Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Szewcy

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Gdy w tym momencie Księżna zapytała, po co w ogóle robić „witze”, czyli dowcipy, jej adorator wyjaśnił, że w literaturze nie ma dobrych przykładów żartujących osób. Autorom dowcip dawno zjełczał, zajmują się nim jedynie kanalie. Scurvy stwierdził, że w tej matni należy być „kimś”, trzeba stanąć po jakiejś stronie, ponieważ w przeciwnym wypadku zawładnie człowiekiem strach przed odpowiedzialnością i straci on „najprzedniejszy kąsek przeznaczonego mu życia”. Robert zdał sobie sprawę, iż jako hrabia mógłby być jedynie obserwatorem, a nie prawdziwym „uczestnikiem” życia.

Słysząc kolejną wzmiankę o hrabiach, Księżna zabroniła rozmawiać o nich i…zaczęła całować się z Czeladnikami, których nazwała cudnymi chłopakami! Postępowanie i słowa kobiety zmierziły Sajetana. Mężczyzna nie mógł otrząsnąć się ze wstrętu. W tym czasie II Czeladnik zażądał od Księżnej dziesięć ognistych całusów, takich samych, jak w powieści „Biała dama” Jokaja, którą czytał w dzieciństwie.

Wówczas kobieta skierowała ku młodzieńcowi mały srebrny browning, mówiąc, że dostanie zaraz dziesięć kul tak, jak bohater książki - Csikos. Zdumiony Jędrek zauważył, że wszystko, o czym piszą „nieuświadomione literatniki - te rozbabrywacze pojęciowego porządku, te nieczyste monisty”, dzieje się teraz na jego małej szewskiej scence: „to syćko, co te bałaganiaste łby się wymądrzają!”.

Podczas wypowiedzi Czeladnika Scurv’emu udało się opanować. Nagle podniósł się i zaśmiał: „Hę, hę!”. Sprawiło to falę gniewu Sajetana, który rzucił ironiczną uwagę: „Patrzcie: znowu se hehe-huje. Wynalazł pewnikiem coś nowego, czym się znowu nad nami wywyższy. To huśtawka, a nie człowiek”. Między mężczyznami ponownie doszło do sprzeczki. Robert, rwąc kwiaty i zgrzytając zębami, zapowiedział, że spełni się każde jego pragnienie. Oświadczył, że stanie na czele wszystkich i udowodni, że jest największym człowiekiem swej biednej, demokratycznej sfery, „niedojechanej do końca burżuazji”. Obiecał sobie i zebranym, że pokona problem żołądkowy i postawi ich „zagadnienie na wyższej platformie ducha”. W końcu przewidział, że szewcy będą go jeszcze po rękach całować.

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Problematyka „Szewców” Czas i miejsce akcji „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

„Szewcy” – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: