Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Dyrektor zwrócił się do Marlowa mówiąc, iż ma nadzieję, że panu Kurtzowi nie grozi żadne niebezpieczeństwo. Bohater odniósł wrażenie, że mężczyzna powiedział to szczerze. Przez otaczającą statek mgłę niemożliwe było ruszenie się z miejsca. Marlow nie miał zamiaru podejmować zbędnego ryzyka płynięcia na oślep i postanowił poczekać, aż widoczność się polepszy. Dyrektor obawiał się, iż parowiec zostanie napadnięty przez tubylców.

Bohater był przekonany, iż nie dojdzie do ataku na jego statek. Po pierwsze uważał, że mgła była zbyt gęsta, co uniemożliwiało czółnom swobodne podpłynięcie do parowca. Poza tym był pewny, że okrzyki, które właśnie usłyszeli nie były wezwaniem do ataku ani nienawiści, lecz stanowiły upust wielkiego smutku. Widocznie ich parowiec został dostrzeżony z brzegu, a jego widok wywołał poruszenie w najbliższej wiosce. Marlow przekonywał dyrektora, że jeśli zostaną napadnięci to jedynie w efekcie ludzkiej namiętności, która pozwala smutkowi przerodzić się w agresję. Jego przeczucie okazało się trafne. Odgłosy te nie były próbą ataku, lecz odparcia.

Około dwóch godzin po podniesieniu się mgły, półtorej mili od stacji Kurtza, oczom Marlowa ukazała się wysepka. Stanowiła ona początek płycizn i mielizn ciągnących się środkiem koryta rzeki. Kapitan skierował swój parowiec ku zachodniemu przesmykowi, ponieważ po tej właśnie stronie miała znajdować się stacja Kurtza. Swoisty korytarz okazał się być dużo ciaśniejszy, niż Marlow się spodziewał. Kapitan prowadził swój parowiec jak najbliżej brzegu, ponieważ woda była tam najgłębsza. Statek sunął w górę rzeki bardzo powoli.

Sternikiem parowca był jeden z przeszkolonych Murzynów. Największym jego mankamentem była skłonność do panikowania. Gdy stał przy nim Marlow, mężczyzna sterował z dumą, rozwagą i dokładnością, ale wystarczyło spuścić go z oka, a zaraz zjadał go strach i w jego poczynania wkradała się głupota.

Na dziobie parowca jeden z Murzynów pełni rolę sondy. Za pomocą kija sprawdzał głębokość wody. Bohater zdziwił się, gdy ten nagle położył się płasko na pokładzie, a na ich drodze wyrastał powoli wielki pień. Zauważył również, że palacz pochylił się nad paleniskiem. Nagle niewielkie strzałki zaczęły przecinać powietrze na wysokości twarzy kapitana. Drobne kijki fruwały nad pokładem, podczas gdy brzeg wydawał się być jak zwykle bardzo spokojny i cichy. Gdy parowiec wyminął pień, Marlow zorientował się, że byli pod obstrzałem. Zamknął szybko okna w domku kapitańskim i spostrzegł, że sternik dziwnie kołysze statkiem. Gdy wychylił się, by sięgnąć ostatnią okiennicę zauważył na brzegu ludzkie oczy. Po chwili zorientował się, że wzdłuż rzeki biegnie większa liczba ludzi. Marlow zdołał zatrzasnąć okno i nakazał sternikowi zachowanie spokoju.

Streszczenia	Opracowanie
„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Jądra ciemności” w pigułce	Geneza „Jądra ciemności” Znaczenie tytułu „Jądra ciemności” Czas i miejsce akcji „Jądra ciemności” Motyw ciemności w „Jądrze ciemności” Szczegółowy plan wydarzeń „Jądra ciemności” Polityczno-społeczna problematyka „Jądra ciemności” Problematyka psychologiczna „Jądra ciemności” Biografia Josepha Conrada Struktura i język „Jądra ciemności” Narracja „Jądra ciemności” Styl „Jądra ciemności” Uniwersalna wymowa „Jądra ciemności” Rola kobiet w „Jądrze ciemności” Obraz rdzennych mieszkańców Konga i Afryki w „Jądrze ciemności” Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia Kalendarium twórczości Josepha Conrada Ekranizacje „Jądra ciemności” Najważniejsze cytaty „Jądra ciemności” Bibliografia
Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera Charakterystyka pozostałych bohaterów „Jądra ciemności” Kurtz – charakterystyka bohatera

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: