Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Kobieta stanęła twarzą do parowca. Jej oblicze wydawało się być przepełnione smutkiem. Zdawało się, iż zaraz zrobi coś, do czego sama do końca nie była przekonana. Nagle zdobyła się na odwagę i gwałtownie wyprostowała ręce ku górze. W tym momencie drobne cienie otoczyły statek. Kobieta obróciła się i zniknęła w buszu.

Rosjanin powiedział wtedy, że gdyby próbowała dostać się na parowiec nie zawahałby się jej zastrzelić. Pamiętał tę kobietę, jak przybyła do obozowiska i zrobiła mu wielką awanturę o materiał, którego użył do zrobienia sobie łat. Przez dwa tygodnie trzymał się od niej z daleka.

Z kajuty dobiegł donośny głos Kurtza sprzeczającego się z dyrektorem: „Ocalić mnie! ocalić kość słoniową, chce pan powiedzieć. Niechże pan nie gada. Mnie ocalić! Jak to, przecież to ja was musiałem ratować! Psujecie mi teraz plany. Chory! Chory! Nie taki chory, jak byście pragnęli. Mniejsza z tym. Wykonam jeszcze swoje plany - wrócę. Pokażę wam, co można zrobić. Wy, z tymi waszymi kramarskimi pojęciami, przeszkadzacie mi tylko. Ja wrócę. Ja...”

Dyrektor wyszedł z kajuty i na osobności zwrócił się do kapitana mówiąc, że z najlepszym agentem towarzystwa było już bardzo źle. Po czym dodał: Ale co tu ukrywać. Pan Kurtz wyświadczył naszemu towarzystwu więcej złego niż dobrego. Nie zdawał sobie sprawy, że czasy nie dojrzały jeszcze do energicznej akcji. Ostrożność, ostrożność - oto moja zasada”. Według niego ten okręg był od teraz dla nich zamknięty. Przyznał, że znaleźli w nim dużo kości słoniowej, przeważnie skamieliny. Dyrektor nazwał metodę Kurtza „niezdrową”. Marlow odparł, iż to, co wyczyniał agent nie było wcale „metodą”. Słowa te ucieszyły jego rozmówcę. Bohater jednak dodał, iż dla niego pan Kurtz wciąż jest człowiekiem wybitnym. Dyrektor obrzucił go chłodnym spojrzeniem i rzucił: „Był”.

Marynarz wiedział, iż był od tamtej pory zaliczany do zwolenników opętanego człowieka, ale wolał to, niż przynależność do ludzi zarządcy Stacji Centralnej. Rosjanin zwrócił się do Marlowa z podziękowaniem za wstawienie się w obronie pana Kurtza. Młody człowiek zdradził, iż podejrzewa dyrektora i jego ludzi o niecne zamiary w stosunku do jego osoby. Bohater potwierdził jego obawy: „Dyrektor uważa, że powinno się pana powiesić”. Słowa te przeraziły „arlekina”, który domyślał się, iż ludzie ci byli zdolni do wszystkiego. Marlow zaproponował, by mężczyzna oddalił się, jeżeli ma w okolicy przyjaciół, to z pewnością nic mu się nie stanie.

Streszczenia	Opracowanie
„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Jądra ciemności” w pigułce	Geneza „Jądra ciemności” Znaczenie tytułu „Jądra ciemności” Czas i miejsce akcji „Jądra ciemności” Motyw ciemności w „Jądrze ciemności” Szczegółowy plan wydarzeń „Jądra ciemności” Polityczno-społeczna problematyka „Jądra ciemności” Problematyka psychologiczna „Jądra ciemności” Biografia Josepha Conrada Struktura i język „Jądra ciemności” Narracja „Jądra ciemności” Styl „Jądra ciemności” Uniwersalna wymowa „Jądra ciemności” Rola kobiet w „Jądrze ciemności” Obraz rdzennych mieszkańców Konga i Afryki w „Jądrze ciemności” Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia Kalendarium twórczości Josepha Conrada Ekranizacje „Jądra ciemności” Najważniejsze cytaty „Jądra ciemności” Bibliografia
Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera Charakterystyka pozostałych bohaterów „Jądra ciemności” Kurtz – charakterystyka bohatera

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: