Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nie-Boska komedia

Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii”

Autor: Ewa Petniak

Współcześnie Francja jest demokratyczną republiką, w której obowiązujący system zapoczątkowała Wielka Rewolucja Francuska. Świętem Narodowym Francuzów jest 14 lipca (data zdobycia Bastylii), jej hymnem rewolucyjna pieśń – „Marsylianka” . Kolory niebieski, biały i czerwony ułożone w trzy pasy wyodrębniają flagę Francji i symbolicznie nawiązują do identycznych rewolucyjnych barw. Naczelnym hasłem Francuzów są słowa: Wolność, Równość, Braterstwo, te same, z którymi pamiętni bojownicy walczyli o kształt obecnej republiki francuskiej.

W XIX wieku w ślad za Francją ruszyły inne narody pragnące wyzwolenia. W roku 1848 Europę ogarnęła fala buntów – Wiosna Ludów. Wiele protestów tłumiono, powstańcy odnosili klęski, lecz nie działo się to bez pewnego oddźwięku – stopniowo rządy państw musiały ustępować i wcielać w życie demokratyczne idee.

Wiosna Ludów – szereg wystąpień niepodległościowych na przełomie 1848 i 1849 roku. Objęła niemal całą Europę (kraje niemieckie, włoskie, Węgry i Francję). Rozprzestrzeniła się również na ziemie polskie (ówcześnie pod zaborami). W Wielkopolsce wybuchło powstanie, walki toczyły się w Galicji, ale zostały stłumione przez władze austriackie. Celem podjętych zrywów było domaganie się przez niższe warstwy społeczne poprawy warunków bytowych oraz pragnienie równouprawnienia. Uciśnione narodowości walczyły o autonomię i niepodległość. Efektem wystąpień było zlikwidowanie pańszczyzny (prócz Rosji), poszerzenie swobód obywatelskich. W Polsce dokonano uwłaszczenia chłopów w zaborze pruskim i austriackim, nastąpiło ożywienie społeczno – kulturalne, jednocześnie Wiosna Ludów potwierdziła daremność działalności spiskowej.

Autor „Nie – Boskiej komedii” nie przeczuwał w momencie pisania dzieła, iż stanie się ono cząstkowym portretem późniejszych zdarzeń. Utwór traktował o rewolucji (wzorowanej w znacznej mierze na Wielkiej Rewolucji Francuskiej) i temat ten pozostawał wciąż aktualny, zwłaszcza, że odbijał się w wydarzeniach publicznych. „Nie – Boska” to także dramat o wolności, próbach jej zdobywania i określania, nie tylko w sensie ogólnym, narodowym, ale i osobistym, odnoszącym się do życia prywatnego.
Walkę o wolność podjęło także społeczeństwo polskie uciskane przez trzech zaborców. Wymierzone było głównie w Rosję, jako że rządy caratu były najbardziej okrutne. W 1830 roku wybuchło na terenach Królestwa powstanie listopadowe. Krasiński był akurat w Rzymie, ale wieści o wydarzeniach z kraju donosił mu ojciec. Niezbyt klarownie przedstawiał synowi walkę narodowowyzwoleńczą Polaków. Postrzegał ją w kategoriach buntu i zamachu stanu, jako próbę obalenia starego porządku (feudalizm). Sugerując się opinią ojca i tworząc własne wyobrażenie rewolucji, poeta wykreował ją w charakterze społecznego przewrotu związanego z przelewem krwi. W zakończeniu dramatu umieścił Boga, jakby w Jego ręce powierzając przyszłość.

Powstanie listopadowe – jedno z polskich powstań narodowych. Wybuchło 29 listopada 1830 roku, a skończyło się 21 października 1831 rok. Skierowane było przeciwko Rosji ze względu na niedotrzymywanie postanowień Kongresu Wiedeńskiego z 1815 roku (należy pamiętać, że Polska znajdowała się wówczas we władaniu trzech mocarstw – Rosji, Austrii i Prus, sytuacja po rozbiorach – 1772 – I rozbiór Polski, 1793 – II rozbiór, 1795 – III rozbiór). Car Aleksander I (król Polski od 1801 roku do 1825 roku, po nim na tronie zasiadł Mikołaj I - za jego panowania wybuchło powstanie listopadowe) zniósł cztery lata później – w 1819 roku wolność prasy i wprowadził cenzurę. Wkrótce potem – w 1820 zawieszono wolność zgromadzeń, w związku z czym rozwinęła się „sieć” tajnych stowarzyszeń, ale i te w znacznym stopniu rozbili Rosjanie. Zaczęły się aresztowania i prześladowania działaczy, między innymi członków patriotycznych związków młodzieżowych: filomatów i filaretów. W warszawskiej Szkole Podchorążych Piechoty zawiązał się tajny spisek, na którego czele stanął podporucznik Piotr Wysocki. Walki rozpoczęto od ataku na Belweder z zamiarem pojmania Wielkiego Księcia Konstantego (naczelny wódz wojska polskiego) – brata cara, znienawidzonego przez polskich oficerów głównie za stworzenie systemu tajnej policji opartego na donosicielstwie i za poniżanie polskich wojskowych. Następnie rebelianci z pomocą zbrojnej ludności cywilnej opanowali magazyn broni – Arsenał. W ten sposób spisek zaczął przybierać na sile i przeobraził się w powstanie narodowe trwające około roku. Walki toczyły się w różnych miejscowościach, między innymi pod Stoczkiem – (zwycięstwo wojsk polskich), w okolicach Olszynki Grochowskiej, Puław (zwycięstwo Polaków), Kazimierza Dolnego (przegrana).

strona:    1    2    3    4    5  

Zobacz inne artykuły:

Inne
Geneza „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego
„Nie – Boska komedia” – streszczenie szczegółowe
Streszczenie „Nie – Boskiej komedii” w pigułce
„Nie – Boska komedia” jako dramat romantyczny
Biografia Zygmunta Krasińskiego - „poety ruin”
Stylistyka i artyzm „Nie – Boskiej komedii”
Kompozycja „Nie – Boskiej komedii”
Motyw rewolucji i porewolucyjnej przyszłości w „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego
Motyw poezji i poety w „Nie – Boskiej komedii”
„Nie – Boska komedia” jako dramat społeczny - „Dwa orły z nas – ale gniazdo twoje strzaskane piorunem” – polemika Pankracego i Hrabiego Henryka
Znaczenie tytułu „Nie – Boska komedia” – związki z Dantem
„Nie – Boska komedia” jako dramat metafizyczny
Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii”
„Świat rozbitych form” – tragizm i etyka w „Nie – Boskiej komedii”
Motyw szaleństwa w „Nie – Boskiej komedii”
Realizm i fantastyka w „Nie – Boskiej komedii”
Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii”
Prozaiczna żona czy poetycka kochanka? – motyw miłości, rodziny i małżeńskiego szczęścia w „Nie – Boskiej komedii”
Dramatyzm głównych bohaterów „Nie – Boskiej komedii” Krasińskiego
Twórczość Zygmunta Krasińskiego
Plan wydarzeń „Nie-Boskiej komedii”
Krasiński o „Nie – Boskiej komedii”
Funkcje symboli religijnych w dziełach romantycznych twórców
Realizacje sceniczne „Nie – Boskiej komedii” i uwagi krytyków
Delfina Potocka – muza i kochanka Zygmunta Krasińskiego
Uwagi i recenzje o „Nie – Boskiej komedii” w publikacjach XX – wiecznych
Sądy współczesnych poecie o „Nie – Boskiej komedii” (XIX wiek)
Bibliografia



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies