Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

Autor: Karolina Marl�ga

CZELADNICY: I (Józek) I II (Jędrek) – „Bardzo przystojne, morowe, młode szewskie chłopy. Ubrane w normalne szewskie stroje z fartuchami. Lat około 20”.

Dwaj pomocnicy Sajetana w jego warsztacie, którym dni upływają na ciężkiej pracy i marzeniu o bogactwach i pięknych kobietach: „Mnie się chce ładnych kobiet i dużo piwa. A mogę wypić tylko dwa duże i ciągle z tą Kaśką, ciągle z tą Kaśką - a niech to cholera!...”.

Wraz z Sajetanem postanowili zbuntować się przeciwko kapitalizmowi, lecz zanim zdążyli przeprowadzić rewoltę zostali zaaresztowani przez Scurv’ego. W więzieniu udało im się wreszcie przejąć władzę. Od tego momentu Józek i Jędrek przeszli metamorfozę, którą przewidział Scurvy: „A dlatego tylko, żeście po tamtej stronie; jak przejdziecie tę linijkę, będziecie tacy sami jak my”.

Po przejęciu władzy Czeladnicy przebrali się w kwieciste piżamy. Ich groteskowy wygląd miał na celu wskazanie jak bardzo nie nadają się do zasiadania na najwyższych stanowiskach. Józek i Jędrek popadli w nieustający ciąg rozkoszy cielesnych, zapominając o ideach, które im przyświecały podczas rewolucji. Ich przywódca Sajetan ganił ich, że zamiast działać, pławili się w „dziwkach i majonezach”.

Czeladnicy z czasem zaczęli odczuwać zagrożenie ze strony Tempe. Tak bardzo przyzwyczaili się do wygody i luksusu związanego z władzą, że nie cofnęli się przed najgorszym. Józek, czyli I Czeladnik, zadał Sajetanowi cios siekierą w głowę. Chociaż Tempe nie zginął na miejscu, to scena ta wskazuje jak bardzo zmienili się jego pomocnicy pod wpływem władzy.

HIPER – ROBOCIARZ – „ubrany w bluzę i kaszkiet. Ogolony, szerokie szczęki. W ręku kolosalny miedziany termos”.

Hiper-Robociarz to robotnik, a raczej jego przerysowana karykatura. Wielki i silny osobnik, który sterroryzował bohaterów: „Ma bombę jak sagan i handgranatów całą kupę i grozi tym wszystkim każdemu, a swoje życie ma tam, gdzie w ogóle nie trzeba mówić (...).

Lokaj Fierdusieńko przeczuwał, iż wielkolud jest dużo groźniejszy i potężniejszy od poprzednich rewolucjonistów: „Idzie tu, jak pochód nieszczęścia po prostu, jakiś straszny nadrewolucjonista, jakiś hiperrobociarz wprost - to pewnie jeden z tych, co naprawdę rządzą - bo te kukły (wskazuje na szewców) to komedia ino. (…) Ten robociarz to wyższa marka niż ta dziewka Wyspiańskiego – to żywy, zmechanizowany trup! Nadczłowiek Nietzschego nie narodził się wśród junkrów pruskich, tylko wśród proletariatu, który niektórzy uczeni całkiem niesłusznie uważają za kloakę ludzkości”. Przeczucie służącego Księżnej okazało się trafne.

Sam robociarz mówi o sobie: „Ja należę do NICH (…) Jestem Oleander Puzyrkiewicz, któregoś pan skazał na dożywót, panie Scurvy. Alem gracko zniknął. Ja wiem, że to wstrętnie powiedziane, ale języka już nie odwrócę”. W przeszłości miał już do czynienia z parszywym prokuratorem: „Pamiętasz, coś zrobił ze mną, sadysto? Mam zgruchotane, zmiażdżone wszystko - rozumiesz? Dosłownie wszystko:, wszystkie geny i gamety. Ale duch mój, który jedność z moim ciałem stanowi, jest z byczego surowca, maczanego w płynnej, parskającej stali szmirglowanej”.

Wielka bomba, którą przyniósł ze sobą Hiper-Robociarz okazała się być jedynie atrapą, termosem. Jednak osobnik ten budził postrach wśród pozostałych, tym bardziej, że nie zawahał się uderzyć konającego Sajetana w głowę.

Bohater działał na zlecenie tajemniczych „Ich”, prawdopodobnie dygnitarzy, którzy pojawili się na końcu utworu. Zapowiedział nadejście nowej władzy, w której ludzie pokroju Czeladników będą sprawować fasadową władzę: „Wy dwaj macie osobiste, przypadkowe, drańskie szczęście czy nieszczęście być reprezentatywnymi typami średniego chałupnictwa i jako tacy będziecie władzą reprezentatywną, dekoracyjną. Urwało się akurat dla was: będziecie z przedstawicielami obcych państw tymczasowo-faszystowskich - ostatnia maska konającego kapitału w najzatęchłejszych zakamarkach tej ziemi - otóż będziecie z nimi jeść langusty i inne firdymułki - potem kule w łby - śmierć bez tortur to i tak wiele. I dziwek, ile chcecie – o wasze mózgi mi nie chodzi”.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies