Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata
Z racji tego, że dzieło Bułhakowa jest dziełem ponadczasowym, przybliżającym problematykę społeczno – filozoficzną, moralną itp. dokonywano jego licznych adaptacji. Powstało kilka wersji filmowych i szereg spektakli teatralnych grywanych na deskach teatrów wielu krajów. W powieściowych bohaterów wcielały się liczne rzesze aktorów, by oddać magię dzieła i przypomnieć o uniwersalnej problematyce.
W 1971 roku Andrzej Wajda w oparciu o powieść nakręcił film fabularny produkcji RFN pt. „Piłat i inni” („Pilatus und andere”), koncentrując się głównie na wątku Piłata i Jeszui Ha – Nocri. Rolę Piłata z Pontu zagrał wówczas Jan Kreczmar, Afraniuszem był Andrzej Łapicki, Daniel Olbrychski Mateuszem Lewitą, Marek Perepeczko centurionem Markiem Szczurzą Śmiercią, Jerzy Zelnik Judą z Kiriatu, a w rolę Jezusa – Jeszui Ha – Nocri wcielił się Wojciech Pszoniak. Akcja filmu zostaje osadzona w realiach współczesnych, uwagę przykuwają takie miejsca jak autostrada czy wysypisko śmieci. Ciekawie zaprezentowana jest scena wydania Jezusa. Judasz dzwoni ze zwykłej telefonicznej budki w mieście, a następnie z aparatu wysypuje mu się trzydzieści srebrników.
W 1972 roku Aleksander Petrovic nakręcił film fabularny produkcji jugosławiańsko - włoskiej „Maestro e Margherita”.
W 2005 roku powstał dziesięcioodcinkowy serial produkcji rosyjskiej „Master i Margarita” trwający 500 minut. Reżyserował go Vladimir Bortko. Anna Kovalchuk zagrała rolę powieściowej Małgorzaty, Aleksandr Galibin - Mistrza, a Oleg Basilashvili - Wolanda. Serial bił rekordy popularności. Kosztował pięć milionów dolarów. Finansowała go rosyjska telewizja Телеканал "Россия". Film był wierną adaptacją powieści Bułhakowa, co raziło niektórych krytyków. Oskarżali reżysera o zbyt dosadne - „lustrzane” potraktowanie dzieła, lecz gdyby było inaczej i Bortko zawarł bardziej indywidualną interpretację, zapewne również naraziłby się na krytykę z ich strony. Wtedy zarzut byłby odwrotny. Zdjęcia kręcone były w Rosji i Izraelu. W Polsce serial ukazał się w wersji DVD i jest „dostępny” na dziesięciu płytach. Nie ma w nim lektora.
16 marca 2002 roku w Teatrze Jeleniogórskim im. Cypriana Kamila Norwida odbyła się premiera Mistrza i Małgorzaty w reżyserii Rosjanina Siergieja Fiedotowa. Twórca przygotowywał się do realizacji przez dwadzieścia lat, ale efekt był znakomity - spodobał się widzom i krytyce. Zadbano o precyzyjną adaptację. Epizody „fantastyczne” opierały się na grze luster i szyb. Muzyczną oprawę przygotował Jerzy Adam Nowak. Aktorzy jeleniogórscy byli niedoścignieni w swoich rolach. Małgorzata, w tej kreacji - Małgorzata Osiej-Gadzina, zachwycała urokiem zakochanej dziewczyny. Pozostała obsada była równie interesująca i zyskała wielu sympatyków. Spodobał się Woland grany przez Bogusława Siwko, diaboliczny Behemot - Grzegorza Cinkowskiego, Korowiow - Piotra Konieczyńskiego i Mistrz - Andrzeja Kępińskiego. Cieszono się z wystawienia własnej – „jeleniogórskiej” sztuki, ponieważ wcześniej publiczność ogladała jedynie spektakle gościnne.Wybrane adaptacje „Mistrza i Małgorzaty”
Autor: Ewa PetniakZ racji tego, że dzieło Bułhakowa jest dziełem ponadczasowym, przybliżającym problematykę społeczno – filozoficzną, moralną itp. dokonywano jego licznych adaptacji. Powstało kilka wersji filmowych i szereg spektakli teatralnych grywanych na deskach teatrów wielu krajów. W powieściowych bohaterów wcielały się liczne rzesze aktorów, by oddać magię dzieła i przypomnieć o uniwersalnej problematyce.
W 1971 roku Andrzej Wajda w oparciu o powieść nakręcił film fabularny produkcji RFN pt. „Piłat i inni” („Pilatus und andere”), koncentrując się głównie na wątku Piłata i Jeszui Ha – Nocri. Rolę Piłata z Pontu zagrał wówczas Jan Kreczmar, Afraniuszem był Andrzej Łapicki, Daniel Olbrychski Mateuszem Lewitą, Marek Perepeczko centurionem Markiem Szczurzą Śmiercią, Jerzy Zelnik Judą z Kiriatu, a w rolę Jezusa – Jeszui Ha – Nocri wcielił się Wojciech Pszoniak. Akcja filmu zostaje osadzona w realiach współczesnych, uwagę przykuwają takie miejsca jak autostrada czy wysypisko śmieci. Ciekawie zaprezentowana jest scena wydania Jezusa. Judasz dzwoni ze zwykłej telefonicznej budki w mieście, a następnie z aparatu wysypuje mu się trzydzieści srebrników.
W 1972 roku Aleksander Petrovic nakręcił film fabularny produkcji jugosławiańsko - włoskiej „Maestro e Margherita”.
W 2005 roku powstał dziesięcioodcinkowy serial produkcji rosyjskiej „Master i Margarita” trwający 500 minut. Reżyserował go Vladimir Bortko. Anna Kovalchuk zagrała rolę powieściowej Małgorzaty, Aleksandr Galibin - Mistrza, a Oleg Basilashvili - Wolanda. Serial bił rekordy popularności. Kosztował pięć milionów dolarów. Finansowała go rosyjska telewizja Телеканал "Россия". Film był wierną adaptacją powieści Bułhakowa, co raziło niektórych krytyków. Oskarżali reżysera o zbyt dosadne - „lustrzane” potraktowanie dzieła, lecz gdyby było inaczej i Bortko zawarł bardziej indywidualną interpretację, zapewne również naraziłby się na krytykę z ich strony. Wtedy zarzut byłby odwrotny. Zdjęcia kręcone były w Rosji i Izraelu. W Polsce serial ukazał się w wersji DVD i jest „dostępny” na dziesięciu płytach. Nie ma w nim lektora.
W roku 1990 Telewizja Polska wyprodukowała czteroodcinkowy spektakl Teatru Telewizji wyreżyserowany przez Macieja Wojtyszkę i Marię Kuzemko. Autorem scenariusza był również Maciej Wojtyszko. Małgorzatę zagrała Anna Dymna, Piłata Zbigniew Zapasiewicz, Krystyna Feldman Annuszkę. Odcinkowy serial był raczej wierną adaptacją powieści, choć ze względu na ograniczenia w budżecie, zrezygnowano z „wariacji” dekoracyjnych, a postawiono na grę aktorską. Poszczególne odcinki zatytułowano: 1. „Seans czarnej magii”, 2. „Mistrz”, 3. „Małgorzata”, 4. „Pożegnanie”.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies