Krasiński zacytował w liście jeszcze ostatnią scenę dramatu, którą podsumował słowami odnoszącymi się do Pankracego: „Zobaczył krzyż; dzieło jego okazało się pomyłką. W chwili zwycięstwa został zwyciężony; wzniesiony przez niego gmach padł w gruzy (...).”

W obszernej korespondencji do swojej przyjaciółki, powiernicy wszelkich tajemnic i jednocześnie ukochanej – Delfiny Potockiej, tak pisał poeta o „Nie – Boskiej komedii”:„Chcę zapisać tu coś, co by zostało po mnie jak ślad myśli, gdybym tej myśli nie wykonawszy umarł. [...]
Czytałem ci niedawno drugiej części „Fausta” rozbiór. Poema to, widziałaś, że obejmuje całej ludzkości dzieje i przeznaczenia, ale pod formą Idei, ale pod formą rozwijań się sztuki. Grecka Helena i romantyczna poezja tam są głównymi aktorami. Wszystkich wieków czyny występują wyrażone przez sztuki koleje. Ludzkość tam jest literaturą! W moim pomyśle inaczej. [...] W nim wola i czyn w sferę sztuki przeniesionym zostaną, a nie sztuka wysztuczona jak u Goethego. Już tego poematu jest część jedna, sama nic nie znacząca, dopiero ważna, kiedy pierwszą część i trzecią, ostatnią za towarzyszki dostanie. Ta część, która jest, a sama niewiele znaczy, zowie się „Nie – Boska komedia”.
[...] Niech ci przypomnę zarys pierwszej części. Ten, co ludzkość, co typ człowieka wystawia, hr. Henryk, na początku pierwszej części ledwo młodym jest. Ta pierwsza część będzie to poema młodości.. Przyjaciel starszy jest przy nim. Ten przyjaciel to Anioł Stróż, widomy, dopóki człowiek dzieckiem, dopóki walka życia nie poczęta jeszcze, a znikający, jak tylko się pocznie. [...]

Epoka nasza jest przejścia Epoką. Każda podobna nosi barwę przeważnie złego, bywa piekłem na ziemi, bo z jednej strony stare wiary upadły, nowe nie wywikłały się jeszcze. Równie gwałtownie i nieubłaganie jedni stoją przy prawach przeszłości, drudzy przy nadziejach przyszłości! A pierwsze jest niesłuszne, drugie zaś nie są słuszne, zatem walka i niesprawiedliwość, i gwałt z każdej strony, i brak Boga wszędzie. W innych Epokach, gdy są ścisłe, pewne wiary, niezawodne, określone niebiosa, obrzędy, religie, piekło bywa gdzieś, ale nie tu. W naszych czasach piekieł nie ma za ziemią, pod ziemią, po ziemi, ale na ziemi. [...]

strona:    1    2    3  

Zobacz inne artykuły:

Inne

Geneza „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego „Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Nie – Boskiej komedii” w pigułce „Nie – Boska komedia” jako dramat romantyczny Motyw rewolucji i porewolucyjnej przyszłości w „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego Motyw poezji i poety w „Nie – Boskiej komedii” „Nie – Boska komedia” jako dramat społeczny - „Dwa orły z nas – ale gniazdo twoje strzaskane piorunem” – polemika Pankracego i Hrabiego Henryka Znaczenie tytułu „Nie – Boska komedia” – związki z Dantem Biografia Zygmunta Krasińskiego - „poety ruin” Stylistyka i artyzm „Nie – Boskiej komedii” Kompozycja „Nie – Boskiej komedii” Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii” Prozaiczna żona czy poetycka kochanka? – motyw miłości, rodziny i małżeńskiego szczęścia w „Nie – Boskiej komedii” Dramatyzm głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego „Nie – Boska komedia” jako dramat metafizyczny Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” „Świat rozbitych form” – tragizm i etyka w „Nie – Boskiej komedii” Motyw szaleństwa w „Nie – Boskiej komedii” Realizm i fantastyka w „Nie – Boskiej komedii” Twórczość Zygmunta Krasińskiego Plan wydarzeń „Nie-Boskiej komedii” Funkcje symboli religijnych w dziełach romantycznych twórców Krasiński o „Nie – Boskiej komedii” Realizacje sceniczne „Nie – Boskiej komedii” i uwagi krytyków Delfina Potocka – muza i kochanka Zygmunta Krasińskiego Uwagi i recenzje o „Nie – Boskiej komedii” w publikacjach XX – wiecznych Sądy współczesnych poecie o „Nie – Boskiej komedii” (XIX wiek) Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies