Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Usilnie próbował przekonać Skurvy’ego do działania. W końcu, widząc, że Prokurator nie zmieni postawy, zapytał: „Co cię wstrzymuje? Przecież jawnie kłamiesz”. Majster nie mógł znieść braku zaangażowania mężczyzny w sprawy narodu, które jemu spędzały sen z powiek: „On mi tu będzie swymi tragediataliami głowę zawracać! Moja - to jest tragedia prawdziwa! Ja widzę prawdę ostateczną całej ludzkości i przez to, że jom widzem właśnie, moje osobiste życie upływa jak najczarniejszy, kloaczny nieomal koszmarek, gdy wy pławicie się w dziwkach i majonezach”.

W końcu usłyszał odpowiedź na swoje pytania. Scurvy stwierdził, że zależy mu tak bardzo na dobrobycie, ponieważ dzięki niemu może radzić sobie z urokami Księżnej. Prokurator celowo pilnował, by robotnicy żyli w nędzy, choć tylko oni – według niego - pozostali ludźmi: „Ludzie teraz to wy tylko wy - to każdy wie. A dlatego tylko, żeście po tamtej stronie; jak przejdziecie tę linijkę, będziecie tacy sami jak my.” W odpowiedzi na ten zarzut, obruszony Sajetan zapewnił, że szewcy są w stanie stworzyć bezkompromisową ludzkość, która „będzie, aż po zagaśnięcie słońca”. W pewnym momencie rozmowy Tempe padł na kolana i wybuchł płaczem.

Strażnik wprowadza ubraną w aresztancki strój Księżną i zmusza ją do wyrobu butów. Ona czyni to niechętnie, ale po jakimś czasie odnajduje w nowym zajęciu jakąś perwersyjną rozkosz. Szewcy zazdroszczą Księżnej luksusu pracy, nie mogą zapanować nad wyniszczającą ich nudą. Sajetan wygłasza monolog o sensie pracy: „to jedyne usprawiedliwienie stworu żywego w jego nędzy ograniczeń wszelakich, od czaso-przestrzennych począwszy”. Zdanie to podziela I Czeladnik, pożądający pracy niczym narkotyku czy zbliżenia seksualnego: „na równi mi się chce buty szyć, jak dziwek prostych, ordynarnych! (obłędnie spokojnie) Dajcie pracy, bo będzie źle!”.

W pewnym momencie, gdy Scurvy grozi szewcom powieszeniem i oświadcza, że zabije ogarniającą go metafizyczną nudę oraz pożąda „zwykłych dziwek” - Księżna zachwyca się jego władczą postawą. Imponuje jej nowa twarz adoratora. Opowiada mu o społeczeństwach, posługujących się wiedzą przyrodniczą: „Istnienie jest potworne, zrozum to. Tylko fikcje małego wycinka społecznego bytu naszego gatunku stworzyły fikcję sensu całości bytu. Wszystko polega na wyżeraniu się gatunków. Równowaga milczących mikrobów umożliwia nam istnienie”. Scurvy otwiera celę Irenki i, nieprzytomny z podniecenia, rzuca się na nią. Oddają się „lubieżnym umizgom”.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: