Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Wówczas to kobieta zaczyna prowokować Sajetana. Gładzi go po ręce i mówi o wyższości arystokracji, akcentując jednocześnie swą „bliskość” z szewcami. Twierdzi, że mają oni „osobową tęsknotę pierwotnego, leśnego i wodnego bydlęcia, którą arystokraci, zatracili z intelektem”, czym wywołuje potok wulgaryzmów skierowanych w swą stronę, a nawet groźby zgładzenia. Nagle zostaje rozwalona ściana budynku i na scenę wkracza bojówka „Dziarskich Chłopców” pod wodzą Gnębona Puczymordy. Wśród nich jest także syn Sajetana, Józek Tempe. Okazuje się, że przybyli na polecenie prokuratora. Po chwili aresztują szewców, a syn zakłada ojcu kajdanki.

Scurvy, który przejął władzę dzięki wpływom w szeregach faszystowskiej bojówki wskutek strachu przed rewolucyjnymi dążeniami robotników, zarzuca Sajetanowi, że jest „prezesem tajnego związku cofaczy kultury”, a miejsce jego pracy to gniazdo „najohydniejszej, przeciwelitycznej rewolucji świata”, chcącej „sparaliżować wszelkie poczynania od góry”, by dzięki „perwersji nienasyconej samicy, regentki własnej klasy wprowadzić «babomatriarchat»”. Jako nowy minister sprawiedliwości i „wielości rzeczywistości” chce wprowadzić ład na drodze reformowania kapitalizmu, a nie krwawej rewolucji, dlatego zamyka w więzieniu szewców i skazuje ich na bezczynność.

Jędrek wąchał kwiaty, posadziwszy uprzednio prawnika na miejscu, w bardzo niewygodnej dlań pozie - głową na dół. Nagle podzielił się z zebranymi swymi przemyśleniami. Czuł, że chłonie rzeczywistość „brudnym kubłem od pomyj”, przez co jest ona niezdrowa jak Campagna Romana. Powiedział, ze pije przez rurkę mrożone pomyje, co jest przyczyną jego potwornego cierpienia. Jego flaki były odparzone, jakby mu ktoś „lewatywę ze stężonego kwasu solnego dał”.

Nie przestał mówić nawet po uwadze Księżnej, że przesadza. Dalej z uporem twierdził, że kłamstwem było to, iż nie mógł o innym stworzeniu powiedzieć: „ja”. Wskazawszy na Scurv’ego wyznał, że mógł być chociażby tym padłem, gdy tymczasem jest jakimś „lodowatym nadwszarzem czy czymś podobnym (…) na przełęczy najdzikszego z nonsensów: pomieszania osobowości z ciałami – ja sam nie wiem, wicie...”.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Problematyka „Szewców” Czas i miejsce akcji „Szewców” Czysta Forma Witkacego Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: