Nie koniec na tym. W chwili, gdy wszystkie umysły polskie zajęte są problemami narodowymi i politycznymi, Krasiński zwraca się ku sprawom społecznym o znaczeniu ogólnoludzkim i dzięki temu pisze dzieło, które dziś po stu latach jest bodaj jeszcze bardziej aktualne niż w epoce powstania.

Dwa są zagadnienia podstawowe „Nie – Boskiej komedii”, których wysunięcie przez Krasińskiego świadczyło o umysłowej i moralnej sile indywidualności poety. Pierwsze to tragedia artysty jako człowieka, który przez sam charakter swej twórczości musi się moralnie wykoleić, przekleństwo poezji jako artystycznego fachu; drugie to tragiczna nierozwiązalność problematu społecznego we współczesnym świecie. [...]

Poeta nazwał swoje dzieło „Nie – Boską komedią” w świadomym przeciwieństwie do dzieła Dantego, które wprowadziwszy nas zrazu w krąg piekła, przynosi ukojenie bólu i grozy w kolejnych obrazach czyśćca i raju. U Krasińskiego jest tylko piekło dni dzisiejszych bez żadnych perspektyw wyjścia z niego, a końcowy okrzyk Pankracego jest tylko zakończeniem jego własnej duchowej ewolucji, ale niczym więcej. Bo ze wszystkich postaci „Nie – Boskiej komedii” Pankracy ma w sobie najwięcej duchowej dynamiki życia, i przedstawienie jego rozwoju wewnętrznego stanowi prawdziwy tryumf artysty. [...]”

(Konrad Górski – 1895 –1990, historyk i teoretyk literatury, „Literatura a prądy umysłowe”, Warszawa 1938)

5. „Krasiński przedstawił w „Nie – Boskiej komedii” walę dwóch klas społecznych: gnijącego świata feudałów ze zrewolucjonizowanymi masami ludowymi. Wprawdzie trzydzieste lata XIX wieku kierowały masy ludu pracującego już nie tylko przeciw szlachcie feudalnej, ale również przeciw rodzącej się wzbogaconej burżuazji, jednak walka z przeżytkami feudalizmu była nadal najaktualniejszym i najżywotniejszym zjawiskiem społecznym. W „Nie – Boskiej komedii” walka uciskanego i wyzyskiwanego ludu ma charakter bardziej ogólny: góruje w niej idea zemsty i odwetu za doznane krzywdy i cierpienia. Arystokrację i szlachtę feudalną pokazał Krasiński w czasach pokoju i w chwili walki, naświetlił ej rolę historyczną, wydał wreszcie sąd o jej znaczeniu w dobie współczesnej.

strona:    1    2    3    4    5  

Zobacz inne artykuły:

Inne

Geneza „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego „Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe Streszczenie „Nie – Boskiej komedii” w pigułce „Nie – Boska komedia” jako dramat romantyczny Znaczenie tytułu „Nie – Boska komedia” – związki z Dantem Biografia Zygmunta Krasińskiego - „poety ruin” Stylistyka i artyzm „Nie – Boskiej komedii” Kompozycja „Nie – Boskiej komedii” Motyw rewolucji i porewolucyjnej przyszłości w „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego Motyw poezji i poety w „Nie – Boskiej komedii” „Nie – Boska komedia” jako dramat społeczny - „Dwa orły z nas – ale gniazdo twoje strzaskane piorunem” – polemika Pankracego i Hrabiego Henryka Prozaiczna żona czy poetycka kochanka? – motyw miłości, rodziny i małżeńskiego szczęścia w „Nie – Boskiej komedii” Dramatyzm głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego „Nie – Boska komedia” jako dramat metafizyczny Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” „Świat rozbitych form” – tragizm i etyka w „Nie – Boskiej komedii” Motyw szaleństwa w „Nie – Boskiej komedii” Realizm i fantastyka w „Nie – Boskiej komedii” Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii” Twórczość Zygmunta Krasińskiego Plan wydarzeń „Nie-Boskiej komedii” Krasiński o „Nie – Boskiej komedii” Funkcje symboli religijnych w dziełach romantycznych twórców Delfina Potocka – muza i kochanka Zygmunta Krasińskiego Realizacje sceniczne „Nie – Boskiej komedii” i uwagi krytyków Uwagi i recenzje o „Nie – Boskiej komedii” w publikacjach XX – wiecznych Sądy współczesnych poecie o „Nie – Boskiej komedii” (XIX wiek) Bibliografia

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies