przyszłego człowieka sztuki świadczył wybór rodziców chrzestnych. Matką chrzestną małego Witkiewicza została wielka aktorka Helena Modrzejewska, a ojcem chrzestnym legendarny skrzypek, bajarz, gawędziarz i przewodnik po Tatrach Jan Krzeptowski-Sabała. Z powodu obietnicy, jaką ojciec Stanisława Ignacego złożył kiedyś swojej przyjaciółce Helenie Modrzejewskiej, iż zostanie ona matką chrzestną jego potomka, z ceremonią sakramentu czekano aż do 1891 roku, ponieważ dopiero wtedy wybitna aktorka powróciła ze Stanów Zjednoczonych, gdzie grała w filmach. Chrzciny odbyły się już w Zakopanem, gdzie przeprowadziła się rodzina Witkiewiczów w okolicach 1890 roku.
Lata młodości w stolicy Tatr upływały Stanisławowi Ignacemu na nauce pod okiem ojca. Pan Stanisław miał specyficzne, aczkolwiek bardzo skuteczne, podejście do edukacji potomka. Rodzic przyszłego artysty był zagorzałym wrogiem systemu oświaty, dlatego opłacał prywatnych nauczycieli, a przede wszystkim pozwalał synowi na rozwijanie swoich zainteresowań. Duże znaczenie dla edukacji Stanisława Ignacego miały kontakty z wybitnymi ludźmi sztuki, a prywatnie przyjaciółmi jego ojca (na przykład Stefan Żeromski czy Henryk Sienkiewicz). W takich warunkach bardzo szybko uwidocznił się talent młodego artysty. Już w wieku ośmiu lat napisał swój pierwszy dramat zainspirowany twórczością… Szekspira. Poza talentem literackim Stanisław Ignacy posiadał równie wielkie zdolności plastyczne, muzyczne, matematyczne i przyrodnicze, dzięki którym posiadał opinię cudownego dziecka.
W roku 1897 Stanisław Ignacy został przyjęty do drugiej klasy szkoły realnej we Lwowie. Nie gościł w niej jednak często. Pojawiał się jedynie na egzaminach semestralnych, a uczył się w zaciszu domowym pod okiem rodziców. W tym okresie swojego życia odkrył pasję do fotografii. Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza
W przedmowie swojej pracy poświęconej Witkacemu Daniel Gerould (profesor Literatury Porównawczej i Teatru na City University of New York, najwybitniejszy amerykański znawca teatru polskiego) napisał: „Stanisław Ignacy Witkiewicz stanowił najbardziej niezwykłą i najwszechstronniejszą osobowość artystyczną w Polsce pierwszej połowy XX wieku. Chociaż za życia był przedmiotem burzliwych sporów z powodu swoich oryginalnych poglądów i niekonwencjonalnego trybu życia, współcześni nie doceniali trwałej wartości jego dzieł, a prawdziwe uznanie zyskał pośmiertnie, najpierw w Polsce po liberalizacji roku 1956, a w następnych dziesięcioleciach w Europie i Ameryce”.
Stanisław Ignacy Witkiewicz przyszedł na świat 24 lutego 1885 roku w Warszawie. Jego rodzicami byli Stanisław Witkiewicz, znany wówczas krytyk literacki, a także pisarz i malarz, oraz Maria z domu Petrzkiewicz, nauczycielka muzyki. Zarówno ojciec jak i matka od samego początku zadbali rozwój artystyczny i intelektualny swojego syna. O tym, iż Stanisław Ignacy zaraz po narodzinach został namaszczony na przyszłego człowieka sztuki świadczył wybór rodziców chrzestnych. Matką chrzestną małego Witkiewicza została wielka aktorka Helena Modrzejewska, a ojcem chrzestnym legendarny skrzypek, bajarz, gawędziarz i przewodnik po Tatrach Jan Krzeptowski-Sabała. Z powodu obietnicy, jaką ojciec Stanisława Ignacego złożył kiedyś swojej przyjaciółce Helenie Modrzejewskiej, iż zostanie ona matką chrzestną jego potomka, z ceremonią sakramentu czekano aż do 1891 roku, ponieważ dopiero wtedy wybitna aktorka powróciła ze Stanów Zjednoczonych, gdzie grała w filmach. Chrzciny odbyły się już w Zakopanem, gdzie przeprowadziła się rodzina Witkiewiczów w okolicach 1890 roku.
Lata młodości w stolicy Tatr upływały Stanisławowi Ignacemu na nauce pod okiem ojca. Pan Stanisław miał specyficzne, aczkolwiek bardzo skuteczne, podejście do edukacji potomka. Rodzic przyszłego artysty był zagorzałym wrogiem systemu oświaty, dlatego opłacał prywatnych nauczycieli, a przede wszystkim pozwalał synowi na rozwijanie swoich zainteresowań. Duże znaczenie dla edukacji Stanisława Ignacego miały kontakty z wybitnymi ludźmi sztuki, a prywatnie przyjaciółmi jego ojca (na przykład Stefan Żeromski czy Henryk Sienkiewicz). W takich warunkach bardzo szybko uwidocznił się talent młodego artysty. Już w wieku ośmiu lat napisał swój pierwszy dramat zainspirowany twórczością… Szekspira. Poza talentem literackim Stanisław Ignacy posiadał równie wielkie zdolności plastyczne, muzyczne, matematyczne i przyrodnicze, dzięki którym posiadał opinię cudownego dziecka.
Wakacje roku 1900 to okres pierwszego dłuższego pobytu Stanisława Ignacego poza domem. Wspomniane lato spędził on bowiem u ciotki w Sygłudyszkach na Litwie. Kolejne trzy okresy wakacyjne artysta również gościł u krewnej. Pejzaże litewskiej wsi zainspirowały młodego Witkiewicza do namalowania kilku obrazów. W 1901 roku dwa z nich zostały zaprezentowane na Wystawie obrazów i rzeźb w Zakopanem. Wcześniej tego roku wraz z ciotką odbył podróż do Petersburga, gdzie mógł zwiedzać galerie sztuki.
Z początkiem XX wieku Witkiewicz zaczął się interesować filozofią. Upust swoim przemyśleniom dał w pierwszych traktatach zatytułowanych O dualizmie oraz Filozofia Schopenhauera i jego stosunek do poprzedników, Marzenia imporoduktywa (dywagacja metafizyczna).
W czerwcu 1903 roku Witkiewicz eksternistycznie zdał maturę. Rok później odbył kolejne podróże zagraniczne. Zwiedził Wiedeń, Monachium i trafił do Włoch. W odwiedzanych galeriach sztuki zapoznał się z twórczością Arnolda Boecklina, która wywarła na nim duże wrażenie. W tym okresie Stanisław Ignacy najbardziej skupiał się na malarstwie. Dlatego też, wbrew woli ojca, w 1905 roku przeprowadził się do Krakowa, aby podjąć studia w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych.
strona: 1 2 3 4
Szybki test:
Witkacy popełnił samobójstwo:a) 18 września 1939 roku
b) 17 września 1939 roku
c) 1 września 1939 roku
d) 29 września 1939 roku
Rozwiązanie
Witkacy został przyjęty do awangardowej grupy artystycznej:
a) Dadaistów
b) Formistów
c) Karykaturzystów
d) Portrecistów
Rozwiązanie
W Petersburgu dzięki ingerencji rodziny Witkacy wstąpił do elitarnej szkoły:
a) technicznej
b) plastycznej
c) oficerskiej
d) artystycznej
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies