Adam Mickiewicz w cyklu wykładów z literatury słowiańskiej mówił następująco o sylwetce Pankracego: „Postać człowieka z ludu, który jest wodzem nowego społeczeństwa, nowej epoki, ma niektóre rysy wybornie uchwycone. Poeta ujął w nim stronę negatywną rewolucyjnych dążności społeczeństwa europejskiego. Wyobraża wszystkie te dążności skupione w jednej osobie. Jednostka ta jest powołana do zniszczenia wszystkiego. Posiada tylko rozum. (...) Ten człowiek rozumny zdołał posiąść władzę; wszelkie uczucia ludzkie są mu według poety obce. Jego twarz doskonale odbija taki charakter: to czoło wysokie, przestronne, ta łysa czaszka, to spojrzenie zimne i niewzruszone, te lica nigdy nie uśmiechnięte przypominają wizerunek jakiegoś przywódcy z czasów terroru. Wszystko to utrafione aż do brzmienia jego głosu. Nazywa się Pankracy. Imię to po grecku oznacza zespół wszystkich sił brutalnych. (...)”

W namiocie, pośród porozrzucanych butelek i kielichów znajduje się Pankracy. Przychodzą do niego Przechrzta i Leonard. Pankracy nakazuje Przechrzcie udać się następnego dnia rankiem do hrabiego Henryka i powiadomić go o planowanej wizycie wodza. Pankracy chce spotkać się z hrabią „osobiście, potajemnie, pojutrze w nocy” celem nakłonienia go do współpracy. Przechrzta lęka się o swoje bezpieczeństwo – wszak wkroczy na teren wroga, ale Pankracy nie ma takich obaw: „Puścisz się sam, moje imię strażą twoją – szubienica, na której powiesiliście Barona zawczoraj, plecami twymi.” Dowódca rewolucjonistów ma świadomość przewagi nad obozem arystokratów. Przechrzta opuszcza namiot.

Leonarda dziwi zachowanie Pankracego: „Na co ta odwłoka, te połśrodki, układy – rozmowy? (...)”. Nie jest skłonny do żadnych kompromisów. Oręż i walka są dla niego najbardziej przekonywującymi argumentami. Sądzi, iż w ten sposób należy rozbić świat „panów”, zapanować nad nim, dając podwaliny nowej rzeczywistości, w której zapanuje wolność, równość i braterstwo.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10    11    12    13    14  

Szybki test:

Hrabia i Filozof współczesny świat przyrównują do:
a) lawiny śnieżnej
b) wzburzonego oceanu
c) starego drzewa
d) młodej winorośli
Rozwiązanie

Część drugą zaczyna apostrofa do:
a) Orcia
b) Poezji
c) Szatana
d) Boga
Rozwiązanie

Sługa Henryka to:
a) Leonard
b) Janek
c) Michał
d) Jakub
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne

Geneza „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego „Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Nie – Boskiej komedii” w pigułce „Nie – Boska komedia” jako dramat romantyczny Znaczenie tytułu „Nie – Boska komedia” – związki z Dantem Biografia Zygmunta Krasińskiego - „poety ruin” Stylistyka i artyzm „Nie – Boskiej komedii” Kompozycja „Nie – Boskiej komedii” Motyw rewolucji i porewolucyjnej przyszłości w „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego Motyw poezji i poety w „Nie – Boskiej komedii” „Nie – Boska komedia” jako dramat społeczny - „Dwa orły z nas – ale gniazdo twoje strzaskane piorunem” – polemika Pankracego i Hrabiego Henryka „Nie – Boska komedia” jako dramat metafizyczny Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” „Świat rozbitych form” – tragizm i etyka w „Nie – Boskiej komedii” Motyw szaleństwa w „Nie – Boskiej komedii” Realizm i fantastyka w „Nie – Boskiej komedii” Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii” Prozaiczna żona czy poetycka kochanka? – motyw miłości, rodziny i małżeńskiego szczęścia w „Nie – Boskiej komedii” Dramatyzm głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego Twórczość Zygmunta Krasińskiego Plan wydarzeń „Nie-Boskiej komedii” Krasiński o „Nie – Boskiej komedii” Funkcje symboli religijnych w dziełach romantycznych twórców Delfina Potocka – muza i kochanka Zygmunta Krasińskiego Realizacje sceniczne „Nie – Boskiej komedii” i uwagi krytyków Uwagi i recenzje o „Nie – Boskiej komedii” w publikacjach XX – wiecznych Sądy współczesnych poecie o „Nie – Boskiej komedii” (XIX wiek) Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies