Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Jądro ciemności

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Autor: Karolina Marl�ga

Na swojej drodze Marlow natknął się na wielką dziurę wykopaną w ziemi bez widocznego sensu. Zastanawiał się nad celem jej powstania: „Może miała coś wspólnego z filantropijnym zamiarem dostarczenia zbrodniarzom jakiegoś zajęcia”. Nieco dalej zauważył głęboką szczelinę wypełnioną potłuczonymi kawałkami rur. Podejrzewał, iż miały one służyć do drenażu wioski. Gdy wreszcie znalazł się w cieniu drzew, poczuł się, jakby przekroczył „ponury krąg jakiegoś inferno”. Działo się tak za sprawą potężnego hałasu, jaki dochodził z przełomu rzeki.

Między drzewami konali Murzyni. Marlow widział, że są skrajnie wycieńczeni i gnębieni przez choroby. Marynarz pomyślał wtedy: „Nie byli nieprzyjaciółmi, nie byli zbrodniarzami, nie zostało w nich już nic ziemskiego - były to tylko czarne cienie choroby i głodu, leżące bezwładnie w zielonawym mroku. Ściągnięci ze wszystkich zakątków wybrzeża na podstawie legalnych kontraktów, rzuceni w nieodpowiednie warunki, żywieni nieznaną im strawą, osłabli, stali się niezdolni do pracy; pozwolono im wreszcie odpełznąć i wypoczywać. Te konające postacie były wolne jak powietrze - i prawie równie niematerialne”. Marlow zorientował się, iż tuż przed nim kona młody człowiek, którego ciało wygląda jak „czarne kości”. Marynarz zorientował się, iż ten lada moment umrze. Nie wiedział, co ma robić. Jedyne, co mu przyszło do głowy to podarowanie Murzynowi suchara. Młodzieniec wyciągnął rękę i był to ostatni ruch w jego życiu. Marynarz dostrzegł na szyi nieboszczyka białą przędzę, zastanawiał się, czy był to amulet, czy też oznakowanie, nadane przez białych ludzi.

Żeglarz powoli dostrzegał inne „wiązki kątów”, porozrzucane po gaju. Murzyni siedzieli w przedziwnych pozach, czekając na śmierć. Marlow nie mógł znieść ich spojrzenia. Jeden z konających zebrał w sobie siły i na czworakach podszedł do rzeki, by napić się wody, ten wysiłek okazał się dla niego zabójczy.

Bohater miał już dość tego makabrycznego widoku i popędził w kierunku stacji. Natknął się na białego człowieka, ubranego tak schludnie, iż najpierw wydawało mu się, że ma przewidzenia. Widok mężczyzny nie pasował do otaczających go warunków: „Zobaczyłem wysoki, nakrochmalony kołnierzyk, białe mankiety, lekką alpakową kurtkę, śnieżne spodnie, jasny krawat i lakierki. Kapelusza nie miał. Włosy jego były rozdzielone, wyczesane i wypomadowane, a w dużej białej ręce niósł parasol z zieloną podszewką. Był zdumiewający; za jego uchem tkwiło pióro”.

Streszczenia	Opracowanie
„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe Streszczenie „Jądra ciemności” w pigułce	Geneza „Jądra ciemności” Znaczenie tytułu „Jądra ciemności” Czas i miejsce akcji „Jądra ciemności” Biografia Josepha Conrada Motyw ciemności w „Jądrze ciemności” Szczegółowy plan wydarzeń „Jądra ciemności” Polityczno-społeczna problematyka „Jądra ciemności” Problematyka psychologiczna „Jądra ciemności” Uniwersalna wymowa „Jądra ciemności” Struktura i język „Jądra ciemności” Narracja „Jądra ciemności” Styl „Jądra ciemności” Tło historyczne powieści - sytuacja Konga Belgijskiego u schyłku XIX stulecia Kalendarium twórczości Josepha Conrada Rola kobiet w „Jądrze ciemności” Obraz rdzennych mieszkańców Konga i Afryki w „Jądrze ciemności” Ekranizacje „Jądra ciemności” Najważniejsze cytaty „Jądra ciemności” Bibliografia
Bohaterowie
Marlow – charakterystyka bohatera Charakterystyka pozostałych bohaterów „Jądra ciemności” Kurtz – charakterystyka bohatera

„Jądro ciemności” - streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: