Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Z kolei Księżna zaproponowała, by zajęli się zwykłymi zajęciami codziennymi. Poradziła, by szewcy wrócili do pracy, ponieważ „jeszcze nie czas”. Obiecała sobie, że kiedyś zmieni się w wampirzycę i wypuści z klatek wszystkie monstra świata, podkreślając przy tym, że Scurvy - by wykonać swój program zbolszewizowanego inteligenta - musi wpierw zabić wszelki żywiołowy ruch społeczny: „On wsadzi wszystko do szufladek, ale przy tym wsadzeniu połowie z was poukręca łby dla miary właściwej”. Choć negowała prokuratora, nie bagatelizowała jego wpływów. Miał przecież jako jedyny wpływ na komendanta „Dziarskich Chłopców” - Gnębona Puczymordę. To, że nie chciał nigdy użyć go w imię „absolutnego leseferyzmu, lesealizmu i lesjebizmu społecznego” nie znaczyło, że nie posłuży się nim nigdy. Księżna zwróciła się do szewców, których nazwała bliskimi jej duchem, ponieważ zachowali w sobie osobową tęsknotę pierwotnego, leśnego i wodnego bydlęcia, tę samą, którą zatraciła wraz z intelektem i rozumem arystokracja.

Gdy w pewnej chwili kobieta zaczęła znacząco chrząkać, Sajetan zażądał, by kontynuowała przemowę i dokończyła wywód, a nie uciekała się do wybiegów wystraszonego mówcy. Wtórowali mu Czeladnicy. Księżna ponownie podjęła temat. Zaczęła mówić o procesie zapładniania żonkili, które dziś przyniosła robotnikom, czym podnieciła Czeladników do tego stopnia, że przerwali jej ponownie. Udało się ich uciszyć dopiero Sajetanowi, który nazwał ich „gówniarską kiełbasą” i obrzucił mnóstwem innych wyzwisk.

Słowa szewca tak bardzo spodobały się Księżnej, że zakryła oczy w zachwycie i wyszeptała: „Spełnia się sen! Znalazłam media dla mego drugiego wcielenia na tej ziemi”. Gdy zwróciła się do szewców, wyraziła chęć uwznioślenia ich nienawiści, zamienienie zawiści, zazdrości, wściekłości i nienasycenia życiem w dziką twórczą energię dla „hiperkonstrukcji” nowego życia społecznego, którego zarodki tkwią w ich duszach, nie mających nic wspólnego z ich „spoconymi, zaśmierdziałymi, spracowanymi ciałami”. Kobieta pragnęła pić przez rurkę mękę pracy szewców „jak komar krew hipopotama” i przemieniać na swe „idejki, takie piękne, takie motylki, które kiedyś wołami się staną”. Podkreśliła na koniec, że nie instytucje tworzą człowieka, ale człowiek instytucje, co bardzo zdenerwowało Józka. Uważał on, że instytucje „som wyrazem najwyższych dążeń, z nich się wykonstruowujom - a jak tej funkcji nie spełniajom, to wont z nimi”.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: