Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nie-Boska komedia
Słudzy w domu Hrabiego Henryka i Hrabiny, Żona Doktora – wprowadza Męża do szpitala wariatów i wskazuje chorą Marię.
Doktor – stwierdza zgon Marii.
Filozof – podczas spaceru dyskutuje z Mężem o idei rewolucji, upatruje w niej szansę na zmianę przestarzałego ładu społecznego.
Lekarz – bada Orcia, stwierdza wadę wzroku prowadzącą do ślepoty, orzeka o postępującym szaleństwie. Przy badaniu obecni są krewni.
Rewolucyjny tłum składający się z ubogich, chłopów, mieszczan, rzemieślników, artystów, myślicieli, wyzwolonych dziewcząt i kobiet – hrabianek, hrabin, księżniczek. Przewodzi im Pankracy. Chór - „Chleba, zarobku, drzewa na opał w zimie, odpoczynku w lecie! (...)”. Reprezentanci:
Chór lokai – Pierwszy lokaj, Drugi lokaj, Kamerdyner – oburza ich niegodne tratowanie, pragną zabijać panów.
Chór Rzeźników – przesiąknięci ideą zbrodni „Nam jedno, czy bydło, czy panów rznąć”.
Bianchetti – generał, płatny żołnierz, czuje się lepszy od innych: „nie jesteście moimi braćmi w geniuszu”.
Umierający Rzemieślnik - przeklina bogaczy za to, że stracił młodość, tkając dla nich jedwabne stroje.
Chór Chłopów – chcą zabijać panów narzędziami swojej pracy: kosami, cepami. Mimo wrogiego nastawienia do warstw uprzywilejowanych, lękają się zemsty arystokratów, co wynika z ich dawnego położenia: „Chamy piją zdrowie woje, Panie – przepraszają cię, Panie”.
Przechrzta – „Oko wschodnie, czarne, cieniowane długimi rzęsy – ramiona obwisłe, nogi uginające się, ciało niedołężne w bok schylone – na ustach coś lubieżnego, coś złośliwego, na palcach złote pierścienie (...)” – stoi na czele innych Przechrztów, jest przewodnikiem Hrabiego Henryka po obozie rewolucjonistów. Chór Przechrztów – to pseudokatolicy, łączą z ideą rewolucji własny cel – pragną wprowadzić kult Jehowy oparty na Talmudzie. Działania rewolucjonistów zmierzające do dechrystianizacji całkowicie im odpowiadają, ponieważ dają odpowiedni grunt dla ich zamierzeń, kręcą stryczki na katolików i rewolucjonistów jednocześnie.
Leonard – drugi po Pankracym, jego uczeń, zafascynowany niszczycielską ideą rewolucji – fanatyk. Kapłan nowej wiary – prorok. Nie uznaje Boga. Jest propagatorem totalnej wolności. Odprawia nabożeństwa ku czci Wolności. Są to orgiastyczne obrzędy, w których uczestniczą kobiety wyzwolone z „przesądów i zasłon”. Uświęca zbrodnie, „pasuje” mężczyzn na Zabójców, pozwala im bezkarnie mordować. W jego ceremoniach uczestniczą: Chór Kapłanów, Dziewice, Syn Słynnego Filozofa – Herman, Chór Filozofów, Chór Artystów, Chór Zabójców; W obozie buntowników są również dzieci „napiętnowane” ideologią rewolucji: dziecko z szydłem, dzieci proszące o głowę arystokraty. Charakterystyka pozostałych bohaterów „Nie – Boskiej komedii”
Autor: Ewa PetniakSłudzy w domu Hrabiego Henryka i Hrabiny, Żona Doktora – wprowadza Męża do szpitala wariatów i wskazuje chorą Marię.
Doktor – stwierdza zgon Marii.
Filozof – podczas spaceru dyskutuje z Mężem o idei rewolucji, upatruje w niej szansę na zmianę przestarzałego ładu społecznego.
Lekarz – bada Orcia, stwierdza wadę wzroku prowadzącą do ślepoty, orzeka o postępującym szaleństwie. Przy badaniu obecni są krewni.
Rewolucyjny tłum składający się z ubogich, chłopów, mieszczan, rzemieślników, artystów, myślicieli, wyzwolonych dziewcząt i kobiet – hrabianek, hrabin, księżniczek. Przewodzi im Pankracy. Chór - „Chleba, zarobku, drzewa na opał w zimie, odpoczynku w lecie! (...)”. Reprezentanci:
Chór lokai – Pierwszy lokaj, Drugi lokaj, Kamerdyner – oburza ich niegodne tratowanie, pragną zabijać panów.
Chór Rzeźników – przesiąknięci ideą zbrodni „Nam jedno, czy bydło, czy panów rznąć”.
Bianchetti – generał, płatny żołnierz, czuje się lepszy od innych: „nie jesteście moimi braćmi w geniuszu”.
Umierający Rzemieślnik - przeklina bogaczy za to, że stracił młodość, tkając dla nich jedwabne stroje.
Chór Chłopów – chcą zabijać panów narzędziami swojej pracy: kosami, cepami. Mimo wrogiego nastawienia do warstw uprzywilejowanych, lękają się zemsty arystokratów, co wynika z ich dawnego położenia: „Chamy piją zdrowie woje, Panie – przepraszają cię, Panie”.
Przechrzta – „Oko wschodnie, czarne, cieniowane długimi rzęsy – ramiona obwisłe, nogi uginające się, ciało niedołężne w bok schylone – na ustach coś lubieżnego, coś złośliwego, na palcach złote pierścienie (...)” – stoi na czele innych Przechrztów, jest przewodnikiem Hrabiego Henryka po obozie rewolucjonistów. Chór Przechrztów – to pseudokatolicy, łączą z ideą rewolucji własny cel – pragną wprowadzić kult Jehowy oparty na Talmudzie. Działania rewolucjonistów zmierzające do dechrystianizacji całkowicie im odpowiadają, ponieważ dają odpowiedni grunt dla ich zamierzeń, kręcą stryczki na katolików i rewolucjonistów jednocześnie.
Arystokraci: Panowie, Senatorzy, Dygnitarze, Baronowie, Hrabiny, Hrabiowie (między innymi: Hieronim, Krzysztof, Władysław, Aleksander), Baronowie, Książęta, Księżniczki, lud modlący się w kaplicy, żołnierze walczący w Okopach Świętej Trójcy.
Sługa Jakub – poddany Hrabiego Henryka, informuje pana o stanie uzbrojenia. Ginie podczas bitwy, przeklinając Hrabiego za decyzję walki.
W katedrze zamku Świętej Trójcy Arcybiskup w obecności zgromadzonych i Chóru kapłanów mianuje Henryka wodzem arystokratów. Wszyscy z polecenia nowo mianowanego przywódcy składają przysięgę. „Teraz przysięgnijcie wszyscy, że chcecie bronić wiary i czci przodków waszych – że głód i pragnienie umorzy was do śmierci, ale nie do hańby – nie do poddania się – nie do ustąpienia choćby jednego z praw Boga waszego lub waszych.”
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies