Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nie-Boska komedia

Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii”

Autor: Ewa Petniak

Tworząc dramat o rewolucji, Krasiński znał fakty historyczne i wydarzenia, które miały miejsce w Europie jeszcze przed jego narodzinami. Wiedział, czym zaowocowała Wielka Rewolucja Francuska.

Kilka lat przed wydaniem „Nie – Boskiej komedii” w Królestwie Polskim wybuchło powstanie listopadowe, w którym poeta ze względu na ojcowski nakaz, nie mógł wziąć udziału. Bardzo to przeżył, jednak niecierpliwie wyczekiwał relacji o wydarzeniach w kraju. Wiadomości o powstaniu przekazywał mu ojciec – Wincenty. Były one zabarwione subiektywnymi opiniami, jak na przykład taką, iż jest to bunt nizin społecznych przeciwko władzy rządzącej. W kategoriach niesłusznego przewrotu społecznego przedstawiał generał Krasiński jedynakowi swoje odczucia na temat walki narodowo – wyzwoleńczej Polaków. Autor „Nie – Boskiej komedii” wyobraził rewolucję jako walkę klas społecznych - bunt przeciwko staremu, niesprawiedliwemu systemowi. Uciskany lud domaga się swoich praw, ale czyni to w nieetyczny sposób, bez skrupułów niszcząc zdobycze przodków.

Taki wizerunek rewolucji został zainspirowany ojcowskimi opowieściami, dziełami historiozofów (np. Pierre – Simona Ballanche’a, filozofa Friedricha Hegla) oraz wiedzą historyczną. Warto przypomnieć fakty kształtujące świadomość poety, a odbijające się w jego dziele.

Wielka Rewolucja we Francji obejmująca okres 10 lat (1789 – 1799) to czas ogromnych zmian społeczno – politycznych w tym kraju oraz kres panowania monarchii Burbonów (między innymi dynastii Ludwików - od Ludwika XIV po XVII). Datę początkową wyznacza zdobycie przez lud Paryża Bastylii (niegdyś twierdzy obronnej, z czasem zamienionej na więzienie), datą wieńczącą jest koniec rządów Dyrektoriatu (władzy pięciu dyrektorów jednocześnie, którzy zmieniali się w trakcie rewolucji, Dyrektoriat został obalony przez Napoleona Bonaparte – pierwszego republikańskiego konsula 1799 – 1804, a wkrótce potem cesarza Francji, przed Dyrektoriatem notuje się rządy żyrondystów - stronnictwo polityczne skupiające reprezentantów inteligencji i burżuazji, jakobinów – ugrupowanie lewicowe, termidorian – następcy jakobinów, zdelegalizowali ich władzę, przeciwnicy terroru, niemniej prześladowali poprzedników).
Przyczyną przewrotu w państwie była nieproporcjonalna hierarchia społeczna oparta na systemie feudalnym sięgającym czasów średniowiecza. Francja była monarchią absolutną - monarcha skupiał w swym ręku pełnię władzy. Społeczeństwo dzieliło się na stany. Najbardziej uprzywilejowanym stanem było duchowieństwo, do którego należała jedna dziesiąta ziem. Z nich czerpano olbrzymie dochody. Drugim w hierarchii była szlachta dzieląca się na arystokrację i szlachtę uboższą – mniej majętną, ta stawała się organem biurokracji i pełniła funkcje w administracji państwowej. Przywileje szlachty obwarowywała Wspólnota herbowa, która nie „dopuszczała” do siebie osób wykazujących się nieszlacheckim urodzeniem. Dziedzice ziemscy byli zwykle właścicielami wsi, miast i miasteczek, nie musieli płacić podatków. Trzecią warstwę – najliczniejszą stanowili chłopi i mieszczaństwo. Chłopi „napędzali” gospodarkę krajową, ponieważ głównie dochody z uprawy ziem zasilały kasę państwową. Pozostawali całkowicie zależni od swoich panów, ci wydawali nawet zgody na zawarcie związku małżeńskiego przez poddanego. Ta warstwa zobligowana była do stałych opłat – podatków na rzecz króla, Kościoła (dziesięcina) i pana. Chłopi mieli zakaz polowań na terenie należącym do feudała, nie mogli posiadać młyna. W czasach zmniejszonego urodzaju ich sytuacja stawała się tragiczna, lwią część zasobów pochłaniały wówczas podatki.

Mieszczaństwo dzieliło się na bogatsze i biedniejsze (drobnomieszczaństwo). Ci lepiej sytuowani utrzymywali się z handlu, przemysłu i bankowości. Do drobnomieszczan zaliczali się sklepikarze, służba dworska, robotnicy, czeladnicy i niepracująca biedota.

strona:    1    2    3    4    5  

Zobacz inne artykuły:

Inne
Geneza „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego
„Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Nie – Boskiej komedii” w pigułce
„Nie – Boska komedia” jako dramat romantyczny
Znaczenie tytułu „Nie – Boska komedia” – związki z Dantem
Biografia Zygmunta Krasińskiego - „poety ruin”
Stylistyka i artyzm „Nie – Boskiej komedii”
Kompozycja „Nie – Boskiej komedii”
Motyw rewolucji i porewolucyjnej przyszłości w „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego
Motyw poezji i poety w „Nie – Boskiej komedii”
„Nie – Boska komedia” jako dramat społeczny - „Dwa orły z nas – ale gniazdo twoje strzaskane piorunem” – polemika Pankracego i Hrabiego Henryka
Prozaiczna żona czy poetycka kochanka? – motyw miłości, rodziny i małżeńskiego szczęścia w „Nie – Boskiej komedii”
Dramatyzm głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego
„Nie – Boska komedia” jako dramat metafizyczny
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii”
„Świat rozbitych form” – tragizm i etyka w „Nie – Boskiej komedii”
Motyw szaleństwa w „Nie – Boskiej komedii”
Realizm i fantastyka w „Nie – Boskiej komedii”
Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii”
Twórczość Zygmunta Krasińskiego
Plan wydarzeń „Nie-Boskiej komedii”
Krasiński o „Nie – Boskiej komedii”
Funkcje symboli religijnych w dziełach romantycznych twórców
Delfina Potocka – muza i kochanka Zygmunta Krasińskiego
Realizacje sceniczne „Nie – Boskiej komedii” i uwagi krytyków
Uwagi i recenzje o „Nie – Boskiej komedii” w publikacjach XX – wiecznych
Sądy współczesnych poecie o „Nie – Boskiej komedii” (XIX wiek)
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies