Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata
Opowieść Warionuchy zupełnie nie pasowała Rimskiemu. Przeczuwał wierutne kłamstwo, a w zachowaniu i wyglądzie rozmówcy było coś niepokojącego. Zasłaniał twarz, na której widniał siniak, jego oblicze miało kredową barwę, a szyję, nie wiadomo dlaczego, oplatał długi szal. W dodatku administrator, mimo że siedział nieopodal zapalonej lampy, nie rzucał cienia. Rimski utwierdził się w przekonaniu, że ma do czynienia z nieboszczykiem. Grozy sytuacji dodało pojawienie się nagiej rudej dziewczyny w oknie, która usiłowała dostać się do pomieszczenia. Jej ciało przybrało trupiozielonkawą barwę, ujawniły się ślady rozkładu. Dyrektor był w potrzasku. Zamkniętych na rygiel drzwi pilnował „martwy” Warionucha, a okno „zabezpieczała” ruda nieboszczka. Nagle w pobliżu trzykrotnie zapiał kogut. Zjawy ulotniły się, a siwy jak gołąb Rimski nareszcie mógł uciec. Przekupił kierowcę taksówki, by podwiózł go na dworzec. Tam nabył bilet na ekspres i odjechał w nieznane.
15. Sen Nikanora Iwanowicza
W sprawie nielegalnych pieniędzy przesłuchano Nikanora Iwanowicza Bosego, ale jego relacja była niewiarygodna, a w dodatku „przeplatana” płaczem i szlochem podejrzanego oraz zapewnieniami o działaniu siły nieczystej. Postanowiono umieścić go w szpitalu psychiatrycznym, gdzie zaaplikowano mu środek uspokajający. Śniło mu się, że obcy konferansjer żądał od niego zdania wszystkiej waluty. Do jej posiadania przyznawali się kolejno inni uczestnicy sennego „spektaklu”. Przy okazji wychodziły na jaw inne, drobne grzeszki publiczności. Prezes spółdzielni mieszkaniowej krzyczał przez sen. Podano mu kolejną porcję leku. Inni pacjenci budzili się z niepokojem, słysząc krzyki chorego. Im także podano środki uspokajające.
Nikanor Iwanowicz Bosy został umieszczony w pokoju numer sto dziewiętnaście w klinice profesora Strawińskiego. Uprzednio przesłuchiwano go jednak. Padały pytania w jaki sposób i skąd zdobył walutę. Prezes zdał dokładną, według swego mniemania, relację, ale była ona na tyle niewiarygodna i niepotwierdzona, że zdecydowano się umieścić go w szpitalu. Zachowanie przewodniczącego spółdzielni również pozostawiało wiele do życzenia: modlił się i szlochał, widział w pobliżu siłę nieczystą.
W klinice zaaplikowano mu zastrzyk, dzięki czemu uspokoił się i mógł zasnąć. Wtedy nawiedził go nietypowy sen. Widział siebie w ogromnym teatrze, w którym obcy konferansjer nakazywał mu oddać dolary. On uparcie zapierał się, że ich nie posiada. Wobec tego na scenę wywołano innego „waluciarza” – Sergiusza Gerardowicza Dunhila. Ten odparł, że pozbył się już żądanej waluty, co potwierdziła jego małżonka, ale nagle zjawiła się w balowej sukni piękna młoda dziewczyna. Wyszło na jaw, że Dunhil sowicie obdarowywał swoją kochankę, nie tylko sporymi kwotami, ale i drogocennymi przedmiotami.Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe
Autor: Ewa PetniakOpowieść Warionuchy zupełnie nie pasowała Rimskiemu. Przeczuwał wierutne kłamstwo, a w zachowaniu i wyglądzie rozmówcy było coś niepokojącego. Zasłaniał twarz, na której widniał siniak, jego oblicze miało kredową barwę, a szyję, nie wiadomo dlaczego, oplatał długi szal. W dodatku administrator, mimo że siedział nieopodal zapalonej lampy, nie rzucał cienia. Rimski utwierdził się w przekonaniu, że ma do czynienia z nieboszczykiem. Grozy sytuacji dodało pojawienie się nagiej rudej dziewczyny w oknie, która usiłowała dostać się do pomieszczenia. Jej ciało przybrało trupiozielonkawą barwę, ujawniły się ślady rozkładu. Dyrektor był w potrzasku. Zamkniętych na rygiel drzwi pilnował „martwy” Warionucha, a okno „zabezpieczała” ruda nieboszczka. Nagle w pobliżu trzykrotnie zapiał kogut. Zjawy ulotniły się, a siwy jak gołąb Rimski nareszcie mógł uciec. Przekupił kierowcę taksówki, by podwiózł go na dworzec. Tam nabył bilet na ekspres i odjechał w nieznane.
15. Sen Nikanora Iwanowicza
W sprawie nielegalnych pieniędzy przesłuchano Nikanora Iwanowicza Bosego, ale jego relacja była niewiarygodna, a w dodatku „przeplatana” płaczem i szlochem podejrzanego oraz zapewnieniami o działaniu siły nieczystej. Postanowiono umieścić go w szpitalu psychiatrycznym, gdzie zaaplikowano mu środek uspokajający. Śniło mu się, że obcy konferansjer żądał od niego zdania wszystkiej waluty. Do jej posiadania przyznawali się kolejno inni uczestnicy sennego „spektaklu”. Przy okazji wychodziły na jaw inne, drobne grzeszki publiczności. Prezes spółdzielni mieszkaniowej krzyczał przez sen. Podano mu kolejną porcję leku. Inni pacjenci budzili się z niepokojem, słysząc krzyki chorego. Im także podano środki uspokajające.
Nikanor Iwanowicz Bosy został umieszczony w pokoju numer sto dziewiętnaście w klinice profesora Strawińskiego. Uprzednio przesłuchiwano go jednak. Padały pytania w jaki sposób i skąd zdobył walutę. Prezes zdał dokładną, według swego mniemania, relację, ale była ona na tyle niewiarygodna i niepotwierdzona, że zdecydowano się umieścić go w szpitalu. Zachowanie przewodniczącego spółdzielni również pozostawiało wiele do życzenia: modlił się i szlochał, widział w pobliżu siłę nieczystą.
Kolejnym przesłuchiwanym był Sawwa Potapowicz Kurolesow. Ten kajał się przed publicznością i wymieniał swoje „nieczyste” uczynki. Z sali niespodziewanie dobiegł głos „ochotnika”, który postanowił publicznie się „wyspowiadać”. Nikołaj Kanawkin przyznał się, że chce zdać walutę i że pieniądze przechowuje jego ciotka, która też posiada pewną sumkę. Potem Nikanor Iwanowicz zobaczył we śnie mnóstwo kuchcików rozdających zupę i kromki razowca. Śpiąc, krzyczał jeszcze, że nie posiada żadnych pieniędzy. Uspokoiła go, ale już nie we śnie, tylko w rzeczywistości, Praskowia Fiodorowna, która przybyła z kolejną porcją środka uśmierzającego wszelkie niepokoje. Krzyki Iwanowicza obudziły innych chorych. Lokator obok zaczął szukać swojej głowy, nieznany nikomu mistrz wspomniał ostatnią jesienną noc, a poeta zapłakał. Zjawił się doktor i podał leki uspokajające. Iwan zaczynał śnić o Nagiej Górze otoczonej podwójnym łańcuchem straży.
16. Kaźń
Eskorta z trzema więźniami ruszyła w kierunku Nagiej Góry. Tu miało nastąpić ukrzyżowanie skazańców. Ruchy wojsk oraz jednego ze skazanych – Jeszuę obserwował Mateusz Lewita. Modlił się o szybką śmierć dla swojego nauczyciela, ale Bóg nie wysłuchiwał jego próśb. Mateusz zawrócił do miasta i w sklepie ukradł nóż. Chciał nim zadać Jeszui śmiertelny cios, który zakończyłby jego cierpienia, ale było już za późno. Więźniowie zostali zawieszeni na słupach. Ich ból był nie do zniesienia. Podawano im gąbkę nasączoną wodą, by mogli ugasić pragnienie. Ostatecznie, ponieważ zbliżała się burza, zadano im włócznią śmiertelne ciosy w serce. Gdy egzekucja zakończyła się i wszyscy opuścili miejsce kaźni, Lewita zdjął z krzyża ciało swojego mistrza.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41
Szybki test:
Strawiński to:a) sekretarz redakcji Massolitu
b) dyrektor kliniki psychiatrycznej
c) szef restauracji w „Domu Gribojedowa”
d) urzędnik Komisji Widowisk
Rozwiązanie
Praskowia Fiodorowna to:
a) sprzątaczka
b) pisarka
c) prostytutka
d) pielęgniarka
Rozwiązanie
Pracownicy filii Komisji Nadzoru Widowisk co chwilę intonowali pieśń:
a) „Morze przesławne”
b) „Zza gór i lasów”
c) „Ukochany Kraj”
d) „Wołga... Wołga...”
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies