Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nie-Boska komedia
Władze powstańcze próbowały uzyskać aprobatę innych państw. Zwracały się do rządów Francji i Wielkiej Brytanii, lecz te, pod naciskiem rosyjskich dyplomatów, uznały polski przewrót narodowy za wyłączną (wewnętrzną) sprawę Imperium Rosyjskiego. Po upadku powstania rozpoczęła się seria prześladowań - ograniczenia kulturowe: likwidacja szkolnictwa wyższego, język rosyjski w szkołach, rusyfikacja administracji, aresztowania i zsyłki, przymusowy pobór do wojska. Na kraj nałożono wysoką kontrybucję – rodzaj odszkodowania (na rzecz zwyciężonego), obowiązkowe pokrycie strat. Polakom podcinano państwowe korzenie, trwała polityka wynarodowienia. Inteligencja uciekała z kraju, by za granicą tworzyć podwaliny dla wolności.
Kwestia żydowska – sprawa Przechrztów
Wart uwagi jest również problem żydowski zarysowany w dziele Krasińskiego.W „Nie – Boskiej komedii” przechrztami nazywani są Żydzi, którzy pozornie przyjęli wiarę chrześcijańską. Stoją oni u boku „pseudokatolików”, bo ci, niegdyś wyznający wiarę w Boga, niszczą nagle wszystkie miejsca kultu i czci Najwyższego – jako symbol „wyburzenia” przeszłości. Na jej gruzach ma powstać nowy świat i nowy ład społeczny. Nowy bóg zwie się
Wolność.
Celem przechrztów jest wytępienie religii chrześcijańskiej i narzucenie własnej – judaizmu: „Cieszmy się, bracia moi. – Krzyż, wróg nasz, podcięty, zbutwiały, stoi dziś nad kałużą krwi, a jak raz się powali, nie powstanie więcej. – Dotąd pany go bronią. (...)
Na wolności bez ładu, na rzezi bez końca, na zatargach i złościach, na ich głupstwie i dumie osadzim potęgę Izraela – tylko tych panów kilku – tych kilku zepchnąć jeszcze w dół – trupy ich przysypać rozwalinami Krzyża.”
Skąd u Krasińskiego tak krytyczny obraz Żydów?
W czasach współczesnych poecie toczyła się publiczna polemika o prawa obywatelskie ludności żydowskiej. Pojawiały się głosy postulujące zrównanie praw Żydów z resztą ludności oraz głosy opozycyjne w formie antyżydowskich wystąpień. Od czasów Oświecenia trwały dyskusje o nadanie nieszlacheckim warstwom narodu przywilejów społecznych. Poeta przypuszczał, iż Żydzi są sojusznikami przewrotu społecznego.
W 1818 roku ojciec Zygmunta Krasińskiego – generał Wincenty Krasiński (były żołnierz napoleoński) wystąpił z broszurą proponującą podział Żydów wedle posiadanych dóbr i ograniczenie ich praw publicznych. Skrytykował tę formę podziałów major Walerian Łukasiński – patriota i działacz niepodległościowy. Zarzucił Krasińskiemu nietolerancję, ale ojciec Zygmunta nie pozostał bierny wobec tej odpowiedzi, wydał kolejną broszurę argumentującą jego postawę. Tło historyczne „Nie – Boskiej komedii”
Autor: Ewa PetniakWładze powstańcze próbowały uzyskać aprobatę innych państw. Zwracały się do rządów Francji i Wielkiej Brytanii, lecz te, pod naciskiem rosyjskich dyplomatów, uznały polski przewrót narodowy za wyłączną (wewnętrzną) sprawę Imperium Rosyjskiego. Po upadku powstania rozpoczęła się seria prześladowań - ograniczenia kulturowe: likwidacja szkolnictwa wyższego, język rosyjski w szkołach, rusyfikacja administracji, aresztowania i zsyłki, przymusowy pobór do wojska. Na kraj nałożono wysoką kontrybucję – rodzaj odszkodowania (na rzecz zwyciężonego), obowiązkowe pokrycie strat. Polakom podcinano państwowe korzenie, trwała polityka wynarodowienia. Inteligencja uciekała z kraju, by za granicą tworzyć podwaliny dla wolności.
Kwestia żydowska – sprawa Przechrztów
Wart uwagi jest również problem żydowski zarysowany w dziele Krasińskiego.W „Nie – Boskiej komedii” przechrztami nazywani są Żydzi, którzy pozornie przyjęli wiarę chrześcijańską. Stoją oni u boku „pseudokatolików”, bo ci, niegdyś wyznający wiarę w Boga, niszczą nagle wszystkie miejsca kultu i czci Najwyższego – jako symbol „wyburzenia” przeszłości. Na jej gruzach ma powstać nowy świat i nowy ład społeczny. Nowy bóg zwie się
Wolność.
Celem przechrztów jest wytępienie religii chrześcijańskiej i narzucenie własnej – judaizmu: „Cieszmy się, bracia moi. – Krzyż, wróg nasz, podcięty, zbutwiały, stoi dziś nad kałużą krwi, a jak raz się powali, nie powstanie więcej. – Dotąd pany go bronią. (...)
Na wolności bez ładu, na rzezi bez końca, na zatargach i złościach, na ich głupstwie i dumie osadzim potęgę Izraela – tylko tych panów kilku – tych kilku zepchnąć jeszcze w dół – trupy ich przysypać rozwalinami Krzyża.”
Skąd u Krasińskiego tak krytyczny obraz Żydów?
W czasach współczesnych poecie toczyła się publiczna polemika o prawa obywatelskie ludności żydowskiej. Pojawiały się głosy postulujące zrównanie praw Żydów z resztą ludności oraz głosy opozycyjne w formie antyżydowskich wystąpień. Od czasów Oświecenia trwały dyskusje o nadanie nieszlacheckim warstwom narodu przywilejów społecznych. Poeta przypuszczał, iż Żydzi są sojusznikami przewrotu społecznego.
Sam Zygmunt Krasiński musiał znać owe publikacje potwierdzające poglądy przeciwników. Zapewne nieobca była mu również książka Jana Czyńskiego o „Sprawie Żydów polskich rozpatrywanej jako problem europejski” wydana po francusku w Paryżu 1833 roku. Autor publikacji twierdził mianowicie, że Żydzi są sojusznikami wojny rewolucyjno – społecznej. Taka opinia musiała rozbudzić w Krasińskim najgorsze obawy i podejrzenia, stąd u niego złośliwy osąd wspomnianej grupy wyznaniowej. I faktycznie w „Nie – Boskiej komedii” Żydzi zwani szyderczo Przechrztami, jawią się jako sprzymierzeńcy krwawej i brzemiennej w tragiczne skutki rewolucji.
strona: 1 2 3 4 5
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies