Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata
Nim przystąpiono do oficjalnej części pokazu, towarzysze „czarownika” – cudaczny osobnik w pękniętych binoklach i gruby czarny kocur zaprezentowali kilka malutkich sztuczek. Złoty zegarek – własność dyrektora znalazł się nagle w dłoniach owego osobnika, a kot na tylnych łapach podszedł do stolika, nalał sobie wody z karafki, wypił ją i otarł sobie wąsy ściereczką do charakteryzacji.
Następnie na widowni zgasły światła, a przed publicznością pojawił się znany moskiewski konferansjer Żorż Bengalski. Zapowiedział artystów, ale dodał przy tym, że całość prezentacji nie ma nic wspólnego z czarną magią, a jest jedynie kwestią świetnie opanowanych tricków, które w najciekawszej części występu zostaną ujawnione. Po chwili zjawił się i sam mistrz czarnej magii – profesor Woland. Ukazał się na scenie i rozpoczął dialog z człowieczkiem w kraciastej marynarce – Korowiowem, choć zwracał się do niego imieniem Fagot. Rozprawiali chwilę o zmiennej naturze mieszkańców Moskwy, ale już w następnym momencie rozpoczęli grę w karty z publicznością. Talia kart wylądowała u obywatela Parczewskiego zalegającego z alimentami, a następnie u wietrzącego podstęp jednego z mężczyzn, lecz tym razem zamieniła się w dziesięciorublowe banknoty – „czerwońce”. Zaraz też z teatralnego sufitu „lunął” deszcz pieniędzy o takich samych nominałach - „Cały teatr ogarnęła najpierw radość, a potem – osłupienie. Zewsząd buchało słowo „czerwońce”, „czerwońce” dobiegały okrzyki „ach, ach!” i radosne śmiechy. Ten i ów czołgał się już w przejściu, macał pod fotelami. Wielu stało na fotelach i łowiło umykające kapryśnie papierki.”
Tłum rzucił się do zbierania banknotów. Zaczynały się spory, ale do akcji wkroczył Fagot, powstrzymując pieniężną „ulewę”. Nagle wtrącił się konferansjer Bengalski, który zaistniałą sytuację próbował racjonalnie wytłumaczyć i nazwał ją przykładem „masowej hipnozy”. To określenie nie przypadło do gustu widzom. Publiczność wraz z artystą Fagotem zadecydowała, że Bengalskiemu w ramach „diabelskiej sztuczki” należy urwać głowę. Tak też się stało. Uczynił to kot Behemot: „Z pomrukiem wbił napuszone łapy w wątłą fryzurę konferansjera, dziko zawył, przekręcił tę głowę raz, przekręcił drugi i oderwał ją od pulchnego karku.” Ostatecznie widownia zlitowała się nad udręczonym spikerem i jego głowa znalazła się na swoim miejscu, ale Bengalski po dramatycznym przeżyciu, z okrzykiem: „Oddajcie mi moją głowę (...)” został odwieziony do szpitala psychiatrycznego.
W kolejnej części magicznego występu scena zamieniła się w istny salon mody i pasaż handlowy, gdzie zamiast kupować można było wymieniać stare, niemodne ubrania na zupełnie nowe i szykowne. Do zdobycia były suknie z salonów mód, buty, wielobarwne kapelusze i perfumy. A wszystko to z najlepszą marką: Guerlain, Mitsuko, Narcisse Noir, Chanel. Do nietypowych zakupów zachęcała ruda pannica z blizną na szyi. Początkowo damska część sali reagowała sceptycznie, ale sprowokowana „zdobyczami” pewnej odważnej brunetki, przystąpiła do „wymiany”. Kobiety zrzucały starą garderobę i wymieniały ją na nową, a gdy ogłoszono, że „salon” zostanie wkrótce zamknięty, przystąpiły do prawdziwego ataku i w locie chwytały, co popadnie, często nawet bez przymiarki. Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe
Autor: Ewa PetniakNim przystąpiono do oficjalnej części pokazu, towarzysze „czarownika” – cudaczny osobnik w pękniętych binoklach i gruby czarny kocur zaprezentowali kilka malutkich sztuczek. Złoty zegarek – własność dyrektora znalazł się nagle w dłoniach owego osobnika, a kot na tylnych łapach podszedł do stolika, nalał sobie wody z karafki, wypił ją i otarł sobie wąsy ściereczką do charakteryzacji.
Następnie na widowni zgasły światła, a przed publicznością pojawił się znany moskiewski konferansjer Żorż Bengalski. Zapowiedział artystów, ale dodał przy tym, że całość prezentacji nie ma nic wspólnego z czarną magią, a jest jedynie kwestią świetnie opanowanych tricków, które w najciekawszej części występu zostaną ujawnione. Po chwili zjawił się i sam mistrz czarnej magii – profesor Woland. Ukazał się na scenie i rozpoczął dialog z człowieczkiem w kraciastej marynarce – Korowiowem, choć zwracał się do niego imieniem Fagot. Rozprawiali chwilę o zmiennej naturze mieszkańców Moskwy, ale już w następnym momencie rozpoczęli grę w karty z publicznością. Talia kart wylądowała u obywatela Parczewskiego zalegającego z alimentami, a następnie u wietrzącego podstęp jednego z mężczyzn, lecz tym razem zamieniła się w dziesięciorublowe banknoty – „czerwońce”. Zaraz też z teatralnego sufitu „lunął” deszcz pieniędzy o takich samych nominałach - „Cały teatr ogarnęła najpierw radość, a potem – osłupienie. Zewsząd buchało słowo „czerwońce”, „czerwońce” dobiegały okrzyki „ach, ach!” i radosne śmiechy. Ten i ów czołgał się już w przejściu, macał pod fotelami. Wielu stało na fotelach i łowiło umykające kapryśnie papierki.”
Tłum rzucił się do zbierania banknotów. Zaczynały się spory, ale do akcji wkroczył Fagot, powstrzymując pieniężną „ulewę”. Nagle wtrącił się konferansjer Bengalski, który zaistniałą sytuację próbował racjonalnie wytłumaczyć i nazwał ją przykładem „masowej hipnozy”. To określenie nie przypadło do gustu widzom. Publiczność wraz z artystą Fagotem zadecydowała, że Bengalskiemu w ramach „diabelskiej sztuczki” należy urwać głowę. Tak też się stało. Uczynił to kot Behemot: „Z pomrukiem wbił napuszone łapy w wątłą fryzurę konferansjera, dziko zawył, przekręcił tę głowę raz, przekręcił drugi i oderwał ją od pulchnego karku.” Ostatecznie widownia zlitowała się nad udręczonym spikerem i jego głowa znalazła się na swoim miejscu, ale Bengalski po dramatycznym przeżyciu, z okrzykiem: „Oddajcie mi moją głowę (...)” został odwieziony do szpitala psychiatrycznego.
Nagle „zdemaskowania” czarnej magii począł się domagać pewien obywatel – Arkadij Apołłonowicz przybyły w towarzystwie dwóch pań: żony i młodej kuzynki. Przy okazji wyszło na jaw, że Arkadij Apołłonowicz poprzedniego wieczoru wcale nie udał się na posiedzenie komisji akustycznej, tylko do mieszkania pewnej damy. Żona mężczyzny była zbulwersowana, zażądała aresztowania rywalki. Musiała interweniować milicja, której funkcjonariusze wdarli się do teatru pośród melodii marsza wygrywanego przez orkiestrę, natomiast ze sceny nagle znikli magicy i diabelski spektakl skończył się.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41
Szybki test:
Małgorzata początkowo zażyczyła sobie, by dzieciobójczyni spotkanej na balu - Friedzie, nikt już nie podkładał:a) pukli włosów zamordowanego maleństwa
b) ciała dziecka, które zabiła
c) chusteczki
d) ubranek dziecięcych
Rozwiązanie
Iwan w pogoni za tajemniczym konsultantem i jego towarzyszami wbiegł do cudzego mieszkania, zabrał z niego:
a) ubrania
b) święty obrazek i świecę
c) kapelusz i laskę
d) pewną sumę pieniędzy
Rozwiązanie
Na biurku profesora Kuźmina wróbel tańczył:
a) polkę
b) fokstrota
c) tango
d) walczyka
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies