Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Na brzegu odkrył szeroki ślad na trawie, który sugerował, iż mężczyzna pełzł na czworakach. Miał nadzieję, że wpadnie na Kurtza i „porządnie wygarbuje mu skórę”. Jego umysł podsuwał mu wtedy przeróżne obrazy. Najpierw widział starą kobietę robiącą na drutach z kotem na kolanach. Ten widok wydał mu się zupełnie nieadekwatny do sytuacji. Następnie ukazał się w jego głowie rząd „pielgrzymów” strzelających z zamkniętymi oczami ze strzelb trzymanych u biodra. Był przekonany, iż już nigdy nie powróci na parowiec i do końca życia przyjdzie mu mieszkać w buszu.

Ta noc była bardzo jasna. Marlow dostrzegł przed sobą ciemny kształt i zaczął biec półkolem w jego kierunku, aby zabiec mu drogę. Pościg za Kurtzem przypominał mu chłopięcą zabawę.

W końcu bohater dopadł obłąkanego poszukiwacza kości słoniowej. Stając naprzeciw niego zdał sobie sprawę, iż groziło mu śmiertelne niebezpieczeństwo, ponieważ wystarczył jeden okrzyk Kurtza, a tubylcy zbiegliby się w to miejsce. Mężczyzna nakazał Marlowowi, by gdzieś się schował. Te słowa przeraziły bohatera. Za swoimi plecami dostrzegł wysoką postać, której głowa była ozdobiona wielkimi rogami. Wiedział, iż był to jakiś czarownik lub zaklinacz. Marynarz ostrzegł chorego: „zgubi się pan bezpowrotnie”. Był dumny z tych słów, uważał, iż naszło go w tamtej chwili natchnienie.

Marlow zagroził, że jeśli Kurtz zacznie krzyczeć, to go zadusi. Agent mówił smutnym głosem, iż był tak blisko od osiągnięcia wielkiej rzeczy, a dyrektor wszystko mu odebrał. Bohater zapewniał go, że w Europie czeka na niego wspaniałe życie uznanego człowieka. „Nie miałem najmniejszej ochoty go dusić, jak rozumiecie - przy tym przyniosłoby to zaiste bardzo małą korzyść realną. Usiłowałem rozproszyć czar - ciężki, niemy czar dziczy - który zdawał się przyciągać Kurtza do bezlitosnej piersi, budząc w nim zapomniane i brutalne instynkty, pojąc go wspomnieniami zaspokojonych, potwornych namiętności”, powiedział do swoich słuchaczy Marlow. Bohater czuł, że walczył z duszą Kurtza. Zapewniał, iż agent nie zwariował, a jego umysł był zupełnie jasny. Właśnie w tym upatrywał swoją jedyną szansę na powodzenie, ponieważ to dusza Kurtza była obłąkana. Marynarz widział na własne oczy, że również Kurtz walczył ze sobą. Bohaterowi udało mu się nakłonić mężczyznę, by powrócił do swojej kajuty. Pomimo, że jedynie go podpierał, to czuł się, jakby niósł na swoich barkach ogromny ciężar.

Streszczenia	Opracowanie
„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Jądra ciemności” w pigułce	Geneza „Jądra ciemności” Znaczenie tytułu „Jądra ciemności” Czas i miejsce akcji „Jądra ciemności” Biografia Josepha Conrada Motyw ciemności w „Jądrze ciemności” Szczegółowy plan wydarzeń „Jądra ciemności” Polityczno-społeczna problematyka „Jądra ciemności” Problematyka psychologiczna „Jądra ciemności” Uniwersalna wymowa „Jądra ciemności” Struktura i język „Jądra ciemności” Narracja „Jądra ciemności” Styl „Jądra ciemności” Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia Kalendarium twórczości Josepha Conrada Rola kobiet w „Jądrze ciemności” Obraz rdzennych mieszkańców Konga i Afryki w „Jądrze ciemności” Ekranizacje „Jądra ciemności” Najważniejsze cytaty „Jądra ciemności” Bibliografia
Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera Charakterystyka pozostałych bohaterów „Jądra ciemności” Kurtz – charakterystyka bohatera

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: