Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy
Wówczas to kobieta zaczyna prowokować Sajetana. Gładzi go po ręce i mówi o wyższości arystokracji, akcentując jednocześnie swą „bliskość” z szewcami. Twierdzi, że mają oni „osobową tęsknotę pierwotnego, leśnego i wodnego bydlęcia, którą arystokraci, zatracili z intelektem”, czym wywołuje potok wulgaryzmów skierowanych w swą stronę, a nawet groźby zgładzenia. Nagle zostaje rozwalona ściana budynku i na scenę wkracza bojówka „Dziarskich Chłopców” pod wodzą Gnębona Puczymordy. Wśród nich jest także syn Sajetana, Józek Tempe. Okazuje się, że przybyli na polecenie prokuratora. Po chwili aresztują szewców, a syn zakłada ojcu kajdanki.
Scurvy, który przejął władzę dzięki wpływom w szeregach faszystowskiej bojówki wskutek strachu przed rewolucyjnymi dążeniami robotników, zarzuca Sajetanowi, że jest „prezesem tajnego związku cofaczy kultury”, a miejsce jego pracy to gniazdo „najohydniejszej, przeciwelitycznej rewolucji świata”, chcącej „sparaliżować wszelkie poczynania od góry”, by dzięki „perwersji nienasyconej samicy, regentki własnej klasy wprowadzić «babomatriarchat»”. Jako nowy minister sprawiedliwości i „wielości rzeczywistości” chce wprowadzić ład na drodze reformowania kapitalizmu, a nie krwawej rewolucji, dlatego zamyka w więzieniu szewców i skazuje ich na bezczynność.
Jędrek wąchał kwiaty, posadziwszy uprzednio prawnika na miejscu, w bardzo niewygodnej dlań pozie - głową na dół. Nagle podzielił się z zebranymi swymi przemyśleniami. Czuł, że chłonie rzeczywistość „brudnym kubłem od pomyj”, przez co jest ona niezdrowa jak Campagna Romana. Powiedział, ze pije przez rurkę mrożone pomyje, co jest przyczyną jego potwornego cierpienia. Jego flaki były odparzone, jakby mu ktoś „lewatywę ze stężonego kwasu solnego dał”.
Nie przestał mówić nawet po uwadze Księżnej, że przesadza. Dalej z uporem twierdził, że kłamstwem było to, iż nie mógł o innym stworzeniu powiedzieć: „ja”. Wskazawszy na Scurv’ego wyznał, że mógł być chociażby tym padłem, gdy tymczasem jest jakimś „lodowatym nadwszarzem czy czymś podobnym (…) na przełęczy najdzikszego z nonsensów: pomieszania osobowości z ciałami – ja sam nie wiem, wicie...”.
W końcu zamilkł zawstydzony, na co Sajetan poradził, by nie czuł się skrępowany zwerbalizowaniem swych problemów. Szewc zaczął go przekonywać, że myli się w swych sądach, ponieważ „materializm biologiczny autora tej sztuki mówi inaczej: jest to synteza poprawionego psychologizmu Corneliusa i poprawionej monadologii Leibniza. Przez miliardy lat łączyły się i różniczkowały komórki, aby takie ohydne ścierwo, jak ja, mogło o sobie powiedzieć właśnie: „ja”! Ta metafizyczna książęca prostytuta - po co zdrabniać? - psiakrew, psia ją mać, tę sukę umitrzoną...”.„Szewcy” – streszczenie szczegółowe
Wówczas to kobieta zaczyna prowokować Sajetana. Gładzi go po ręce i mówi o wyższości arystokracji, akcentując jednocześnie swą „bliskość” z szewcami. Twierdzi, że mają oni „osobową tęsknotę pierwotnego, leśnego i wodnego bydlęcia, którą arystokraci, zatracili z intelektem”, czym wywołuje potok wulgaryzmów skierowanych w swą stronę, a nawet groźby zgładzenia. Nagle zostaje rozwalona ściana budynku i na scenę wkracza bojówka „Dziarskich Chłopców” pod wodzą Gnębona Puczymordy. Wśród nich jest także syn Sajetana, Józek Tempe. Okazuje się, że przybyli na polecenie prokuratora. Po chwili aresztują szewców, a syn zakłada ojcu kajdanki.
Scurvy, który przejął władzę dzięki wpływom w szeregach faszystowskiej bojówki wskutek strachu przed rewolucyjnymi dążeniami robotników, zarzuca Sajetanowi, że jest „prezesem tajnego związku cofaczy kultury”, a miejsce jego pracy to gniazdo „najohydniejszej, przeciwelitycznej rewolucji świata”, chcącej „sparaliżować wszelkie poczynania od góry”, by dzięki „perwersji nienasyconej samicy, regentki własnej klasy wprowadzić «babomatriarchat»”. Jako nowy minister sprawiedliwości i „wielości rzeczywistości” chce wprowadzić ład na drodze reformowania kapitalizmu, a nie krwawej rewolucji, dlatego zamyka w więzieniu szewców i skazuje ich na bezczynność.
Jędrek wąchał kwiaty, posadziwszy uprzednio prawnika na miejscu, w bardzo niewygodnej dlań pozie - głową na dół. Nagle podzielił się z zebranymi swymi przemyśleniami. Czuł, że chłonie rzeczywistość „brudnym kubłem od pomyj”, przez co jest ona niezdrowa jak Campagna Romana. Powiedział, ze pije przez rurkę mrożone pomyje, co jest przyczyną jego potwornego cierpienia. Jego flaki były odparzone, jakby mu ktoś „lewatywę ze stężonego kwasu solnego dał”.
Nie przestał mówić nawet po uwadze Księżnej, że przesadza. Dalej z uporem twierdził, że kłamstwem było to, iż nie mógł o innym stworzeniu powiedzieć: „ja”. Wskazawszy na Scurv’ego wyznał, że mógł być chociażby tym padłem, gdy tymczasem jest jakimś „lodowatym nadwszarzem czy czymś podobnym (…) na przełęczy najdzikszego z nonsensów: pomieszania osobowości z ciałami – ja sam nie wiem, wicie...”.
Tempe nie mógł pohamować wypowiadanych słów. Przywołał postać Iriny Wsiewołodownej, której Chwistek – nienawidzący rosyjskich księżnych, zabronił być obecną w polskiej literaturze, skazując ją tym samym na błąkanie „po sztukach bez sensu, stojących poza literaturą, sztukach, których nikt grać nie będzie”. Sajetan nie mógł znieść takiego porządku świata: „Dla mnie to już za wiele! Dla mnie, dla nas są śmierdzące dziwki i jeszcze bardziej śmierdzące rynsztokowe, podwórzowe matrony: nasze babki, ciotki, wujenki...hej!”.
Gdy Jędrek rzekł, że takie uwagi mają cechy samobiczującej się klasy i że gdyby Sajetan wypowiedział choć jeszcze jedno słowo, to dostałby w pysk, wówczas Scurvy krzyknął z dzikim, obłąkańczym uśmiechem: „Klasy klas! Cha, cha! Logistyka w walce klas. Walka klasy klas samej ze sobą. Sam pogardzam sobą za ten nędzny «witz», a na lepszy mnie nie stać”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23
Szybki test:
Bomba przyniesiona przez Hiper-Robociarza okazała się:a) niewypałem
b) papugą
c) termosem z kawą
d) drugim śniadaniem
Rozwiązanie
Sajetan poradził jednemu z czeladników by przestał rozpowszechniać swe poglądy i poczytał:
a) wiersze Leśmiana
b) „Słówka” Boya
c) Mickiewicza
d) dramaty Wyspiańskiego
Rozwiązanie
Towarzysz X i Abramowski ubrani byli w:
a) robotnicze uniformy
b) angielskie garnitury
c) togi
d) kontusze szlacheckie
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies