Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

Struktura i kompozycja „Szewców”

Autor: Karolina Marl�ga

Groteskowy dramat Witkacego Szewcy to utwór o przejrzystej, uporządkowanej konstrukcji, acz niezwykle złożony i bogaty w swojej formie. Mimo tego od początku zaskakuje złożonością nastrojów i kategorii estetycznych, jest tak oryginalny w formie, że wymyka się próbom klasyfikacji i porównań.

Dramat zbudowany jest z trzech aktów, bez podziału na sceny. Tekst właściwy utworu został poprzedzony listą występujących w nim osób, które scharakteryzowano w kilku słowach (wiek, wygląd, strój, nazwisko, zajmowana funkcja, zawód), na przykład „bardzo przystojne, morowe, młode szewskie chłopy”. Najwięcej miejsca autor poświęcił postaci Roberta Scurv’ego, nie szczędząc mu ironicznych i uszczypliwych uwag. Czytamy na przykład na początku, że Prokurator to: „twarz szeroka, zrobiona jakby z czerwonego salcesonu, w którym tkwią inkrustowane, błękitne jak guziki od majtek oczy. Szczęki szerokie - pogryzłyby na proszek (zdawałoby się) kawałek granitu. Strój żakietowy, melonik. Laska ze złotą gałką (tres d�mod�)”.

Witkacy zawsze przywiązywał dużą wagę do szczegółowych didaskaliów, sugerujących intencje autorskie reżyserowi, scenografowi czy aktorom.

Każdy akt rozpoczyna tekst poboczny (didaskalia). Autor szczegółowo określił w nim wygląd pomieszczenia, dochodzące odgłosy oraz wymienił postaci inaugurujące daną część utworu. Te fragmenty stanowią najobszerniejsze didaskalia. Drobiazgowo opisują to, czego nie można wyrazić w partiach dialogowych. Po zamachu na Sajetana czytamy: „Dostaje w łeb siekierą od I Czeladnika i wali się z wyciem na ziemię... Czeladnicy i Księżna układają go na worze baranim (jak w izbie Lordów), co leżał od początku na pierwszym planie, czort wie po co. Czynią to, aby Sajetan mógł swobodnie się przed śmiercią wygadać. Przed nim na stoliczku (który też tam stał) leży dychające serce na tacy”.

Didaskalia określają przestrzeń utworu. Czytelnik dowiaduje się z nich, że warsztat szewski „może być dowolnie fantastycznie urządzony”, że mieści się na tle „dalekiego krajobrazu”, gdzieś „wysoko ponad doliną w głębi, jakby na górach wysokich był postawiony”, a w wiezieniu urządzono „salę przymusowej bezrobotności”.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

Struktura i kompozycja „Szewców”

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: