Nad dachem wiejskiego kościółka Anioł Stróż błogosławi przyszłym nowożeńcom. Po chwili w jego miejsce pojawia się Chór Złych Duchów „wskrzeszających” z martwych pewną złudnie piękną Dziewicę. Ona ma zwodzić i prowokować Pana Młodego (poetę). Mąż ulegnie pokusom i podąży za Dziewicą, odbywając z nią lot nad rozległą krainą. Dziewica jednak zmieni się w potworną marę. Dusze udręczonych sądzić będą Hrabiego, on usłyszy ich krzyki, wielokrotnie dobiegnie go szatański Głos, spotka nawet Mefista „pochwalającego” jego głupstwo. Na koniec objawi się sam Chrystus.

W utworze zaznacza się wszechobecność fantastyki połączonej z realiami codziennego życia (ślub młodej pary, narodziny dziecka), z historią i problematyką społeczną (podział klas społecznych, kwestia rewolucji).

Sferę wyobrażeń „ożywiają” też opisy – didaskalia dotyczące miejsc i przedmiotów:

„Wieś – kościół – nad kościołem Anioł Stróż się kołysze.” ;
„Komnata pełna osób – bal – muzyka – świece – kwiaty.”

Obszar fantastyki może powodować trudności inscenizacyjne, ponadto pojawiające się sceny zbiorowe (rewolucyjne walki w Okopach Świętej Trójcy). Współczesne kino znajduje rozwiązania tego typu problemów, lecz w czasach autora nie istniała jeszcze sztuka kinematografii. Krasiński obserwował widowiska operowe i teatralne, gdzie twórcy posługiwali się osiągnięciami ówczesnej techniki, kładąc akcent na efekty wizualne, świetlne i dźwiękowe. Już wówczas łamali oni klasyczną zasadę trzech jedności: miejsca, czasu, akcji, a w prezentowanych epizodach nie koncentrowali się na ich łączności. Zresztą poeta nawet nie pomyślał, by jego dramat wystawiono kiedykolwiek na scenie. Uważał, że jest zbyt śmiały i kontrowersyjny (rewolucjoniści burzący świątynie, lud mordujący oprawców). W dodatku cechowało go bogactwo zdarzeń i złożoność problematyki. Dlatego Krasiński pisał „Nie – Boską komedię” w poczuciu swobody twórczej, nie myśląc o wymogach sztuk teatralnych. Dzięki temu jego utwór nie musiał zachowywać linearnej fabuły, mogły w nim istnieć: inwersja czasu (Orcio jako malutkie dziecko, chłopiec i młodzieniec), wieloraka zbiorowość ludzka i różnorodna tematyka.

strona:    1    2    3  

Szybki test:

Krasiński:
a) zachował jedność miejsca
b) zachował jedność czasu
c) złamał zasadę trzech jedności
d) zachował jedność akcji
Rozwiązanie

„Nie – Boskiej komedii” nie cechuje:
a) kompozycja zamknięta
b) enigmatyczne zakończenie
c) łączenie stylów
d) połączenie realizmu i fantastyki
Rozwiązanie

Konflikt poety zdeterminowanego życiem w określonej sytuacji dziejowej autor oparł:
a) na doświadczeniach przyjaciela
b) na biografii Mickiewicza
c) na własnych doświadczeniach
d) na literackich wzorcach
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Inne

Geneza „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego „Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Nie – Boskiej komedii” w pigułce „Nie – Boska komedia” jako dramat romantyczny Biografia Zygmunta Krasińskiego - „poety ruin” Stylistyka i artyzm „Nie – Boskiej komedii” Kompozycja „Nie – Boskiej komedii” Motyw rewolucji i porewolucyjnej przyszłości w „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego Motyw poezji i poety w „Nie – Boskiej komedii” „Nie – Boska komedia” jako dramat społeczny - „Dwa orły z nas – ale gniazdo twoje strzaskane piorunem” – polemika Pankracego i Hrabiego Henryka Znaczenie tytułu „Nie – Boska komedia” – związki z Dantem „Nie – Boska komedia” jako dramat metafizyczny Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” „Świat rozbitych form” – tragizm i etyka w „Nie – Boskiej komedii” Motyw szaleństwa w „Nie – Boskiej komedii” Realizm i fantastyka w „Nie – Boskiej komedii” Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii” Prozaiczna żona czy poetycka kochanka? – motyw miłości, rodziny i małżeńskiego szczęścia w „Nie – Boskiej komedii” Dramatyzm głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego Twórczość Zygmunta Krasińskiego Plan wydarzeń „Nie-Boskiej komedii” Krasiński o „Nie – Boskiej komedii” Funkcje symboli religijnych w dziełach romantycznych twórców Realizacje sceniczne „Nie – Boskiej komedii” i uwagi krytyków Delfina Potocka – muza i kochanka Zygmunta Krasińskiego Uwagi i recenzje o „Nie – Boskiej komedii” w publikacjach XX – wiecznych Sądy współczesnych poecie o „Nie – Boskiej komedii” (XIX wiek) Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies