Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Choć I Czeladnik starał się pocieszyć pracodawcę i przekonać, że żyło im się lepiej, również Jędrek miał wątpliwości. Zastanawiał się, czy wszyscy oni nie ulegli jakiemuś złudzeniu tworzenia nowego życia „A może rządzą nami siły, których istoty nie znamy? I jesteśmy w ich rękach tylko marionetkami”.

Sajetan nie dopuszczał do siebie myśli, że mógłby być taki sam jak Scurvy. Porównał Prawnika do psa, po czym stwierdził, że nie powinni tracić czasu na czcze rozmowy, tylko wziąć się do działania: „A zresztą nie czas gadać - robić trza - samo się nie zrobi, psia ją mać tę rzeczywistość po trzykroć - e!! Skończyły się rozkoszne czasy idej - co to, wicie, można było majonezy żreć, a bolszewikiem ideowym być, aby się w nędzy ostatniej tymiż ideami na glanc pocieszać, że to niby kimś się, w ekskrementaliach gnijąc, mimo wszystko jest. Nowej idei nie wymyśli już nikt - nowa forma społecznego bytu sama się wytłamsi, wyiskrzy, wyflancuje z dialektycznej zgagi wszystkich bebechów tego kotła ludzkości, na którym, na samym doparniku, przy samej klapie bezpieczeństwa, siedzimy my - dawne sflądrysyny dudławe, a teraz twórcy, ino że nie radośni, psia ich suka zaskomlana”.

Tymczasem Scurvy majaczył we śnie, że chciałby być szewcem „z rozkoszą” do końca swych dni. Podczas wywodów Prokuratora I Czeladnik podszedł do niego, trzymając w ręku ogromną siekierę podniesioną z ziemi. Okazało się że młodzi szewcy chcieli zabić śpiącego kochanka Księżnej. W tym zamienieniu przeszkodził im Sajetan. Majster zagroził im ogromnym mauzerem wydobytym ze szlafroka, po czym stwierdził, że były dyktator musi zginąć z pożądania.

Wchodzi Księżna, która przynosi sprawunki. Dawnym zwyczajem zaczyna znęcać się nad Prokuratorem. Najpierw budzi go uderzeniem pejczem, a potem wyzywa i zmusza, by zachowywał się jak pies. Tak też się dzieje – Scurvy najeża się, porusza na czterech łapach i warczy, by w końcu połknąć przyniesione przez nią pigułki powodujące „nieskończoną wytrzymałość erotyczną”, aby „nigdy zadowolenia nie doznał”. Księżna-sadystka mówi: „Będę jadła móżdżek pański posypany bułeczką najwyrafinowańszej męki”, a potem kuca przy Robercie-psie i usypia go.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Problematyka „Szewców” Czas i miejsce akcji „Szewców” Czysta Forma Witkacego Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: