Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Jędrek nie był aż takim optymistą, jak Tempe. Gorzko zauważył, że wielu już wierzyło tak jak oni, a jednak „zgniło”. Mężczyźni zaczęli się sprzeczać nad szansami uwolnienia. Czeladnik twardo obstawał przy swym zdaniu. Dla niego najgorszą rzeczą było „Zanudzić się w nieróbstwie programowym na śmierć, będąc odżywianym na siłę czterdziestu byków”. Uważał, że Sajetan z racji swego wieku nie odczuwa położenia szewców tak dobitnie, jak on i Józek. Nagle na katedrę wszedł Scurvy. Był ubrany w czerwoną togę i biret. Śpiewał:

„Mahatma wyrżnął małe piwko
I dobrze się zrobiło mu.
I będzie odtąd mu już dobrze,
Jeśli nie „tam”, to może „tu”!”

Na koniec wskazał palcem na ziemię, gdzie po chwili Strażnik wrzucił I Czeladnika.

Kolejnym wydarzeniem był przyniesienie przez bardzo młodą ładną Strażniczkę w fartuszku założonym na mundurek śniadania prokuratorowi. Scurvy zaczął pić piwo z dużego kufla, a II Czeladnik nazwał go dręczycielem oraz dobrozłoczyńcą. Na koniec zadał pytanie ludzkości. Frapowało go, czy zdaje sobie ona sprawę z niesamowitego upadku swych najlepszych synów, z sytuacji, gdy patrzenie na kata staje się jedyną kulturalną rozrywką. Mowę Jędrka przerwało upomnienie Tempe. Szewc zakazał młodemu Czeladnikowi narzekania i dzielenia się ze wszystkimi swym bólem i uczuciami, ponieważ czyniąc w ten sposób, sprawia radość i satysfakcję „torturmistrzowi”.

Strażnik, patrząc na zegarek, rzucił się na II Czeladnika i wywlekł go za drzwi mimo jęków i
oporu, mimo zawodzenia: „O męko, męko! - nie móc nawet chwilki jednej robić, czego się chce! Czymże wobec tego jest przymus pracy...”.

Tymczasem Scurvy wyznał, że cierpi podobnie jak swoi więźniowie. Różnica polegała jednak na powodzie owego stanu - od momentu objęcia władzy nie wiedział, kim jest: „Nie wiem, czy jestem typem tchórza wytworzonym przez dyktaturę, czy prawdziwym wyznawcą faszyzmu w wydaniu „Dziarskich Chłopców”? Tężyzna sama w sobie! Kim jestem? Boże! Com ja z siebie uczynił! Liberalizm to guano - to najgorsze z kłamstw. Boże, Boże! - jestem cały z gumy, którą na coś niewiadomego naciągają. Kiedyż pęknę wreszcie? Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne”.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Problematyka „Szewców” Czas i miejsce akcji „Szewców” Czysta Forma Witkacego Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: