„JÄ…dro ciemnoÅ›ci” - streszczenie szczegółowe - strona 15
Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„JÄ…dro ciemnoÅ›ci” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marlêga

Czarnoskóry umarÅ‚ na ich oczach. Marlow nakazaÅ‚ agentowi, by chwyciÅ‚ za ster. Przerażony „pielgrzym” poczÄ…tkowo nie usÅ‚yszaÅ‚ rozkazu, dopiero gdy kapitan chwyciÅ‚ go za ramiÄ™ doszedÅ‚ do siebie. Bohater byÅ‚ przekonany, że pan Kurtz również nie żyÅ‚.

Marynarz zdaÅ‚ sobie sprawÄ™, że jedynym celem jego podróży w górÄ™ rzeki byÅ‚a możliwość rozmowy z tajemniczym mężczyznÄ…. Nie potrafiÅ‚ sobie nigdy wyobrazić jego wyglÄ…du, ale w gÅ‚owie sÅ‚yszaÅ‚ jego gÅ‚os. SÅ‚yszaÅ‚ o panu Kurtzu wiele dobrego, ale za jego najwiÄ™kszy walor uznawaÅ‚ „dar wypowiadania siÄ™, zdumiewajÄ…cy, oÅ›wietlajÄ…cy, najwznioÅ›lejszy, i najbardziej godny pogardy, strumieÅ„ tÄ™tniÄ…cego Å›wiatÅ‚a lub zwodniczy potok wypÅ‚ywajÄ…cy z jÄ…dra nieprzeniknionej ciemnoÅ›ci”.

Marlow zdjął zakrwawione trzewiki. Jednym cisnął na pokład, a drugi wyrzucił za burtę. Przepełniało go poczucie wielkiej porażki. Przekonanie, iż Kurtz nie żyje było w nim tak silne, że bezgranicznie w to wierzył. Wielki smutek przypominał mu skowyt, jaki usłyszeli mglistego poranka.

Marlow po raz kolejny przerywa swojÄ… opowieść. Gdy wspomniaÅ‚, że czÄ™sto powracajÄ… do niego wydarzenia z tamtych czasów dodaÅ‚, iż widzi wtedy twarz dziewczyny. ZdziwiÅ‚ siÄ™, iż o tym powiedziaÅ‚. Dla niego kobieta byÅ‚a „dalece poza tym”. WybiegÅ‚ wtedy znacznie wprzód, by opowiedzieć kolegom o tym, jak wyglÄ…daÅ‚o ciaÅ‚o Kurtza, gdy je odnaleźli. CzÅ‚owiek przypominaÅ‚ wtedy bardziej szkielet, niż żywÄ… istotÄ™. Pokonany przez chorobÄ™ wciąż myÅ›laÅ‚ jedynie o koÅ›ci sÅ‚oniowej. Bohater tÅ‚umaczyÅ‚, iż na Europejczyka w Afryce czyha wiele pokus, ponieważ może poczuć siÄ™ tam jako jednostka lepsza, bóstwo. To wÅ‚aÅ›nie spotkaÅ‚o Kurtza, wyksztaÅ‚conego i wybitnie uzdolnionego czÅ‚owieka, który ulegÅ‚ pokusie.

KtóryÅ› z czÅ‚onków zaÅ‚ogi „Nellie” przerwaÅ‚ Marlowowi. SÅ‚owo „nonsens” uzmysÅ‚owiÅ‚o bohaterowi, iż nie wszyscy rozumieli jego uczucia. PoprosiÅ‚ o tytoÅ„, a po czasie zapaliÅ‚ papierosa. W niemal zupeÅ‚nej ciemnoÅ›ci bÅ‚ysnęła zapaÅ‚ka, a marynarzom ukazaÅ‚a siÄ™ „szczupÅ‚a twarz Marlowa (…) zniszczona, zapadniÄ™ta, z faÅ‚dami zbiegajÄ…cymi ku doÅ‚owi, ze spuszczonymi powiekami, jakby uważna i skupiona”.
„Do diabÅ‚a z nonsensem!” krzyknÄ…Å‚ Marlow i kontynuowaÅ‚ swojÄ… opowieść. Z perspektywy czasu marynarz byÅ‚ dumny, iż udaÅ‚o mu siÄ™ nie rozpÅ‚akać, gdy przepeÅ‚niaÅ‚o go przekonanie, iż nie bÄ™dzie mu dane porozmawiać z Kurtzem: „CzuÅ‚em siÄ™ dotkniÄ™ty do żywego myÅ›lÄ…, że przepadÅ‚ dla mnie bezcenny przywilej przysÅ‚uchiwania siÄ™ utalentowanemu Kurtzowi”. Jednak myliÅ‚ siÄ™. ZdradziÅ‚, iż nasÅ‚uchaÅ‚ siÄ™ mężczyzny aż do przesytu. DodaÅ‚ również, że jego wyobrażenie o nim byÅ‚o sÅ‚uszne. Kurtz byÅ‚ przede wszystkim gÅ‚osem dla Marlowa. Gdy nadmieniÅ‚, że czÄ™sto powracajÄ… do niego gÅ‚osy z tamtych czasów oraz widok dziewczyny, zamilkÅ‚ wtedy na dÅ‚ugi czas.

ZdziwiÅ‚ siÄ™, że wspomniaÅ‚ o kobiecie. OznajmiÅ‚ sÅ‚uchaczom, że ona byÅ‚a „poza tym”. WedÅ‚ug niego rolÄ… mężczyzn byÅ‚o zapewnić pÅ‚ci przeciwnej, by zawsze pozostawaÅ‚a w swoim Å›wiecie. Marlow zwróciÅ‚ siÄ™ do swoich sÅ‚uchaczy: „Trzeba wam byÅ‚o sÅ‚yszeć, jak wyciÄ…gniÄ™te z grobu ciaÅ‚o pana Kurtza mówiÅ‚o: «moja Narzeczona». BylibyÅ›cie zrozumieli natychmiast, jak dalece ona byÅ‚a poza tym”. Bohater wybiegÅ‚ znacznie w swojej opowieÅ›ci i opisaÅ‚ kompanom odnalezionego pana Kurtza. Jego czaszka przypominaÅ‚a kulÄ™ z koÅ›ci sÅ‚oniowej. Dzicz pokonaÅ‚a utalentowanego poszukiwacza i chciaÅ‚a zagarnąć jego ciaÅ‚o dla siebie. ZaÅ‚oga parowca odnalazÅ‚a istny skarb w obozowisku tego czÅ‚owieka. CaÅ‚a szopa byÅ‚a wypeÅ‚niona koÅ›ciÄ… sÅ‚oniowÄ…, którÄ… Kurtz wydobywaÅ‚ z ziemi. Murzyni zakopywali kÅ‚y, ale nie dość gÅ‚Ä™boko, aby uchronić je przed utalentowanym poszukiwaczem. ZaÅ‚oga zapeÅ‚niÅ‚a parowiec drogocennym kośćcem, którego byÅ‚o tak dużo, że trzeba byÅ‚o uÅ‚ożyć dodatkowy stos na Å›rodku pokÅ‚adu. Marlow zapewniaÅ‚, iż sÅ‚yszaÅ‚, jak Kurtz mówiÅ‚, spoglÄ…dajÄ…c na parowiec: „Moja Narzeczona, moja kość sÅ‚oniowa, moja stacja, moja rzeka, moje...”. Wszystko to należaÅ‚o do niego, ale sam należaÅ‚ do czegoÅ› innego. Bohater tÅ‚umaczyÅ‚ zaÅ‚odze „Nellie”, że ludzie wychowani w ich cywilizacji i kulturze zachodnioeuropejskiej napotykajÄ… w buszu na nietkniÄ™ty Å›wiat, w którym nie obowiÄ…zujÄ… żadne prawa ani zasady, a „Kiedy ich zabraknie, musi siÄ™ czÅ‚owiek oprzeć na wÅ‚asnej wrodzonej sile, na swojej wÅ‚asnej zdolnoÅ›ci do pozostania wiernym”. W takiej sytuacji na czÅ‚owieka czyha wiele pokus, do których namawiajÄ… go diabelskie siÅ‚y. Jednostki tak wyniosÅ‚e i szlachetne jak pan Kurtz również im ulegajÄ…. Dla takich ludzi jak on Ziemia byÅ‚Ä… czymÅ› poÅ›rednim. ZupeÅ‚nie innym typem czÅ‚owieka byÅ‚ Marlow, który traktowaÅ‚ życie w kategoriach „tu i teraz”. Ludzki trud i wysiÅ‚ek, aby dobrze wykonać swojÄ… pracÄ™ chroniÅ‚ go przed zatraceniem zmysłów. Bohater nie staraÅ‚ siÄ™ w ten sposób usprawiedliwić postÄ™powania pana Kurtza, którego „cieÅ„” nawiedziÅ‚ go przed ostatecznym znikniÄ™ciem. „Dawny, realny Kurtz” pochodziÅ‚ z mieszanej angielsko-francuskiej rodziny. ByÅ‚ wyksztaÅ‚conym przedstawicielem cywilizacji zachodnioeuropejskiej: „CaÅ‚a Europa zÅ‚ożyÅ‚a siÄ™ na Kurtza”.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14    15    16    17    18    19    20    21    22    23    24  

Szybki test:

Jedyną rzeczą, jakiej potrzebował bohater do naprawienia parowca były:
a) nakrętki
b) nity
c) gwoździe
d) śruby
RozwiÄ…zanie

Malrow rozprawiał o tym, jak wyglądały ziemie brytyjskie za czasów:
a) starożytnych
b) Cesarstwa Rzymskiego
c) Karola Wielkiego
d) wędrówki ludów
RozwiÄ…zanie

Na stacji spółki powitał bohatera schludnie ubrany
a) główny księgowy
b) dytektor
c) fabrykant cegły
d) Kurtz
RozwiÄ…zanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„JÄ…dro ciemnoÅ›ci” - streszczenie szczegółowe
Streszczenie „JÄ…dra ciemnoÅ›ci” w piguÅ‚ce
Geneza „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Znaczenie tytuÅ‚u „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Czas i miejsce akcji „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Biografia Josepha Conrada
Motyw ciemnoÅ›ci w „JÄ…drze ciemnoÅ›ci”
Szczegółowy plan wydarzeÅ„ „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Polityczno-spoÅ‚eczna problematyka „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Problematyka psychologiczna „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Uniwersalna wymowa „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Struktura i jÄ™zyk „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Narracja „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Styl „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia
Kalendarium twórczości Josepha Conrada
Rola kobiet w „JÄ…drze ciemnoÅ›ci”
Obraz rdzennych mieszkaÅ„ców Konga i Afryki w „JÄ…drze ciemnoÅ›ci”
Ekranizacje „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Najważniejsze cytaty „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Bibliografia




Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera
Charakterystyka pozostaÅ‚ych bohaterów „JÄ…dra ciemnoÅ›ci”
Kurtz – charakterystyka bohatera



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies