Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Nagle Sajetan, cierpiący z powodów osobistej klęski, zaczął wspominać swego syna – członka organizacji. Bohater wolał już raz pęknąć z wyniszczającego go bólu, niż nadal znosić myśl o miejscu pobytu dziecka: „już mi bebechów wprost nie starczy. (…)już nie wiem nawet, jako kląć - nawet to mi dziś nie idzie dobrze”. Pracodawcy przerwał Józek. Młodzieniec chciał, by Księżna wypowiedziała się do końca. Wtórował mu Jędrek. Kobieta powtórzyła, że chodzi jej tylko o to, że oni nie umieją się zorganizować w tym „smrodowisku”, nękani wizjami współpracującej stale arystokracji.

Zdanie to rozzłościło szewców ponownie. Czeladnicy zaczęli wykrzykiwać: „To ci sturba, psia ją cholera w suszą by ją wlan!”. Sajetan zwrócił się do jednego z nich ze słowami: „Już ci się też język w tych wyklinaniach skiełbasił” i poradził, by przestał rozpowszechniać swe poglądy i poczytał „Słówka” Boya: „aby choć trochę kultury narodowej nabrać”. Na koniec obrzucił go inwektywami („ty wandrygo, ty chałapudro, ty skierdaszony wądrołaju, ty chliporzygu odwantroniony (…)”) i podzielił się z zebranymi swym marzeniem. Chciał jedynie, by ktoś „ten proceder raz detalicznie wyświetlił”.

Urażona wyzwiskami i brakiem posłuchu Księżna zagroziła, że jeśli nie będą jej słuchać, a wyśmiewać, to pójdzie natychmiast „na five o'clock, starodawnym obyczajem arystokracji”. Nie pozostał również dłużna szewcom, nazywając ich „chlipakami”, „purwykołcami”, „kurdypiełkami” i „zafądzianami”. Dopiero stanowczość poskutkowała i Tempe zarządził ciszę. Szewcy słuchali o swym położeniu względem innych klas. Księżna nazwała swój różnobarwnymi motylami, zaś klasę robotniczą - ekskrementami świata, podsumowując, że „różnorodność ta nas gubi”. Twierdziła, że „Dziarscy Chłopcy” byli dziarscy zbyt demokratycznie, za bardzo nieprzewidywalni, Scurvy zainteresował się państwowym socjalizmem „dawnej daty”, a Jego Dziarskość Naczelna - Gnębon Puczymorda – jest aż nadto podobny do szewców…

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: