Podobnego zdania jest Katarzyna Fryc, autorka recenzji spektaklu, zamieszczonej w „Gazecie Wyborczej”, a zatytułowanej „Szewcy bez butów chodzą”. Dziennikarka stwierdziła, że w spektaklu „wszystko do siebie pasuje”, uznała kreację Juliusza Krzysztofa Warunka za doskonałą, a reżyserię i interpretację Jacka Bunscha wielowymiarową: „Szewcy są nie tylko spektaklem o kulisach zdobywania władzy i mechanizmach rewolucji, są przede wszystkim próbą odpowiedzi na pytanie: co dzieje się z człowiekiem, gdy już tę władze zdobędzie. Kim się staje? (…) Jacek Bunsch, który już po raz czwarty bierze na warsztat najbardziej znany dramat Witkiewicza, przenosi go na scenę z łatwością, tryskając pomysłami. (…) w gdyńskim przedstawieniu widać, że reżyser ma pomysł na każdą ze scen i postaci, że idealnie potrafi dopasować do nich scenografię, oprawę muzyczną i rozwiązania dramaturgiczne. Tu wszystko do siebie pasuje, elementy układanki idealnie wkomponowują się jedna w drugą. I za to chwała realizatorom. (…)”
Również Piotr Wyszomirski nie szczędził pochwał gdyńskiej wersji „Szewców”. W artykule „Nudy nie było. „Szewcy” w Teatrze Miejskim”, opublikowanym w „Gazecie Gdynia”, autor szczegółowo opisał atmosferę panującą podczas premiery sztuki: „Zaczęło się świetnie. Organizacja przestrzeni teatralnej: pomost w kształcie litery T poprowadzony ze sceny wbija się w publiczność i rozwidla mniej więcej w połowie; odsłonięta głębia sceny, dodatkowe krzesła dla publiczności już na samej scenie właściwej. Trójka szewców w centrum: na początku każdy po swojemu, ale z każdym uderzeniem szewskiego młotka coraz równiej i rytmiczniej dogania lekko industrialną muzykę napisaną przez Janusza Grzywacza. Wreszcie oddech, wreszcie inaczej. Niby nic odkrywczego, znamy to od dziesiątków lat w polskim choćby teatrze, ale jak na nasze warunki na pewno coś nowego i godnego odnotowania”. Akceptując charakter przedstawienia („Oczywiście „Szewcy” Bunscha spełniają swą rolę dydaktyczną. Spektakl jest wierny zapisowi i młodzież może śmiało go obejrzeć, zaliczając w ten sposób lekturę ( pod warunkiem, że przetrzyma akt III)”), jedyną słabość sztuki Wyszomirski widział w obsadzie głównych ról: „Poprzez przerysowanie postaci, spektakl traci lekkość, a ogromne partie tekstu są wyraźnie niezrozumiałe dla publiczności, która odżywa, gdy Witkacy podawany jest bez dodatków.”.

strona:    1    2    3    4    5  

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Szewcy” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Szewców” w pigułce	Geneza „Szewców” Biografia Stanisława Ignacego Witkiewicza Czas i miejsce akcji „Szewców” Problematyka „Szewców” Język „Szewców” Witkacego Struktura i kompozycja „Szewców” Czysta Forma Witkacego Interpretacja tytułu „Szewców” Problematyka władzy w „Szewcach” Witkacego Krytyka ustrojów politycznych w „Szewcach” Witkacego Obraz rewolucji w „Szewcach” Witkacego Motywy literackie obecne w „Szewcach” Nuda i Nienasycenie w „Szewcach” Biogram życia i twórczości Witkacego Sceniczne dzieje „Szewców” dawniej i dziś O Witkacym powiedzieli... Cytaty z Witkacego Najważniejsze cytaty „Szewców” Bibliografia
Bohaterowie
Charakterystyka Księżny Iriny Wsiewołodownej Zbereźnickiej-Podberezkiej Charakterystyka Sajetana Tempe Charakterystyka prokuratora Scurviego Charakterystyka pozostałych bohaterów „Szewców”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies