Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Rosjanin bronił swojego idola, twierdząc, że takiemu wybitnemu człowiekowi jak on ciężko żyje się w prymitywnych warunkach, a głowy nabite na pal należały do buntowników. Marynarz roześmiał się gorzko słysząc te słowa. Słyszał już o „nieprzyjaciołach” i „wrogach”, ale „buntownicy” to było dla niego nowe określenie tubylców. Rosjanin mówił, że próbował ratować Kurtza, ale już dawno skończyły się lekarstwa. Uważał, iż dopuszczenie do śmierci tak wybitnego człowieka byłoby haniebne dla ludzkości.

Marlow dostrzegł, iż „pielgrzymi” wynieśli z krzywego domku mężczyznę na noszach. Wtedy rozległ się przejmujący wrzask i polana zapełniła się tubylcami uzbrojonymi we włócznie i łuki. Rosjanin powiedział bohaterowi, iż teraz wszystko w rękach Kurtza: „jeśli teraz nie powie im tego, co trzeba, to będzie po nas”. Wychudły mężczyzna zdołał usiąść na noszach i podnieść ramię. Marlow nie mógł słyszeć jego słów, ale dokładnie go obserwował. Mężczyzna okazał się być mikrej postury. Jego ciało był teraz „nędzne i przerażające”. Według bohatera, mężczyzna wyglądał jak: „rzezany w starej kości słoniowej żywy wizerunek śmierci”. Nagle opadł bez sił na posłanie, a tłum tubylców rozpierzchł się. „Pielgrzymi” bez przeszkód mogli zanieść chorego na pokład parowca. Statek nie mógł ruszyć w podróż, ponieważ właśnie zapadał zmrok. Załoga była zmuszona czekać do rana.

Kilka słów zamienionych z Kurtzem wystarczyły Marlowowi, by zrozumieć, dlaczego wszyscy tak bardzo się nim zachwycali. Jego wielka siła spoczywała w głosie. Marlow wyszedł na pokład i wraz z Rosjaninem obserwował kobietę, która przechadzała się wzdłuż brzegu. Piękna czarnoskóra zatrzymała się nagle i uniosła ręce ku niebu. Dyrektor pokłócił się z Kurtzem, który uważał, iż towarzystwo psuje jego plany. Marlow zgadzał się z zarządcą Stacji Centralnej, iż metoda pracy Kurtza była niehumanitarna i zła. Marlow doradził Rosjaninowi, iż najlepszym wyjściem dla niego byłaby ucieczka, ponieważ dyrektor miał zamiar go powiesić. Mężczyzna w podzięce za pomoc wyznał, iż to Kurtz nakazał swoim wyznawcom zaatakować parowiec. Po północy Marlow postanowił odwiedzić Kurtza, lecz okazało się, iż nie ma go w kajucie. Bohater wiedział, iż mężczyzna wyskoczył na brzeg, by powrócić do swojego ludu. Kapitan podążył za nim. Z łatwością dogonił Kurtza i udało mu się go przekonać, by powrócił z nim na pokład parowca.

Streszczenia	Opracowanie
„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Jądra ciemności” w pigułce	Geneza „Jądra ciemności” Czas i miejsce akcji „Jądra ciemności” Znaczenie tytułu „Jądra ciemności” Szczegółowy plan wydarzeń „Jądra ciemności” Polityczno-społeczna problematyka „Jądra ciemności” Problematyka psychologiczna „Jądra ciemności” Biografia Josepha Conrada Motyw ciemności w „Jądrze ciemności” Uniwersalna wymowa „Jądra ciemności” Struktura i język „Jądra ciemności” Narracja „Jądra ciemności” Styl „Jądra ciemności” Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia Kalendarium twórczości Josepha Conrada Rola kobiet w „Jądrze ciemności” Obraz rdzennych mieszkańców Konga i Afryki w „Jądrze ciemności” Ekranizacje „Jądra ciemności” Najważniejsze cytaty „Jądra ciemności” Bibliografia
Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera Charakterystyka pozostałych bohaterów „Jądra ciemności” Kurtz – charakterystyka bohatera

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: