Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Stróżowie wprowadzili Księżnę, która „w ubranku aresztanckim wygląda uroczo, jak młoda gimnazjalistka”. Po pozwoleniu Prokuratora, zaczęła robić buty. Zabrała się do tego „bardzo niedołężnie, z upiorną wprost niechęcią”, stwierdzając, że choć nie chce jej się szyć butów, to czuje przy tym rozkosz.

Po wyjściu Prokuratora Sajetana ogarnęła nuda, spotęgowana widokiem pracującej Księżnej. Również Czeladnicy nie mogli sobie poradzić z wolnym czasem. Jeden z nich rzekł: „I na równi mi się chce buty szyć, jak dziwek prostych, ordynarnych! Dajcie pracy, bo będzie źle! Ale co to kogo obchodzi? To mówię z okropną wprost rezygnacją, dla nikogo dziś niepojętą”.

Nagle na katedrę wbiegł Scurvy. Księżna zaczęła mu się przyglądać. Gdy zaczął gniewnie i władczo przemawiać, kobieta wyznała, że dopiero dostrzega w nim mężczyznę: „Wiesz, Scurvy, Scurviątko, biedne i niedojdowate: zaczynasz mi się teraz dopiero podobać”. W trakcie dziwnej rozmowy, obfitującej w orgiastyczne wizje, kobieta stwierdziła, że nie może doczekać się chwili, gdy Scurvy zostanie uwięziony przez szewców. Wówczas będzie mogła na jego oczach oddać się Sajetanowi. Te słowa przekroczyły granicę wytrzymałości Prokuratora, który rzekł: „Zmartwiałem wprost z piekielnej żądzy połączonej z ohydnym niesmakiem. Jestem faktycznie jak pełna szklanka: boję się ruszyć, aby się nie wylała. Oczy mi na łeb wyłażą. Wszystko mi puchnie jak sałata, a mózg mój jest jak wata umoczona w ropie zaświatowych ran. O pokuso niedosiężna w swej dzikości bez dna!(…)Wychodź z więzienia małpo metafizyczna! Co będzie, to będzie: użyję raz, choćbym z żalu potem skonać miał …”.

Księżna posłuchała polecenia. Wstała, rzuciła but z hałasem i dziwnie zamyślona stwierdziła, że jednak nie odda się spragnionemu zbliżenia Robertowi: „tak będzie lepiej: potworniej, a dla mnie przyjemniej nawet”. Decyzja ta wywołała przewidywalne skutki: Prokurator zrzucił purpurową togę, podbiegł do kraty i gorączkowo otworzył drzwi.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Problematyka „Szewców” Czas i miejsce akcji „Szewców” Czysta Forma Witkacego Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: