Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Podczas dyskusji na temat władzy Sajetan zarzuca prokuratorowi, że nie wykorzystuje pożytecznie swojego stanowiska i nie działa tak, jak powinien. Pyta Roberta retorycznie: „Więc czemu pan tego sam nie zacznie? Czy wy myślicie, że my musimy robić rewolucję od dołu, nawet wtedy, gdy ona od góry bez kompromisów zrobiona być mogła? (…) Czemu (…) nie masz pan odwagi?”. W odpowiedzi na zarzuty Scurvy przyznaje, że nie ma tyle odwagi, ponieważ cały czas boi się utraty spokoju i przywilejów. Czuje w sobie ogromną pustkę, a Księżna opanowała jego umysł i ciało. Ciągłe kłamstwa oraz wieszanie przeciwników ideowych są według niego koniecznością. Prokurator stwierdza ponadto, że dziewięćdziesiąt osiem procent osób zajmujących podobne stanowiska co on, robi to samo. Ludzi ci posługują się „maską jakichś idei, mniej lub więcej kłamliwych”.

Na koniec Robert dodaje, że szewcy także będą tak postępować, jeśli kiedyś przejmą władzę i proponuje im przejście nas jego stronę. Propozycja ta zostaje odrzucona przez Sajetana, który zdradza swe marzenia o bezkompromisowej ludzkości i komunizmie: „Sowiecka Rosja to tylko bohaterska próbka – dobra i taka, jako wysepka we wrogim oceanie. Ale my stworzymy od razu taką ludzkość, jaka będzie aż po zgaśniecie słońca, aż po zagwazdrany koniec naszych gadów na zamarzłej ziemiczce naszej kochanej i świętej”.

Scena przypomina więzienie. Sala „przymusowej bezrobotności” przedzielona jest tzw. „balaskami” na dwie części: na lewo nie ma nic, na prawo znajduje się wspaniale urządzony warsztat szewski. W środku na podwyższeniu, odgrodzona ozdobnymi kratami od reszty Sali mieści się katedra dla prokuratora (za nią drzwi, nad nią witraż, przedstawiający „błogosławieństwo pracy zarobkowej”). W lewej części sali błądzą skazani na przymusowe bezrobocie szewcy z I aktu „jak głodne hieny”. Czasem kładą się lub siadają na ziemi. W ich ruchach widać zmęczenie nudą i brakiem pracy. Często drapią się lub kolegów w plecy. Na lewo przy drzwiach stoi Strażnik: „zupełnie normalny, młody, byczy chłop w zielonym mundurze”. Co chwila rzuca się na któregoś z szewców i mimo oporu wywleka go przez drzwi, po czym „władowuje go na powrót”.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: