„JÄ…dro ciemnoÅ›ci” - streszczenie szczegółowe - strona 12
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„JÄ…dro ciemnoÅ›ci” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlêga

Dla Marlowa Å›wiat, w którym natura w tak oczywistym stopniu dominowaÅ‚a nad czÅ‚owiekiem byÅ‚ obcy: „PrzywykliÅ›my patrzeć na spÄ™tany ksztaÅ‚t pokonanego potwora, ale tam - tam siÄ™ oglÄ…daÅ‚o potworny stwór na swobodzie. Ziemia nie byÅ‚a ziemskÄ…, a ludzie byli... Nie, ludzie nie byli nieludzcy”. Bohater byÅ‚ przekonany, że ci czarnoskórzy buszmeni sÄ… w równym stopniu ludzcy, co on. PodÅ›wiadomie przeczuwaÅ‚, iż ich szaÅ‚ miaÅ‚ sens i wypÅ‚ywaÅ‚ ze szczeroÅ›ci tych ludzi: „Cóż tam byÅ‚o wÅ‚aÅ›ciwie? Radość, przestrach, smutek, ofiarność, mÄ™stwo czy wÅ›ciekÅ‚ość - któż to mógÅ‚ powiedzieć? - ale byÅ‚a tam prawda - prawda bez maski czasu”. WedÅ‚ug niego, aby to dostrzec trzeba być w równym stopniu czÅ‚owiekiem, co tamci na brzegu. Ponadto wiedziaÅ‚, że musiaÅ‚ „przeciwstawić ich prawdzie to, co w nim jest istotnie prawdziwe - wÅ‚asnÄ…, wrodzonÄ… siÅ‚Ä™”. Marlow przyznaÅ‚, że z chÄ™ciÄ… by do nich doÅ‚Ä…czyÅ‚, ale nie mógÅ‚ pozostawić swojego parowca. ByÅ‚ zaabsorbowany pracÄ…, którÄ… chciaÅ‚ wykonać najlepiej jak tylko potrafiÅ‚. Na pokÅ‚adzie statku jako palacz pracowaÅ‚ jeden z tubylców. Jego widok przypominaÅ‚ bohaterowi „oglÄ…danie psa w majtkach i kapeluszu z piórem, chodzÄ…cego na tylnych Å‚apach”. Mężczyzna zostaÅ‚ solidnie przeszkolony i znakomicie wywiÄ…zywaÅ‚ siÄ™ ze swoich obowiÄ…zków. Marlow czuÅ‚, że miejsce tego czÅ‚owieka byÅ‚o wÅ›ród szalejÄ…cego tÅ‚umu na brzegu. Zamiast tego byÅ‚ niewolnikiem na jego statku. Obwieszony talizmanami czarnoskóry byÅ‚ przekonany, że: „gdyby woda znikÅ‚a z tej przezroczystej rzeczy, zÅ‚y duch wewnÄ…trz kotÅ‚a wpadÅ‚by w gniew z powodu wielkiego pragnienia i zemÅ›ciÅ‚by siÄ™ straszliwie”. To wÅ‚aÅ›nie wpoili mu podczas szkolenia biali. Jego wyglÄ…d, jak na palacza, byÅ‚ dość nietypowy: bujna czupryna z wygolonymi deseniami, symboliczne trzy blizny na każdym z policzków, do tego dolna warga przebita bolcem wykonanym z koÅ›ci sÅ‚oniowej.

Mniej wiÄ™cej pięćdziesiÄ…t mil przed stacjÄ… Kurtza zaÅ‚oga parowca dostrzegÅ‚a niewielkie obozowisko. Marlow odnalazÅ‚ w nim podniszczonÄ… książkÄ™ „Badania dotyczÄ…ce pewnych zagadnieÅ„ marynarskich”. Na marginesach stron zauważyÅ‚ nieczytelne dla niego znaki, byÅ‚ przekonany, iż stanowiÄ… one jakiÅ› szyfr. Od kapitana dowiedziaÅ‚ siÄ™, iż w obozie mieszkaÅ‚ kiedyÅ› z pewnoÅ›ciÄ… „nÄ™dzny kupczyk”, czyli pomocnik Kurtza. ZaÅ‚oga parowca, mimo niewielkiej odlegÅ‚oÅ›ci od stacji Kurtza, zakotwiczyÅ‚a statek, ponieważ nadchodziÅ‚a noc. O Å›wicie usÅ‚yszeli przeraźliwy krzyk rozpaczy, lecz mgÅ‚a nie pozwoliÅ‚a im na zlokalizowanie jego źródÅ‚a.
Parowiec nie mógł wyruszyć, ponieważ mgła znacznie ograniczała widoczność. Marlow zastanawiał się, dlaczego wygłodniali ludożercy nie rzucili się jeszcze na białych członków załogi i ich nie zjedli. Niecałe dwie godziny po opadnięciu mgły parowiec został zaatakowany przez tubylców. Wojownicy ostrzeliwali statek z brzegu maleńkimi strzałkami. Czarnoskóry sternik ze strachu kołysał parowcem na boki. Pracownicy stacji otworzyli ogień w kierunku buszu, przez co nad pokładem parowca unosiły się kłęby dymu. Marlow chwycił wtedy za ster. Sternik został raniony włócznią w bok. Zaraz po tym padł Marlowowi do nóg i zakrwawiwszy pokład zmarł. Tuż przed śmiercią spojrzał ufnie marynarzowi w oczy. Kapitan szarpnął za sznur od gwizdawki parowej, a jej dźwięk skutecznie wystraszył tubylców. Bohater był przekonany, iż nie spotka się z Kurtzem, bo ten pewnie już od dawna nie żyje.

Mniej wiÄ™cej pięćdziesiÄ…t mil przed stacjÄ… Kurtza, parowiec mijaÅ‚ trzcinowÄ… szopÄ™, obok której tkwiÅ‚ krzywo maszt z flagÄ… tak zniszczonÄ…, iż nie można byÅ‚o odczytać, do jakiego kraju należaÅ‚a. Nieopodal szopy leżaÅ‚ starannie uÅ‚ożony stos drewna. Zaciekawiony Marlow zszedÅ‚ na lÄ…d, a tam odnalazÅ‚ deskÄ™, na której napisane byÅ‚o: „Drzewo dla was. Spieszcie siÄ™. Zbliżajcie siÄ™ ostrożnie”. Podpis byÅ‚ nieczytelny, ale zbyt dÅ‚ugi, by mógÅ‚by być to „Kurtz”. Siedlisko byÅ‚o puste i ogoÅ‚ocone. Bohater znalazÅ‚ na podÅ‚odze szopy książkÄ™ bez okÅ‚adki. Z jej grzbietu udaÅ‚o mu siÄ™ odczytać tytuÅ‚: „Badania dotyczÄ…ce pewnych zagadnieÅ„ marynarskich”, autorstwa Towsera lub Towsona, kapitana marynarki Jego Królewskiej MoÅ›ci. Egzemplarz zostaÅ‚ wydany sześćdziesiÄ…t lat wczeÅ›niej. Mimo, iż treść książki nie wydawaÅ‚ siÄ™ ciekawa, to Marlow oddaÅ‚ siÄ™ jej lekturze. Na marginesach zauważyÅ‚ notatki pisane ołówkiem, ze zdumieniem odkryÅ‚, iż stanowiÄ… one szyfr.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Marlow zdradził, iż jego poprzednik na stanowisku parowca zginął podczas kłótni z wodzem tubylczej wioski o:
a) kość słoniową
b) wodÄ™
c) pieniÄ…dze
d) kurÄ™
RozwiÄ…zanie

Sternik został raniony:
a) dzidÄ…
b) kamieniem
c) bagnetem
d) włócznią
RozwiÄ…zanie

Podróż parowcem z Europy do przyszłego miejsca pracy zajęła Marlowowi:
a) dwa miesiÄ…ce
b) dziesięć dni
c) dwa tygodnie
d) trzydzieści dni
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„JÄ…dro ciemnoÅ›ci” - streszczenie szczegółowe
Streszczenie „JÄ…dra ciemnoÅ›ci” w piguÅ‚ce
Geneza „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Czas i miejsce akcji „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Znaczenie tytuÅ‚u „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Szczegółowy plan wydarzeÅ„ „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Polityczno-spoÅ‚eczna problematyka „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Problematyka psychologiczna „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Biografia Josepha Conrada
Motyw ciemnoÅ›ci w „JÄ…drze ciemnoÅ›ci”
Uniwersalna wymowa „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Struktura i jÄ™zyk „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Narracja „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Styl „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia
Kalendarium twórczości Josepha Conrada
Rola kobiet w „JÄ…drze ciemnoÅ›ci”
Obraz rdzennych mieszkaÅ„ców Konga i Afryki w „JÄ…drze ciemnoÅ›ci”
Ekranizacje „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Najważniejsze cytaty „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Bibliografia




Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Kurtz – charakterystyka bohatera



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies