Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Mistrz i Małgorzata

Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe

Autor: Ewa Petniak

Ciekawym przypadkiem dla prowadzących śledztwo funkcjonariuszy okazał się Iwan Bezdomny, na którego ślad natrafiono w klinice profesora Strawińskiego. Poeta rzeczowo odpowiadał na zadawane mu pytania. Stwierdził, że był kiepskim lirykiem: „(...) ja już więcej nie będę pisał wierszy. (...) Wiersze, które pisałem, to były niedobre wiersze. Teraz to zrozumiałem.” Nie zajmowała go już sprawa śmierci Berlioza, rozważał o powieści mistrza: „Widział więc miasto, dziwne, niepojęte, nieistniejące miasto, bryły marmuru, zwietrzałe kolumnady, dachy błyszczące w słońcu, czarną, posępną i bezlitosną wieżę Antoniusza, pałac na zachodnim wzgórzu, prawie po sam dach zatopiony w tropikalnej zieleni ogrodu, a nad tą zielenią spiżowe płomieniejące w promieniach zachodu rzeźby, widział idące pod murami starożytnego miasta pancerne rzymskie centurie.”

Aresztowano również Annuszkę. Opowiadała o ludziach wylatujących przez okno z domu na Sadowej i o złotej podkówce, którą znalazła i zamierzała odnieść na milicję. Wypisano jej specjalną przepustkę i staruszka nie musiała już wracać do dawnego mieszkania. Mikołaj Iwanowicz przedstawił swoje zaświadczenie o obecności na balu u szatana i błagał milicjantów, by go nie wydali przed żoną.

W pewnym momencie ktoś telefonicznie powiadomił milicję, że fatalne mieszkanie na Sadowej ponownie daje oznaki życia. Udali się tam ubrani po cywilnemu funkcjonariusze. „Mieszkańcy” wyczuli zagrożenie i gdzieś poznikali. Gdy milicjanci otworzyli drzwi domu, zastali jedynie czarnego kota reperującego prymus. Próbowano go schwytać w sieć, a potem zestrzelić. Behemot, żartował, udawał umierającego i począł przyzywać Azazella: „O, przyjacielu mój, Azazello (...) – gdzieżeś (...) – nie przyszedłeś mi z pomocą w chwili nierównej walki, opuściłeś biednego Behemota, zamieniłeś go na setkę – co prawda bardzo dobrego – koniaku!”

Niesforny kocur panował nad sytuacją. Przemieszczał się między karniszem a żyrandolem, strzelał do milicjantów, a oni strzelali do niego. Dziwnym trafem nikt nie był ranny. Na koniec Behemot chlusnął benzyną z prymusa i całe mieszkanie stanęło w ogniu. On sam uciekł przez okno. Gdy straż ogniowa jechała, by gasić pożar, z okien a czwartym piętrze wyleciały wraz z dymem trzy ciemne męskie sylwetki i jedna sylwetka nagiej kobiety.

Streszczenia	Opracowanie
Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe Mistrz i Małgorzata – streszczenie w pigułce	Czas i miejsce akcji „Mistrza i Małgorzaty” Świat przedstawiony w powieści „Mistrz i Małgorzata” – realizm i fantastyka Znaczenie tytułu i motta „Mistrza i Małgorzaty” Główne wątki „Mistrza i Małgorzaty” Michaił Bułhakow – życie i twórczość Problematyka moralno – filozoficzna w „Mistrzu i Małgorzacie” Obraz Moskwy lat trzydziestych XX wieku – w oparciu o powieść „Mistrz i Małgorzata” Język „Mistrza i Małgorzaty” „Mistrz i Małgorzata” jako arcydzieło literatury światowej Polifoniczność narracji w powieści Bułhakowa Kompozycja i struktura „Mistrza i Małgorzaty” Problematyka władzy w „Mistrzu i Małgorzacie” Historia Poncjusza Piłata i Jeszui Ha - Nocri Historia miłości mistrza i Małgorzaty „Mistrz i Małgorzata” jako parabola „Powieść w powieści” na przykładzie „Mistrza i Małgorzaty” Humor w „Mistrzu i Małgorzacie” Twórczość Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata” jako powieść wielogatunkowa Nawiązania w „Mistrzu i Małgorzacie” Motyw miłości w „Mistrzu i Małgorzacie” Wybrane adaptacje „Mistrza i Małgorzaty” Plan wydarzeń „Mistrza i Małgorzaty” Najważniejsze cytaty „Mistrza i Małgorzaty” Bibliografia
Bohaterowie
Małgorzata – charakterystyka postaci Mistrz – charakterystyka postaci Jeszua Ha-Nocri charakterystyka postaci Wizja szatana (Woland) „Mistrza i Małgorzaty” Piłat z Pontu – charakterystyka postaci Charakterystyka bohaterów powieści mistrza Charakterystyka gości z zaświatów - Woland i jego świta Charakterystyka pozostałych bohaterów „Mistrza i Małgorzaty”

Mistrz i Małgorzata – streszczenie szczegółowe

Szybki test:

Zobacz inne artykuły: