Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

Charakterystyka prokuratora Scurviego

Autor: Karolina Marl�ga

Roberta Scurviego charakteryzuje: „twarz szeroka, zrobiona jakby z czerwonego salcesonu, w którym tkwią inkrustowane, błękitne jak guziki od majtek oczy. Szczęki szerokie - pogryzłyby na proszek (zdawałoby się) kawałek granitu. Strój żakietowy, melonik. Laska ze złotą gałką (tres d�mod�). Biały halsztuk zawinięty i ogromna w nim perła”.

Prokurator reprezentuje klasę burżuazyjną. Jest człowiekiem wyjątkowo fałszywym oraz zakłamanym. Otwarcie przyznaje, iż wykorzystuje swoje stanowisko prokuratorsko-ministerialne, aby zapewnić sobie jak najwygodniejsze życie: „Ja kłamię z całą świadomością jako minister, ja wieszam bez przekonania, aby żreć te wąparsje, te mątwy tak smaczne diabelnie z Zatoki Meksykańskiej - tak: muszę kłamać i powiem ci, że dziś 98% - obliczenie Głównego Urzędu Statystycznego - bo statystyka wszystkim jest dziś i w fizyce, i co najważniejsze w metafizyce monadologicznej z jej prymatem materii żywej - otóż 98% tej całej naszej bandy robi to samo bez przekonania, tylko dla utrzymania resztek ginącej klasy - jakich indywiduów, chcesz wiedzieć? - zwykłych żuiserów pod maską jakichś idei, mniej lub więcej kłamliwych”.

Chociaż początkowo mówił o sobie, iż jest „prawdziwym, liberalnym - w ekonomicznym znaczeniu – demokratą”, to później przyznał, iż dla zachowania władzy byłby w stanie dostosować się do każdych warunków i zmienić radykalnie swoje poglądy: „Nie wiem, czy jestem typem tchórza wytworzonym przez dyktaturę, czy prawdziwym wyznawcą faszyzmu w wydaniu «Dziarskich Chłopców»? Tężyzna sama w sobie! Kim jestem? Boże! Com ja z siebie uczynił! Liberalizm to guano - to najgorsze z kłamstw. Boże, Boże! - jestem cały z gumy, którą na coś niewiadomego naciągają. Kiedyż pęknę wreszcie? Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne”.

Scurvy wstydzi się swojego mieszczańskiego pochodzenia, żałował, iż nie urodził się arystokratą: „Przyznaję się. Dziś rano wieszali przy mnie przeze mnie skazanego hrabiego Kokosińskiego (…) Przyznaję się: ja zazdrościłem tego, że go wieszają, jego, prawdziwego arystokratę! (…) On mówił, ten hrabia, a rzygał równocześnie ze strachu jak mops glistowaty: «Patrzcie, jak ostatni raz degobijuje prawdziwy hrabia. » Och - tak móc powiedzieć raz i umrzeć”. Jednocześnie zazdrościł arystokratom i ich nienawidził: „Arystokracja się przeżyła: to nie ludzie - to widma! Za długo nosiła na sobie ludzkość te widmowe wszy”. Drażniła go Księżna Irina, której pragnął bez pamięci, ale nie mógł jej zdobyć.

Dzięki pomocy „Dziarskich Chłopców” udało mu się zaaresztować Szewców i Księżną, co oznaczało, iż przejął władzę. Gdy został panem sytuacji okazał się być prawdziwym gnębicielem. Zakazał rzemieślnikom jakiekolwiek pracy, co było dla nich największą udręką. Jednocześnie rozkazał Księżnej, aby ta wbrew swojej naturze i przyzwyczajeniom szyła buty. Scurvy upajał się posiadaną władzą. Podczas aresztowania miał na sobie czerwony huzarski mundur, co świadczyło o jego sympatii do faszyzmu. W późniejszych scenach widzimy go ubranego w czerwoną togę i biret. Styl jego panowania można przyrównać do dyktatury. Otoczył się pięknymi umundurowanymi kobietami, które mu usługiwały. Prokurator korzystał z władzy pełnymi garściami, pił piwo z wielkich kufli, a na kolacje jadał mątwy z Zatoki Meksykańskiej.

Scurvy to postać odrażającą i grubiańska, o czym może świadczyć jego język lub przyśpiewki: „Znudziły mi się wszystkie famdiumondy / I zwykłych dziwek mi się wprost potwornie chce. / Chciałbym mieć nowe całkiem dziś oglądy, / A potem zrobić coś takiego bardzo «fe»!”. Wiele mówi o nim jego nazwisko, którego nie tylko brzmienie, ale i znaczenie jest znaczące: „Scurvy - co oznacza szkorbut - twoje nazwisko jest symboliczne. Byłeś szkorbutem chorej na przemianę ducha - w analogii do przemiany materii - ludzkości: ty zginiesz właśnie tak”.

strona: 1 2

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies